Τεχνολογική εξέλιξη σ’ ένα χαώδες περιβάλλον

Παλιότερα, η κάθε εποχή είχε κάτι ξεχωριστό, το διακριτό. Το φθινόπωρο άρχιζαν τα πρωτοβρόχια και ο χειμώνας στην Λευκάδα έπεφτε λίγο βαρύς. Έβρεχε σαράντα ημέρες. Τώρα οι τέσσερις εποχές έχουν γίνει δύο. Φθινόπωρο και καλοκαίρι. Έχει να βρέξει σχεδόν έξι μήνες και τα φύλλα των δένδρων λύγισαν απελπισμένα. Το νερό στερεύει, οι λίμνες ξεραίνονται με όλες τις εντεύθεν συνέπειες και ουδείς ασχολείται. Ζουν στο δικό τους σύμπαν. Σχεδόν όλοι μιλούν για τον πολύ ωραίο καιρό και αφοσιώνονται στο διαδίκτυο, στον επίγειο θεό που λύνει ακόμη και μάγια.

Από την μία οι πολυεθνικές εταιρείες με τα συνεχώς εξελισσόμενα προϊόντα τους: νέα ρολόγια συμπληρωματικά των κινητών που φοριούνται όλη μέρα και η επινόηση νέου τρόπου επικοινωνίας μέσω του καρπού της χειρός.

Χιλιάδες κόσμου ζουν και αγωνιούν με την προσδοκία να το αποκτήσουν. Ακουμπώντας τις οθόνες αποκτάς διαπροσωπικές επικοινωνίες. Όλα υπεραπλοποιούνται σε σημείο που κι’ ο νοηματικός λόγος καθίσταται περιττός.

Από την άλλη, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Μετεωρολογίας, «το κλίμα μας αλλάζει και τα καιρικά φαινόμενα γίνονται ακραία εξ’ αιτίας ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων».

Παρά ταύτα, παρά τις δραματικές εκκλήσεις επιστημονικών οργανώσεων, οι κυρίαρχοι του γαλάζιου πλανήτη, με την όλο και πιο ακόρεστη δίψα για έλεγχο κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής, σ’ οποιαδήποτε γωνιά της γής, έχουν τυφλωθεί από την απληστία.
Οι ίδιοι κερδοσκοπικοί Οργανισμοί, με την ίδια σχεδόν μετοχική σύνθεση, εμφανιζόμενοι πότε ως μεγάλες τράπεζες, πότε ως οίκοι αξιολόγησης και πότε ως επενδυτικοί οίκοι, ελέγχουν όλη την οικονομική και πολιτική δραστηριότητα και αναλόγως κατευθύνουν την τύχη των κρατών. Απλώς και μόνο μ’ ένα νεύμα, μια κίνηση. Κυρίως χρηματιστηριακή…

Οι πόλεμοι, αναπόφευκτοι για την ολοκλήρωση του σκοπού. Ο έλεγχος Μ.Μ.Ε. και διαδικτύου επιτρέπει και επιβάλλει τις προβοκάτσιες, προκειμένου να κατασκευασθεί και στην συνέχεια να ανατραπεί ο εχθρός, ο σατανάς. Αρκεί να ελεγχθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές.

Η ζωή, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Αφρική και η Ασία, μηδαμινή σημασία έχει.

Πόλεμοι κρυφοί και φανεροί, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, με ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών, εξ αιτίας και συνεπεία των καταστροφικών αυτών μονομερών επεμβάσεων, που δεν συνιστούν πόλεμο, με την συμβατική του όρου έννοια.

Η βιομηχανική παραγωγή όλο και πιο εξελιγμένων οπλικών συστημάτων, παραπέμπει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και σ’ ένα όλως διόλου τρελό σκηνικό, καταστροφής και αδυναμίας, να κατανοήσεις, με την λογική που αποβλέπουν, όλα όσα φρικιαστικά συμβαίνουν και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια αυτόν τον όμορφο πλανήτη στο τέλος.

Κάποια στιγμή όλοι αυτοί οι στρατοί, μισθοφορικοί και μη, αυτονομούνται, αυτοπροσδιορίζονται και εκμεταλλευόμενοι το χάος, που οι πολιτισμένες δυνάμεις δημιούργησαν, (όπως π.χ. σε Συρία), στρέφουν τα όπλα που τους χορήγησαν και εναντίον των μέχρι τότε υποστηρικτών τους.

Ένας φαυλεπίφαυλος κύκλος που χρόνια τώρα σπέρνει αίμα και μίσος αβυσσαλέο. Χθεσινές συμμαχίες διαλύονται, επανασυσπειρώνονται και με νέες συμφωνίες επιχειρείται νέα αναδιανομή των πλούσιων σε κοιτάσματα εδαφών.

Στην διάθεση των φονικών μηχανών τα κάθε είδους τεχνολογικά επιτεύγματα, τα οποία η ίδια παγκόσμια ελίτ, τα χρησιμοποιεί και τα εκμεταλλεύεται για τον ίδιο σκοπό, τον ευχερέστερο έλεγχο του παγκοσμίου πλούτου και ταυτόχρονα των πολιτών που τους μεταβάλλει σε ιδιώτες, —κατά την αρχαιοελληνική έννοια- των βλακών των οποίων ο νους περιορίζεται στα στοιχειώδη και στην δια …νευμάτων επικοινωνία, χαϊδεύοντας το νέο Apple watch…

Εν τω μεταξύ η δυστυχία, οι νέες ασθένειες, η εκμετάλλευση ανηλίκων, η σταδιακή κατάργηση κάθε δικαιώματος χάριν κάποιων (ποιών;) γενικότερων συμφερόντων, η καταλήστευση του δημοσίου πλούτου, (θαλάσσιου, υποθαλάσσιου, ορυκτού και εναέριου) η πτώχεια, ο θάνατος-χωρίς όρους και προϋποθέσεις- οδηγούν τον πλανήτη σ’ εξόντωση, χωρίς διακρίσεις ισχυρών και μή.
Υποστηρίζεται ότι ο πλανήτης ανήκει σ’ όλους. Κατ’ ευφημισμόν προφανώς… Για να τον ελέγχουν έτσι ευχερέστερα, διατεινόμενοι ότι αποβλέπουν στο γενικό καλό, στην επικράτηση της Παγκόσμιας κυβέρνησης.

Για να κυβερνήσει τι άραγε; Ό,τι έχει απομείνει από ένα πάλαι ποτέ γερό οργανισμό, όπως η ΓΑΙΑ, που τώρα χάσκει ξεκοιλιασμένη, με όντα, φαντάσματα του ανθρώπινου ένδοξου παρελθόντος. Σε εποχές που επικρατούσε το μέτρο, και ο σεβασμός προς την μητέρα Γή ήταν αναγκαία συνθήκη για την ανταπόδοση, την ευημερία και την υπεροχή του πνεύματος.

Άτυχος ο πλανήτης. Διότι την πιο κρίσιμη στιγμή, τις τύχες μας κατευθύνουν ανθρωπάκια άβουλα, μηδαμινά, ανίκανα να αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη και να εκμεταλλευθούν την τεράστια τεχνολογική πρόοδο με στόχο την συνύπαρξη, των λαών σε ένα λιγότερο βλαβερό και επικίνδυνο περιβάλλον.

Αθήνα, 12 Οκτωβρίου 2017
Δημήτρης Χ. Παξινός
Πρώην Πρόεδρος ΔΣΑ