HomeΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ - ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣΤο κολοκύθι του Καπετάνιου- (για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι)

Το κολοκύθι του Καπετάνιου- (για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μάθουν οι νέοι)

Γύρω στο 1990 που έμενα στο MONTE CARLO αγόρασα μια Γαλλική εφημερίδα όχι για μένα αλλά για τον άνθρωπο που με είχε προσλάβει στην δούλεψή του. Ήταν τόσο φτωχικά τα Γαλλικά μου που ντρεπόμουνα να την κρατώ στα χέρια γιατί σίγουρα θα με παρεξηγούσαν οι φίλοι μου που θα πίστευαν ότι θέλω να κάνω τον Γάλλο γλωσσομαθή. Ευτυχώς το ψιλόβροχο με ανάγκασε να την κρύψω κάτω από το σακάκι και να νοιώθω καλύτερα.

Η βροχή δυνάμωσε και περνώντας μπροστά από το Ελληνικό καφενείο του καλού μου φίλου Γεράσιμου από την Κεφαλονιά μπήκα για έναν χαιρετισμό μέχρι να σταματήσει η νεροποντή. Ήμουνα ταχτικός πελάτης και γνώριμος στους καθημερινούς Γάλλους θαμώνες που με προσποιητική ευγένεια με καλωσόρισαν και άρχισαν τα κεράσματα, που τελικά εγώ πλήρωσα και τα δικά τους.

Κρέμασα το νοτισμένο μου σακάκι και πριν πετάξω την εφημερίδα πάνω σε κάνα τραπέζι την άρπαξε ένας φίλος μου Γάλλος για να ρίξει μια ματιά στην στήλη με τα ποδοσφαιρικά. Καθώς την ξεφύλλιζε το μάτι μου έπεσε σε μια εικόνα που κάλυπτε ολόκληρη την σελίδα και τράβηξε αμέσως την προσοχή μου ιδιαίτερα από το γνωστό περιβάλλον με ελαιώνες και εργάτες που ασχολούνταν με το γνώριμο σε μένα λιομάζωμα.

Την άρπαξα αμέσως από τα χέρια του πριν προλάβει να αντιδράσει και σίγουρα καλό του έκανα γιατί δεν πρόλαβε να διαβάσει και να στενοχωρηθεί μαθαίνοντας ότι η ομάδα του MONACO είχε χάσει την προηγούμενη ημέρα.

Έπεσα διάνα στις σκέψεις μου παρατηρώντας τη φωτογραφία αλλά για να σιγουρευτώ ρώτησα και τους παραβρισκόμενους Γάλλους που με χαροποίησαν επαληθεύοντας την πρώτη δικιά μου διαπίστωση, ότι σε βουνό στην Ιταλία θα ‘καναν επίδειξη ενός καινούργιου ελαιοραβδιστικού.

Αμέσως το μυαλό μου έτρεξε στο χωριό μου, θυμήθηκα τον λούρο τις πανύψηλες ελιές τον κουμπάρο μου Κώστα Τριβόλι που σακατεύτηκε πέφτοντας τινάζοντας την ελιά, τις δυσκολίες τους κινδύνους και τα ασύμφορα μεροκάματα. Άσχημος χειμωνιάτικος καιρός αλλά δεν πτοήθηκα και πήρα τον ανηφορικό δρόμο για να φτάσω στο προκαθορισμένο βουνό της Ιταλίας που θα γινόταν η επίδειξη.

Μετά αρκετές ώρες οδήγηση που στην διαδρομή θαύμαζα τις καλοκλαδεμένες ελιές και τις άψογα καλλιεργημένες βουνοπλαγιές που από μακριά φάνταζαν σαν στρωμένα χαλιά τελικά έφτασα χαρούμενος και ακούραστος. Σε λίγο άρχισε η επίδειξη παρουσία εκατοντάδων Ιταλών, Γάλων, Ισπανών και μερικών από άλλες χώρες με μοναδικό εμένα Έλληνα.

Ενθουσιάστηκα βλέποντας το πρωτότυπο καινούργιο αυτό μηχάνημα και παρακάλεσα να μου επιτρέψουν για λίγο να το χειριστώ, σχεδόν απελπίστηκα από το βάρος του κονταριού αλλά λες και μάντεψε τις σκέψεις μου ο Ιταλός παρουσιαστής το άρπαξε και με το ένα χέρι άρχισε να το δουλεύει. Αργότερα κατάλαβα πόσο δίκιο είχε αν το χειρίζεσαι όρθια η προς τα κάτω και το βάλεις να ακουμπά μέσα στις φούντες είναι πολύ ελαφρύτερο και από τον λούρο που αναγκάζεσαι να τον ανεβοκατεβάζεις για να κοπανάς την ελιά.

Στην απορία μου ότι εμείς έχουμε πανύψηλες ελιές χαμογέλασε και τρέχοντας μου έφερε ένα βεντζινοπρίονο και μια ψαλίδα κατάλληλα για κλάδεμα που πολύ ωφελεί την ελιά και θα πρέπει να κλαδεύεται. Το μυαλό μου αμέσως έτρεξε στον μπάρμπα μου Αντρέα που προδομένος από τα χρόνια, δεν είχε πια το κουράγιο και την αντοχή να σκαρφαλώνει στις ελιές και μετά και από κάποιο ατύχημα που τότε είχε, πέφτοντας από το άλογο, έτσι χωρίς άλλες σκέψεις και καθυστέρηση αποφάσισα να το αγοράσω και να του το δωρίσω βγάζοντας έτσι και την μεγάλη μου υποχρέωση στο πρόσωπο του που πάντα, με πρόσεχε και μ’ αγαπούσε.

Κατάφερα με αρκετές δυσκολίες ιδιαίτερα από τελωνεία να το πάω στο χωριό μου στον Άγιο Πέτρο και ενημερώνοντας τους χωριανούς μου, άρχισα τις επιδείξεις αρχίζοντας από το λιοστάσι του Λία του Τρεμπουκούνι στα Μαθιάτικα κοντά στο χωριό.

Δυστυχώς όμως όχι μόνο δεν καταδέχτηκε κάποιος χωριανός να έρθει να δει έστω από περιέργεια αλλά στα καφενεία τα σχόλια άρχισαν να κυκλοφορούν για το Κολοκύθι που έφερε ο καπετάνιος.

Εγώ συνέχισα το τίναγμα σε δικές μου ελιές στην Αγιοπετρίτικη Κολώνη από όπου θα δείτε και το βίντεο που τότε τράβηξα. Επί τη ευκαιρία σήμερα θέλω να στείλω τις ευχαριστίες μου στους καλούς φίλους Συβριώτες που έμαθαν και ήρθαν να παρακολουθήσουν το τίναγμα ιδιαίτερα στον μικρό Αποστόλη και στον μικρό αδερφό του που σίγουρα θα έχουν πια τριανταρίσει και πολύ θα χαρώ αν μου ζητήσουν να τους στείλω DVD για να θυμηθούν τα νιάτα τους.

Όπως θα δείτε με κέφι και όρεξη συνεχίστηκε το τίναγμα με άριστα αποτελέσματα συγκομιδής και μόνο ο μπάρμπας μου Αντρέας ήταν κατσούφης και περίλυπος βλέποντας το χοντρό κλάδεμα. Βέβαια είχε δίκιο αυτός τις φύτεψε, αυτός τις πότισε, φέρνοντας με την ψεκαστήρα νερό και από πολύ μακριά και αυτός τις καλλιεργούσε, κρίμα και άδικο εγώ να τις χαλάω. Πάντα πράος ήρεμος και καλοκάγαθος που ποτέ χατίρι δεν μου χαλούσε, φύλαγε και κρατούσε μέσα του την οργή και δούλευε ακούραστα χωρίς κουβέντα χωρίς χαμόγελο και καλαμπούρι όπως ήταν συνηθισμένος.

Μέχρι που περαστικός φάνηκε ο Στάθης ο Ραυτόπουλος (μπουσέτσος) καλός ακούραστος εργάτης και πρώτος τιναχτής. Αφού δοκίμασε το εργαλείο και κατενθουσιάστηκε ιδιαίτερα από την ψαλίδα και είπε και το μπράβο του στο ωραίο μηχάνημα τον ρώτησα την γνώμη του για το κλάδεμα (που τότε ήταν εγκληματικό). Εσείς τις καταστρέψατε τις ελιές μας είπε. Βόλια και καημούς φύτεψε στον μπάρμπα Αντρέα που άρχισε να μονολογεί, να παίρνει μαζί του τον σκύλο, που του είχα φέρει από την Γαλλία και να εξαφανίζετε. Φοβήθηκα μην πάθει κάτι άσχημο από την στενοχώρια του γι’ αυτό και δεν ξανά ασχολήθηκα με τις ελιές.

Στην θύμησή μου ακόμη έρχεται καλοθύμητα ο Γρηγόρης ο Βλασσόπουλος που δίπλα μας στα λακκώματα στην πιο ψηλή τσίμα ανεβασμένος στις πανύψηλες ελιές του τίναζε ασταμάτητα και όταν κατέβηκε ήρθε να του δώσουμε λιόκλαδα για τις γίδες. Ο κλαδευτής που είχα φέρει από την Βόνιτσα τόλμησε να του πει γιατί δεν κόβεις από τις δικιές σου;

Τις κατάστρεψες παλιοζαγάρι τις ελιές είπε σε μένα και έφυγε τρέχοντας μονολογώντας. Δεν τις πονάς, γιατί εσύ δεν τις φύτεψες σίγουρα θα σε σουβλίσει ο πατέρα σου ο Μαστροσπύρος, όταν το μάθει.

Δικά σας τα συμπεράσματα και θα χαρώ με τα σχόλια σας.

ΚΩΣΤΑΣ ΣΠ. ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

Προηγουμενο αρθρο
Οι κινηματογραφικές ταινίες της εβδομάδας στον «Απόλλωνα»
Επομενο αρθρο
Ένας απολογισμός......

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.