Το πρόβλημα των απορριμμάτων της Λευκάδας δεν λύθηκε, είναι μπροστά μας

Σε καλό κλίμα διεξήχθη η συζήτηση στο δημοτικό Συμβούλιο για την έγκριση σύναψης Προγραμματικής Σύμβασης μεταξύ Δήμου Λευκάδας και του Συνδέσμου Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων Αιτωλοακαρνανίας, για την διάθεση των Αστικών Στερεών Αποβλήτων του Δήμου Λευκάδας στον Χ.Υ.Τ.Α. της Παλαίρου.

Η μεταφορά των απορριμμάτων της Λευκάδας στην Πάλαιρο θεωρείται ενδιάμεση ή προσωρινή λύση μέχρι την οριστική επίλυση του προβλήματος. Η δαπάνη Υγειονομικής ταφής των απορριμμάτων ορίζεται στα 40 ευρώ με ΦΠΑ συν το κόστος της μεταφοράς. Με δεδομένο ότι θα σταματήσει η λειτουργία του δεματοποιητή ενδέχεται το κόστος που θα μετακυλήσει στους δημότες για το 2020, να μην είναι πολύ μεγάλο.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο της Τρίτης επαινέθηκε σχεδόν από όλο το Σώμα η συμβολή του Δημάρχου, του Βουλευτή Λευκάδας, καθώς και η θετική βούληση της Πολιτείας για την ταχύτητα με την οποία διεκπεραιώθηκε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα για το νησί μας. Η Λευκάδα το φετινό καλοκαίρι βίωσε μια από τις πιο ντροπιαστικές σελίδες της ιστορίας της, αφού σε καθημερινή βάση υπήρχε διάχυτη στην πόλη βρώμα και δυσωδία από την συγκέντρωση των απορριμμάτων στις Αλυκές. Αφήνουμε κατά μέρος τις συνέπειες στη δημόσια υγεία και στο περιβάλλον, που δεν είναι καθόλου αμελητέες.

Το πρόβλημα όμως δεν λύθηκε. Η λύση όπως αναφέραμε παραπάνω είναι προσωρινή. Το σημαντικό και πολύ δύσκολο είναι η οριστική λύση, μια και μπροστά μας ανοίγεται και άλλος δρόμος πέραν του προγραμματισμένου. Προσωπική μας άποψη ο καλύτερος, αλλά και δυσκολότερος να αποφασιστεί. Στο δημοτικό συμβούλιο έγιναν κάποιες νύξεις και υπήρξαν και οι αναμενόμενες αντιδράσεις.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Όπως είναι γνωστό, από όταν  αποφασιστεί ένα έργο στην Ελλάδα, μέχρι να ολοκληρωθεί, μεσολαβεί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, έχουν αλλάξει άρδην τα δεδομένα και τοπικά και πανελλαδικά. Η πολιτική, κάθε Νομός να έχει το δικό του «μαγαζάκι» για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως τα απορρίμματα, αποδείχτηκε στην πράξη ανεπιτυχής. Το θέμα είναι τεράστιο και ξεπερνά της δυνατότητες των μικρών Δήμων τυπικά, ουσιαστικά και χωροταξικά. Οι εργασίες του δεματοποιητή που λειτουργεί τον τελευταίο χρόνο στις Αλυκές έχουν ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία. Το ίδιο θα συμβεί και με την λειτουργία του εργοστασίου αν και όποτε κατασκευαστεί.

Το μοντέλο που διάλεξε η Λευκάδα πριν από πολλά χρόνια για την διαχείριση των απορριμμάτων της αποτελούνταν χοντρικά από έναν δεματοποιητή και ένα εργοστάσιο προεπεξεργασίας. Το παραγόμενο υπόλειμμα θα μεταφέρεται για ταφή στην Πάλαιρο. Μάλιστα, έχουμε αναλάβει την υποχρέωση -με βάση προγραμματική συμφωνία- να επεξεργαζόμαστε και τα απορρίμματα της Βόνιτσας.

Ένα απλοϊκό σενάριο με την πλήρη λειτουργία της μονάδας:

Κτίζουμε λοιπόν ένα εργοστάσιο να επεξεργάζεται σκουπίδια δίπλα στο δίαυλο, την Μαρίνα, και τον βιολογικό, πολύ κοντά στην πόλη, κοντά σε σπίτια και Σχολεία. Απορριμματοφόρα μεταφέρουν αδιαλείπτως τα σκουπίδια της Βόνιτσας περνώντας τη Γύρα, την Αγία Μαρίνα και την οδό Φιλοσόφων. Εκεί επίσης θα μεταφέρουν τα απορριμματοφόρα και τα δικά μας απορρίμματα. Με τον ίδιο τρόπο από το εργοστάσιο θα μεταφέρεται το υπόλειμμα «δηλητήριο» προς την Πάλαιρο. Αυτό φανταστείτε το και τους καλοκαιρινούς μήνες.

Έχουμε λοιπόν ένα συνεχές πήγαινε έλα σκουπιδιών μέσα στην πόλη με ότι αυτό συνεπάγεται για την κυκλοφορική και αισθητική επιβάρυνση μιας μικρής πόλης. Δεν είναι τυχαίο που οι μεγάλες και σοβαρές μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, κατασκευάζονται πολύ μακριά από κατοικημένες περιοχές, πόσο μάλλον πόλεις. Και μάλιστα μια πόλη σαν τη δική μας, που διαθέτει μόνο μια είσοδο.

Ένα σοβαρό ερώτημα που προκύπτει είναι αν όλη αυτή η επεξεργασία θα γίνεται άοσμα. Γιατί αλλιώς, χωρίς άλλα επιχειρήματα, κάνουμε μια τρύπα στο νερό, αν κατασκευάσουμε εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών στις Αλυκές.

Παρότι η κατασκευή του εργοστασίου έχει δημοπρατηθεί και με δεδομένα τα προβλήματα που παρουσιάζει η κατασκευή του, κανένας δεν μας εξασφαλίζει έξαλλου το αίσιο τέλος του εγχειρήματος. Δεν έχει ακόμα ξεκαθαριστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής, υπάρχει πρόβλημα με το ρυμοτομικό σχέδιο (δεν βρίσκεται 500 μέτρα μακριά από το σχέδιο πόλης για να εκδοθεί οικοδομική άδεια κ.λ.π).

Με την δεύτερη λύση που φαίνεται στον ορίζοντα, μας δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουμε κάποια μεγάλη μονάδα εκτός Λευκάδας στην οποία να μεταφέρουμε τα απορρίμματα μας οριστικά. Να σταθμίσουμε το κόστος και να ξεμπερδεύουμε μια και καλή. Να απαλλάξουμε την πόλη από τον μεγάλο βραχνά της βρώμας και της αρρώστιας. Να αναπλάσουμε τον χώρο τον Αλυκών. Θα μπορούσε π.χ εκεί να δημιουργηθεί μια ακόμα Μαρίνα και ο Δήμος να εισπράττει ακόμα ένα εκατομμύριο ετησίως. Ο Δήμος να έχει πρόγραμμα και σκοπό μόνο την ανακύκλωση και μέσω αυτής την μείωση της δαπάνης διαχείρισης των σκουπιδιών.

Αυτή η πρόταση φαίνεται η πιο συμφέρουσα για το νησί, αν στο όποιο κόστος, προσθέσουμε και την απαλλαγή της πόλης από όλες τις βλαβερές συνέπειες να έχει ένα εργοστάσιο επεξεργασίας σκουπιδιών δίπλα της.

Αυτή η λύση υπήρχε, δεν είναι καινούργια και όμως ουδέποτε προκρίθηκε και θα συναντήσει μεγάλες αντιδράσεις στο μέλλον. Ελπίζω να μην είναι οι ίδιες με αυτές που εμπόδισαν παλαιότερη δημοτική Αρχή να αναθέσει τη διαχείριση της ύδρευσης στην ΕΥΠΑΠ, το 2012.

Οι μεγάλες Εταιρείες που διαχειρίζονται τα σκουπίδια κατασκευάζονται με την σύμπραξη Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Εκεί βρίσκεται το πρόβλημα. Στη ευρεία δαιμονοποίηση του ιδιωτικού τομέα και στις ιδεοληψίες που παρουσιάζουν κάποιοι.

Ήδη από το καλοκαίρι -το επανέλαβε και χτες ο κ. Δρακονταειδής- βλέπει συμφέροντα που μάχονται την κατασκευή του εργοστασίου! Δεν τα κατονόμασε βέβαια ούτε τότε, ούτε και χτες.

Σε κάθε περίπτωση όλα τα παραπάνω είναι γενικότητες. Πρέπει, όμως, σύντομα ο δήμαρχος να ανοίξει τα χαρτιά του, να ακούσουμε τα δικά του επιχειρήματα και ποια λύση προτείνει. Πρέπει ακόμα όλο το Δημοτικό Συμβούλιο, οι δημότες και οι φορείς του νησιού να πάρουν θέση. Το θέμα είναι σοβαρό, ο κόσμος είναι αγανακτισμένος. Μόνο λύσεις που βασίζονται στη λογική και στο μέλλον του νησιού μπορούν να γίνουν δεκτές τώρα πια. Οι εποχές των «αγώνων» εναντίον της ΕΥΠΑΠ πέρασαν ανεπιστρεπτί.

Είναι ίσως η μοναδική ευκαιρία για τη Λευκάδα να δώσει μια λύση για να ξεβρομίσει ο τόπος. Η πόλη μας δεν χρειάζεται εργοστάσια. Το νησί μας χρειάζεται αγώνα για την ανακύκλωση.