Το νησάκι του Αη Νικόλα
Η επίσκεψή στο νησάκι του Αη Νικόλα ήταν ένα όμορφο πασχαλινό δώρο που μου προσέφερε ο κ. Γιάννης Γιαννουλάτος. Γνωρίζει το νησάκι και τη θάλασσα σπιθαμή προς σπιθαμή. Χρόνια ολόκληρα είναι το δεύτερο σπίτι του. Η επίσκεψη μας έγινε με το μικρό βαρκάκι του Γιάννη την Πέμπτη μετά το Πάσχα. Ήταν μια όμορφη και ζεστή μέρα.
Η επίσκεψη στο νησάκι ήταν για μένα σχεδόν κρυφός πόθος. Ήταν από ‘κείνα τα μέρη που φάνταζαν στο μυαλό μου απρόσιτα και μακρινά. Είχα διαβάσει και ακούσει τόσα πολλά για τη διαδρομή και την ιστορία του μέσα στο χρόνο. Η ελάχιστη έκτασή του, ρημαγμένη από τη θάλασσα σήμερα, είναι άρρηκτα δεμένη με την ιστορία αυτού του νησιού.
Το νησάκι του Αη Νικόλα βρίσκεται στο έμπα της Λευκάδας, κοντά στον Άγιο Αντώνη, φαίνεται καλά από το δρόμο. Μόλις όμως πατήσεις το πόδι σου στην αμμώδη ακτή που το περιβάλει, στον ελάχιστο χώρο που έχει εναπομείνει απ’ την φθοροποιό διαβρωτική δράση της θάλασσας, είναι τόση η γαλήνη και η ηρεμία που επικρατεί, που αισθάνεσαι πως βρίσκεσαι πολύ μακριά από την πόλη.
Στην προχριστιανική εποχή, στη θέση της εκκλησίας υπήρχε το ιερό της Αινειάδας Αφροδίτης. Επί Αγγλοκρατίας το νησάκι είχε χρησιμοποιηθεί ως λοιμοκαθαρτήριο. Σήμερα το εκκλησάκι του Αη Νικόλα είναι παρεκκλήσι του ενοριακού Ιερού Ναού της Ευαγγελιστρίας Λευκάδας.
«Η σημερινή εικόνα της νησίδας, εάν αντανακλά κάτι από το παρελθόν, οφείλεται στην ευσέβεια των ντόπιων ψαράδων, οι οποίοι με νύχια και με δόντια την κρατήσανε να μην την πάρει η θάλασσα, κατασκευάζοντας λιθότοιχους και ενισχύοντας έτσι τα ευπαθή σημεία τόσο της ακτής όσο και του ναΐσκου.
»Στη μνήμη μας αποτυπώνεται η φυσιογνωμία του τελευταίου αμύντορα της νησίδας, του αείμνηστου Σπύρου Γαντζία, κατά κόσμο Γκανάρα ο οποίος είχε αποδυθεί σε έναν αγώνα κατά της θάλασσας, για να προασπίσει και ενισχύσει το χώρο αυτό τον προσφιλέστατο στους Λευκαδίτες ψαράδες.
»Αρωγός της αέναης προσπάθειάς του ήταν επίσης η αείμνηστη Ισμήνη Γράψα κατά κόσμο Κορνιού. Ο Σπύρος Γαντζίας είχε μετατρέψει την ψαρόβαρκά του σε φορτηγίδα μεταφέροντας πέτρες για την κατασκευή λιθοδομών προς ανάσχεση των κυμάτων.(1)
«Στο νησί αυτό ο Σικελιανός έμενε σε δύο σπιτάκια που έφτιαξε. Οι ψαράδες τότε το λέγανε «νησί του Σικελιανού». Εκεί ο Σικελιανός θα είχε τον ανοιχτό ορίζοντα, το καθαρό περιβάλλον, τον καθαρό αέρα, την απόλυτη ησυχία, την ξεγνιασιά της ερημιάς στη μάνα φύση τη δημιουργό. Να ζήσει κοντά στη θάλασσα, να σμίξει με τους ψαράδες, να δει με τα μάτια του, να τα πιάσει με τα χέρια του, να τ’ ακούσει ζωντανά και όχι γραμμένα, όπως θα τα είχε διαβάσει.»(2)
«Οι Λευκαδίτες ψαράδες έχουνε πάντα κάτι από πρώτο χέρι να σου ιστορήσουνε για την Εύα και τον Άγγελο. Ανάμεσα σ’ αυτούς τούς ψαράδες είναι κι ό Χαράλαμπος Λεκατσάς, πού τον λένε και Μίδα, καθώς και ό Κώστας Βρεττός…
»… Στη Λευκάδα γεννήθηκε ό Γλαύκος.. Ήταν να γελάς καθώς μικρό, τόσο δα μπόμπιρα, τον πέταγαν στη θάλασσα να μάθει να κολυμπάει…..
»Εδώ πάνω, που λες, σε τούτη την ξενερισμένη αχιβάδα, πούναι απόμερη γεμάτη ήλιο, μοναξιά και πελαγίσιο αέρι, τάρεσε του Άγγελου να ξεκαλοκαιριάζει άπομοναχιασμένος….
»Εκεί πέρασε ευτυχισμένα χρόνια η Εύα, η «ζόρκα» καθώς τη λέγαμε χαϊδευτικά οι Λευκαδίτες, σαν τη βλέπαμε να περνάει με τα πέδιλα και το χιτώνα».(3)
(1) Νίκος Βαγενάς: «Πάτρια ίχνη – ψηφίδες από τη Λευκάδα του χθες» εκδοσεις: fagottobooks
(2) Εταιρεία Λευκαδικών μελετών [ Επετηρίς τόμος ΙΒ( 2009 – 2011) ]3) Σικελιανός 1884-1951: Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών 1971.
Δεν υπάρχουν σχόλια