Της ψυχής μνημόνευση

Φεύγει ένας μήνας που λείπει ανάμεσά μας ένα τέλειο κοινωνικό στοιχείο.
Ο Ανδρέας Χ. Χριστοδουλίδης, Γαμπρός Λευκαδίτης. Σύζυγος της Άννας Σταύρακα.

Φεύγει ένας μήνας που λείπει ανάμεσά μας ένα τέλειο κοινωνικό στοιχείο.
Ο Ανδρέας Χ Χριστοδουλίδης, Γαμπρός Λευκαδίτης. Σύζυγος της Άννας Σταύρακα

Έτσι ξαφνικά κι ανώριμα, έτσι σιγανά κι’ αθόρυβα, αρπάζει πίσω ο Θεός τους Αγγέλους που του ξέφυγαν κι’ έφθασαν στη Γη για να ομορφαίνουν την ζωή μας. Έτσι ανειδοποίητα και χωρίς προοίμιο έφυγε ο Αντρέας Χριστοδουλίδης.
Έτσι ανεπάντεχα και σιωπηλά η Μοίρα δεν άφησε να ξανανοίξουν απ’ τον γλυκό τον ύπνο τα μάτια μιας όμορφης ψυχής. Μιας σπάνιας αγνής φυσιογνωμίας, ενός σπουδαίου άντρα με την καρδιά και το καθαρό πνεύμα και την αγνότητα ενός παιδιού. Και χώρισε νωρίς ένα υποδειγματικό ζευγάρι. Χώρισαν ξαφνικά ένας γλυκός παππούς από το εγγονάκι που μόλις πρόλαβε να γνωρίσει. Την άξια σύντροφο της ζωής του Άννα Σταύρακα, που χάνει ένα δυσεύρετο Ταίρι.
H αγάπη του Αντρέα για τον άνθρωπο επεκτάθη και στον Αρχιτέκτονα. Τη προσωποποίησε στις κατασκευές του. Δεν έκτισε υπόγεια διαμερίσματα στα κτήρια που ανέβασε. Τα υπόγεια έγιναν χώροι στάθμευσης.
Δεν κατασκεύασε Ισόγεια. Αυτά έγιναν πυλωτές με παγκάκια να φιλοξενούν τους ηλικιωμένους και τα παιδάκια στον κήπο των κτηρίων, να μη βγαίνουν στους δρόμους. Οι εσωτερικοί χώροι ευχάριστοι και λειτουργικοί για την οικοδέσποινα.
Ο Αντρέας της καρδιάς μας. Έφυγε ξαφνικά ένα Ανθρωπινό σύμβολο Πτωχεύσαμε σε μιά νύχτα. Κι αφήνει πόνο βαθύ στην αγαπημένη του οικογένεια. Αυτή την ευλογημένη οικογένεια που μαζί με την Αννούλα του την έχτισαν σαν Αρχιτέκτονες και οι δυό στο επάγγελμα, με τα τελειότερα δομικά υλικά της ζωής και σύμπνοιας. Με αγάπη, στοργή και τρυφερότητα, με ανώτερο πνεύμα, με αρετή και φρόνηση, γονική μέριμνα μοναδική τα δυό του παιδιά, τον Χάρη και Νίτσα, τ’ αστέρια τ’ ουρανού τους.

Κομμάτι του κόσμου λαμπερό. Στόφα που δεν αγοράζεται με χρυσό γιατί ο ίδιος ήταν από διαμάντι Οικογενειάρχης υποδειγματικός. Κοινωνικό στέλεχος άψογο. Καρδιά που πάντα έμεινε αγνή και γλυκιά. Στοιχείο ενάρετο και ηθικό. Σεμνός σαν άνθρωπος και Επιστήμων.

Έν’ αστέρι της Κύπρου που προσγειώθηκε στην Αθήνα, για να ενωθεί με Λευκάδια κόρη αγαπημένης οικογένειας. Του γιατρού Σταύρακα και της αλησμόνητης Καθηγήτριάς μας, της μεγάλης Κυρίας Νίτσας Παπαδάκη.
Κάποιες γλυκές μνήμες από το αγαπημένο μου ζευγάρι. Αξίζει τον κόπο να τις αναφέρω σαν ιερό μνημόσυνο στην ψυχή του.
– Πώς γνώρισες την Άννα Αντρέα μου; –Πρώτη μέρα στο Πολυτεχνείο.  Ανοίγει η πόρτα και μια καθυστερημένη και ντροπαλή φοιτήτρια μπαίνει μέσα. Η καρδιά μου πήδηξε. Ένα μελαχρινό μουτράκι ολοστρόγγυλο σηκώνει ένα βλέμμα γεμάτο απορία. Ψάχνει για θέση .Μόνο μια υπήρχε, δίπλα μου. Την κάλεσε η ψυχή μου και η καρδιά μου της φώναξε. Έλα μου! Έλα μου! Και ήρθε. Από τότε την άρπαξα κει δεν την άφησα να μου φύγει. Ο θεός της Ελλάδας μου την έστειλε για πάντα. Έτσι απλά, έτσι γλυκά ξεδιπλώθηκε μια όμορφη Ιστορία ευγενικών νέων που το πεπρωμένο τους είχε γραφτεί.

Η Άννα δεν έκανε γρήγορα παιδί. Ο Ανδρέας κάπως ανήσυχος. Ένα πρωινό με παίρνει τηλέφωνο καταχαρούμενος και συγκινημένος.
Καλημέρα Αντρέα μου…
— Κυρία Ελπίδα μας!! Είμεθα έγγυοι!! Και το μαθαίνεις πρώτη. Έτσι σαν παιδί περιέγραψε κι’ έζησε την δεύτερη μεγάλη χαρά της ζωής του.

Δεν έγινε Ανδρέα να βρεθώ στην συνοδεία την οδυνηρή. Δεν έγινε να φιλήσω μια φούχτα χώμα να το ρίξω στο σώμα σου το καθάριο Όμως η ψυχή και το πνεύμα μου ακουμπάνε στην ωραία καρδιά σου μια αγκαλιά ασπροκόκκινα τριαντάφυλλα σαν την ψυχή σου. Τον άρχοντα των ανέμων παρακαλώ να στέλνει δροσερή την αύρα του να δροσίζει το χώμα που θα σε σκεπάσει

Παρακαλώ τον ουρανό να ρίχνει βροχή απαλή να ξεδιψάς. Και τα πουλιά της Αττικής τα πιο καλλίφωνα να σε ξυπνούν κάθε πρωί με της Κύπρου και της Λευκάδας μοιρολόγια.

Δεν γίνεται να βρεθώ και στα Σαράντα σου, να αγκαλιάσω την ψυχή σου την ευλογημένη και την οικογένεια που τόσο τέλεια δημιουργήσατε με την Αννούλα σου.’ Όμως η καρδιά μας ανεβαίνει στην Αθήνα με τους αγαπημένους σου, κατεβαίνει και στον Άδη να ψάξει την πνοή σου την στερνή. Ας είναι η μνήμη σου αιώνια και το χώμα ελαφρύ.
Στην οικογένεια εύχομαι να δώσει ο Θεός παρηγοριά και πολύ ζωή για να τιμά επάξια την μνήμη του. ΑΜΗΝ

Ελπίδα Αργύρη Σάντα