HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΤα Φαγιά και τα Ξορέξα των Μπουρανέλων

Τα Φαγιά και τα Ξορέξα των Μπουρανέλων

Φαγάκια του δρόμου

Η χαρά των παιδιών αλλά και των μεγάλων ερχόταν με τις εποχές.

Οι κουκούτσες (μικροσκοπικές άγριες αγκινάρες): Το μέγεθος της κουκούτσας ήταν περίπου σαν μεγάλο καρύδι. Τις πουλούσαν βρασμένες σε κόφα και τις διαλαλούσαν στις γειτονιές: «Κουκούτσες ζεστές». Έτρεχε το πιτσιρικολόι με μια δραχμή ή δυο και έπαιρνε πολλές. Τις έδιναν και στα ουζερί, στο πιατάκι του ούζου, με λίγο αλάτι στο πλάι. Έβγαιναν τον Ιούνιο.

4546

Οι παγούροι: Τα μικρά καβουράκια από το ιβάρι τα πουλούσαν βρασμένα και κατακόκκινα τον Δεκέμβρη. Ο πωλητής με την κόφα στο κεφάλι, σκεπασμένη με ζεστή λινάτσα, διαλαλούσε: «Παγουρί ιβαρίσι(οι)! Όποιος τους φάει θα γεννήσ’». Με μια – δυο δραχμές μας έδιναν δύο μεγάλες χούφτες. Εκεί όπου το κέλυφος κάνει γωνία, ήταν γεμάτοι αυγό. Τα ποδαράκια τα αφήναμε για το τέλος και τα τρώγαμε σαν πασατέμπο.

4748

Ρεβίθια και φακή: Ματσάκια από κλαδάκια ρεβιθιάς, που είχαν εδώ κι εκεί τα ρεβίθια μέσα στην κάψα, καταπράσινα, ολόχλωρα. Το ίδιο και με τις φακές. Τα πουλούσαν σ’ ένα κάρο κοντά στην παραλία, για τα παιδιά που τα έβγαζαν περίπατο. Η ζωντανή… διαφήμιση έλεγε: «Χλο ρεβίθι, χλο και μεστό!»

4950

Ρόκες: Καλαμπόκια δηλαδή ολόκληρο, ψητό σε θράκα. Όχι υβρίδια αλλά αυθεντικά, τρυφερά σαν γάλα.

Λιχουδιές του… δρόμου

«Ο Καλόγερος (παρεπώνυμο γνωστού περιβολάρη) το φθινόπωρο έβραζε γλυκοπατάτες από το περιβόλι του και τις έβγαζε στην αγορά, στον Άγιο Νικόλα, και τις πουλούσε ζεστές. Μα τι ήταν εκείνες οι γλυκοπατάτες… μέλι στάζανε. »0 ίδιος πουλούσε συχνά στην αγορά τρυφερές ολόφρεσκες πράσινες σαλάτες με κρεμμυδάκια, που τα έδενε με κύπερη (Το κίτρινο χόρτο που χρησιμοποιούσαν για το δέσιμο πακέτων) όσα ήθελες, γιατί ούτε σακούλες είχε ούτε τίποτα».Μαρτυρία ΕΜ., από τη Λευκάδα

Δύο ξορέξα ξεχασμένα (1)

Θα πούμε για το μπουρδούμ μεζέ και τα μπακαλιαράκια, που οι νεότεροι (γεννηθέντες μετά το 1945) δεν γνωρίζουν κατ’ όψη. Και όμως, το μπουρδούμ μεζέ δεν ήταν τίποτ’ άλλο από το σημερινό σπληνάντερο, που δεν το ψένανε στη σούβλα στα κάρβουνα, αλλά το βράζανε σε τεψί με λίγο νερό και γινόντανε μεγαλείο, με κανελογαρούφαλα, πεπέρι κόκκινο (κοκ’νοπίπερο) και λίγη μέντα.Το πουλάγανε τ’ απογιόματα μετά τη δύση του ηλίου και καθένας αγόραζε αγκονή ψωμί, έκανε μια λούμπα και ο μάστορας (που ήταν πάντα ο χασάπης ο Γαρούφαλος) έβαζε μια κουταλιά σούγο (σάλτσα) στη λούμπα και το κομματάκι του σπληνάντερου (Ώ! παιδί μου, πάρε ψωμί κι έλαααα!…»).Το φάγωμα γίνονταν περιπατητικά, με αργό βήμα, και στο μέσον του δρόμου της αγοράς. Βλέπεις γίνονταν και μόστρες, καθόσον ο μεζές ήταν και ακριβούτσικος. Τον προτιμούσαν οι μαουνιέρηδες και οι βαρκάρηδες και ολίγον ντροπαλά οι συνταξιούχοι δημόσιοι υπάλληλοι και ειδικά ο Επιθεωρητής Καπνού κύριος Ανδρέας εξ Αμφιλοχίας (κοινώς Καρβασαράς).

Τα μπακαλιαράκια ήτανε κομματάκια μπακαλιάρου (χωρίς να περάσουν από το μόσκιο, οπότε ήτανε λύσσα απ’ τ’ αλάτι) που τα βουτάγανε σε αλεύρι και τα τηγανίζανε στη φουφού. Το τηγάνισμα, η πώληση και το φάγωμα γίνονταν υπαίθρια, προς το σοκάκι του Αγίου Νικολάου (γωνία οδού Στρατηγού Ι. Μελά και Ζαμπελίων), από τον μπάρμπα Ιακώβη (πατριό του Χρήστου Ζακχαίου), που δεν είχε πολλές κουβέντες και φωνές. Ήταν του θεωρήματος: «Όποιος θέλ’, όποιος δεν θέλ’, μη σώσ’ και φτάσ’ και φάει».

Παράξενα φαγώσιμα

«Ο Λαυράνος, που έπαιζε τούμπα στη Φιλαρμονική, είχε ένα μικρό μαγαζί στην Αγορά, όπου έβραζε και σερβίριζε πατσά, ποδαράκια, μοσχαροκεφαλή, τέτοια πράγματα.»Τη Μεγάλη Εβδομάδα έφτιαχνε φάβα από κουκιά που ήταν στερεή, σχεδόν πράσινη και την έκοβε κομμάτια. Αν δεν την έτρωγες εκεί, μπορούσες να την πάρεις στο χαρτί (λαδόχαρτο). Εκείνες τις μέρες έφτιαχνε και βρεχτοκούκια, κουκιά με το φλούδι καλά μουλιασμένα, ίσως βρασμένα, που τα πουλούσε σε χάρτινο χωνί κι έβαζε πάνω αλάτι χοντρό και ρίγανη».(2)

line1

Ευη Βουτσινά «Λευκαδίτικα μαγειρέματα» – Εκδόσεις fagotto books 2008
(1)Δήμος Μαλακάσης,«Τα Φαγιά και τα Ξορέξα των Μπουρανέλων (188Ο-Ι94Ο)», Πρακτικά Α Συμποσίου Εταιρείας Λευκοδικών Μελετών, Αθήνα 1997
(2) Μαρτυρία ΕΜ. Λευκάδα

Προηγουμενο αρθρο
Συναυλία Πανλευκάδιος – Stavento
Επομενο αρθρο
Οι Γάμοι του Φίγκαρο

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.