HomeΕΛΙΞΗΡΙΑ ΜΝΗΜΗΣΤο 1948 που έγινε ο φοβερός σεισμός…

Το 1948 που έγινε ο φοβερός σεισμός…

Απομνημονεύματα ιερέως Κωνσταντίνου Κακαβούλη – Μέρος Ζ΄

Ετσι αρχίσαμε μίαν νέαν περίοδον μέχρι το 1948 που τότε έγινε ο φοβερός σεισμός ο οποίος κατέστρεψε την Νότιον Λευκάδα και περισσότερον την Βασιλική. Τότε κατέστρεψε την Εκκλησίαν. Ητο η εβδομάδα των Βαϊων και λειτούργησα εκείνη την ημέρα έξω εις τον περίβολον της εκκλησίας και υποκάτω από ένα αντίσκηνο διότι έβρεχε. Διάβαζα κάθε βράδυ παρακλήσεις, εγώ ήμουνα μέσα εις την εκκλησίαν αλλά τους χριστιανούς δεν άφηνα να μπούνε μέσα γιατί διαρκώς έκανε μικρούς σεισμούς. Την ώρα που γονάτιζα για να διαβάσω τας ευχάς γονάτιζαν και αυτοί έξω. Εκεί ήλθαν όλοι, είδα ανθρώπους οι οποίοι ουδέποτε ήρχοντο εις την εκκλησίαν και τους έλεγα, τώρα έρχεσθε στην εκκλησίαν και γονατίζετε; και μου έλεγαν πολλοί από αυτούς, που να πάμε Δέσποτά μου δεν έχουμε που αλλού να πάμε, ήτο δε κατατρομαγμένοι, από τον φόβο τους.

1816

Τότε έφεραν μερικάς σκηνάς, πήγα κι’ εγώ και ζήτησα μιά σκηνή από την επιτροπήν η οποία μου απάντησε ότι, οι σκηνές είναι για να στεγάσουν τους ανθρώπους και όχι για εκκλησίες. Τότε πήρα 6 παιδιά και τους λέγω, πάρτε μια σκηνή και να την πάτε στον περίβολο της εκκλησίας. Πήραν την σκηνή ακολούθησα κι’ εγώ και αμέσως με τά ίδια παιδιά την στήσαμε.

Εχώρησα, εις το ανατολικόν μέρος, ένα μέρος από την σκηνή με καδρόνια και σανίδες, άφησα τρείς θυρες, έβαλα εις το κέντρον του διαμερίσματος ένα τραπέζι αντί Αγίας Τραπέζης και ένα εις το αριστερόν άκρον για πρόθεση και έτσι έκανα το Ιερόν. Κατόπιν κρέμασα μπροστά από το πρόχειρον αυτό τέμπλον τας μικράς εικόνας που ήτο υποκάτω από τας μεγάλας εικόνας του τέμπλου της καταστραφείσης εκκλησίας και έτσι τελείωσε το Ιερόν και το τέμπλον. Εβαλα και παραβάν εις τας θύρας και έγινε ωραίο. Εις τον χώρον της υπολοίπου σκηνής εκκλησιάζοντο οι χριστιανοί. Εκεί λοιπόν έκανα τας ακολουθίας της Μ. εβδομάδος και του Πάσχα και εξακολούθησα και Ιερουργούσα εκεί επί 6 μήνας.

1914

Μετά το Πάσχα ήλθε ο τότε Δεσπότης, πρώην Λευκάδος Δωρόθεος, και όταν μπήκε μέσα στην σκηνή τόσο πολύ του άρεσε που μου είπε, έτσι που μετέβαλες την σκηνήν εις εκκλησίαν δεν πρόκειται να σου φκιάσουν οι Βασιλικιώτες εκκλησίαν, εάν όμως δεν φκιάσουν την εκκλησίαν μέχρι τον Οκτώβριον θα σε πάρω από δω.

Εν τω μεταξύ μίαν ημέραν ήλθε στην Βασιλική ο αρμόδιος Μηχανικός. Πήγα κι’ εγώ και του είπα να μας δώσουν υλικά, σανίδες και πισόχαρτο που έφκιαναν τα σπίτια να φκιάσουμε προσωρινά και την εκκλησία, αλλ’ αυτός μου ηρνήθη κατηγοριματικώς και μου είπε ότι, έχει δώσει εντολήν το Υπουργείον να μην δώσουν για εκκλησίες ούτε ένα κεραμίδι, τότε εγώ θυμωμένος του είπα, ώστε διέταξε το Υπουργείον να μείνουμε χωρίς, σηκώθηκα από το τραπέζι που καθήμεθα και έφυγα. Πήγα και κάθησα απ’ έξω από ένα μαγαζί στενοχωρημένος για την απάντηση που μου έδωσε ο μηχανικός.

Μετά από αρκετήν ώραν περνούσαν απ’ εκεί ο μηχανικός κι’ ο πρόεδρος, πάμε μέχρι την εκκλησία παπά; πάμε, του είπα. Μόλις φθάσαμε απ’ έξω από την εκκλησία την κύταξε ο μηχανικός και μου λέει, μα παπά μου αυτή είναι ερείπιον! τι φκιάσιμο να της κάνουμε; του είπα εγώ, όπως φκιάνητε και τα σπίτια, αυτός επέμενε ότι θα πέφτουν τα νερά μέσα, εγώ επέμενα να μας δώσουν τα υλικά και θα την φκιάσουμε και του είπα τον τρόπον. Τέλος έπειτα από μεγάλην μου επιμονήν μου είπε να κάνω μιαν αίτησιν εις το υπουργείον δια μέσω του ιδίου μηχανικού κι’ αυτός θα την διαβιβάση εις το Υπουργείον με ευνοικήν έκθεσιν και ίσως το Υπουργείον την λάβει υπ’ όψιν του.

dorothes-mitropoliths

Εκανα την αίτησιν και μαζί με την προσμέτρησιν που έκαμε ο υπάλληλος της ανοικοδομήσεως την έστειλα στην Πρέβεζα στον μηχανικό για να την υποβάλη εις το Υπουργείον. Περίμενα τώρα απάντησιν.Την 30ην Ιουνίου του ιδίου έτους ανεχώρησε ο Σ/τος Μητροπολήτης πρώην Λευκάδος για τας Αθήνας να πάει στα λουτρά. 2 ώρες μετά την αναχώρησίν του έγινε ο φοβερός εκείνος σεισμός που κατέστρεψε τότε την πόλιν της Λευκάδος. Εγώ την ημέραν ευρισκόμουνα στην Πόλιν της Λευκάδος, στο σπίτι του Δεσπότη την ώρα που έγινε ο φοβερός αυτός σεισμός.

Οταν έφθασε ο Δεσπότης στην Αθήνα πήγε στο υπουργείον να ενεργήση να στείλουν εφόδια ξυλία κ.λ.π. για τους σεισμοπαθείς. Εκεί, όπως μου έλεγε όταν επέστρεψε εις Λευκάδα, θυμήθηκε την αίτησιν που είχα υποβάλει εγώ για την εκκλησίαν Βασιλικής και είπε εις τον Υπουργόν τι απέγινε η ιδική μου αίτησις. Ο Υπουργός του είπε ότι δεν έχει υπ’ όψιν του τίποτε. Διέταξε τότε και βρήκαν την αίτησίν μου και διέταξε αμέσως να μου χορηγηθούν τα υλικά που έγραφε η προσμέτρησις του Υπαλλήλου.

Οταν επέστρεψε ο Δεσπότης εις Λευκάδαν με ειδοποίησε και κατέβηκα στην πόλη και μου είπε όλα τα γεγονότα. Πήγα τότε στα γραφεία ανοικοδομήσεως και μου έδωσαν τα υλικά. Πήγα στην Βασιλική, έβαλα τεχνίτες και εργάτες κατεδάφισαν τους τοίχους της εκκλησίας μέχρι το άνω μέρος από τις θύρες, δηλαδή τους μισούς τοίχους, από την μέση κι’ απ’ έξω από τις σανίδες έβαλαν πισόχαρτο. Δυστυχώς όμως παρ’ ότι υπέδειξα εις τον Υπάλληλον ότι δεν θα φθάσουν τα υλικά που έγραψε και να γράψει περισσότερα δεν ηθέλησε να με ακούση και μου είπε να είσαι ευχαριστημένος να σου έδιναν κι’ αυτά, ως να μου τα έδινε αυτός από δικά του.

Οταν λοιπόν τελείωσαν τα υλικά και η εκκλησία έμεινε ατελείωτη, πήγα στην Λευκάδα στον Δεσπότη και του είπα τι μου συμβαίνει και μου είπε ότι, τώρα δεν γίνεται τίποτε. Για τα πρώτα υλικά που σου έδωσαν, τα έδωσαν γιατί εντράπηκε εμένα ο υπουργός. Τώρα μην περιμένεις ότι θα σου δώσουν άλλα. Εγώ είπα στον Δεσπότη ότι θα πάω στον μηχανικό να του ζητήσω να μου δώση υλικά να τελειώσω την εκκλησίαν και αν μου δώση καλά, εάν δεν μου δώση, μισή ντροπή δική του και μισή δική μου.

pap11

Εκαμα τον Σταυρόν μου και ξεκίνησα. Πήγα εις το γραφείον του μηχανικού σ’ ένα λειώμενο σπίτι. Τον βρήκα εκεί, με δέχθηκε σαν να ήτο παιδί μου. Μου έδωσε καρέκλα και κάθησα και με ρώτησε τι θέλω. Του είπα λοιπόν τι θέλω. Αυτός, σαν να ήτο φωτισμένος από τον Θεό, χωρίς καμίαν αντίρησιν μου λέγει θα σου δώσω. Να κάμεις μίαν συμπληρωματικήν προσμέτρησιν. Ο Υπάλληλος, όχι εκείνος που έκανε την πρώτη, δια τον οποίον μου έδωσε έγγραφο ένα πολύ καλό παιδί και την επομένην πήγα στην Λευκάδα. Πήγα στον Μηχανικό, μου δίνει διατακτικήν για την τράπεζα, η τράπεζα μου έδωσε ένα σημείωμα και πήγα στην παραλία και παρέλαβα το υλικόν, όσο να γίνουν όμως όλα αυτά δεν πρόφθασα να φύγω και το βράδυ έμεινα στην Λευκάδα. Πήγα στον Δεσπότη, γιατί εκεί έμενα όταν κατέβαινα στην Λευκάδα και όταν του είπα ότι παρέλαβα τα υλικά αρχικώς δεν το πίστευε κατόπιν μου έλεγε ότι πράγματι ο Θεός εφώτισε τον άνθρωπον αυτόν διότι δεν έδωσαν υλικά σε καμίαν άλλην εκκλησίαν.

Την άλλην ημέραν πήρα τα υλικά με βενζίνα και πήγα στην Βασιλική. Την νύκτα που έμειναν τα υλικά στην παραλία μου έκλεψαν 6 σανίδες, ενώ μου είπανε ο αποθηκάριος και οι φύλακες ότι δεν υπάρχει φόβος για κλοπή γιατί έχουν νυκτοφύλακα. Οταν τους είπα ότι λείπουν 6 σανίδες δεν μου έδιδαν καθόλου σημασίαν. Τέλος έφθασα στην Βασιλική, μεταφέραμε τα υλικά εις την εκκλησίαν, εξακολουθήσαν οι τεχνίτες και τελείωσαν την εκκλησίαν. Αυτή η επισκευή διατηρήθηκε 16 χρόνια, όπου τότε έγινε ανακαίνισις της εκκλησίας εκ’ θεμελίων, επί εφημερίας Ιερέως Ταξιάρχη Πολίτη, διότι εγώ εν τω μεταξύ μετετέθην εις Λευκάδα.

65Και τώρα θα γράψω μερικά για τους γάμους των παιδιών μου που έγιναν. Εις Βασιλικήν το 1949 πανδρεύτηκε η Φροσύνη, το 1950 πανδρεύτηκε η Παρασκευή, ο μόνος γάμος που έγινε Χωριάτικος, με διασκεδάσεις, με πολλούς συγγενείς στον γάμο, με κανίσκια κ.λ π. Το 1951 τον Μάρτιο πήγα την Μαρία στην Αθήνα και της έβγαλαν τις αμυγδαλές, τον Αύγουστο του ιδίου έτους παντρεύτηκε ο Τιμόθεος και πήγαν ταξίδι. Το 1952 τον Οκτώβριον με μετέθεσε ο Δεσπότης στην πόλιν της Λευκάδος και μου έδωσε την ενορίαν του Μητροπολιτικού Ι. Ναού η οποία εχήρευσε τότε αποβιώσαντος του εφημερίου της μακαρίτη Ιερομονάχου Ιωαννικίου Σβορώνου (παπά Ρόλου). Μετά από ένα μήνα περίπου μου ανέθεσε και την ενορίαν του Ι. Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου και μετά από ολίγους μήνες με διώρισε γενικόν Αρχιερατικόν Επίτροπον και γενικόν επόπτην Ι. Ναών και εφημερίων της Ιεράς Μητροπόλεως Λευκάδος και Ιθάκης, αντί του αποχωρήσαντος οικονόμου και Αρχιμανδρίτου αειμνήστου Νικολάου Ματαράγκα. Κατόπιν όταν ο μακαρίτης παπά Ματαράγκας παρητήθει και από εφημέριος, μου ανέθεσε προσωρινώς και την ενορίαν του Ι.Ν. Αγίων Αναργύρων μέχρι της χειροτονίας του σημερινού εφημερίου παπά Νικολάου Φραγγούλη.

Οταν κατέβηκα στην Λευκάδα ως εφημέριος ενοίκιασα ένα σπιτάκι εις την συνοικίαν Αγίας Παρασκευής και πήρα κοντά μου τον Τιμόθεο με την γυναίκα του, την Μαρία, τον Νίκο και τον Αλέκο. Στον Σύβρο πλέον έμειναν η κουνιάδα μου η Αικατερίνα με τον Μήτσο για να κάνουν τις αγροτικές εργασίες. Τας εορτάς Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λ.π. ήρχοντο και από το χωριό και κάναμε μαζί καλές ημέρες όπως το λέμε. Σ’ αυτό το σπιτάκι καθήσαμε δύο χρόνια περίπου. Κατόπιν επειδή ήτο μικρό, νοικιάσαμε του μακαρίτη Σπύρου Μανιάκη τον επάνω όροφο.

3

Εκεί έλαβον χώραν τα περισσότερα και τα πλέον ευχάριστα γεγονότα της οικογενείας μου. Εκεί το έτος 1955 έγεινε ο γάμος του παπαΝίκου, εκεί το 1956 εχειροτονήθη ο παππα Νίκος εις Διάκον και πρεσβύτερον, εκεί το 1957 έγινε ο γάμος της Μαρίας, εκεί την επομένην του γάμου της Μαρίας, εγινε ο γάμος του Μήτσου, εκεί το 1957 έγινε ο γάμος του Ανδρέα, εκεί εγεννήθησαν τα εγγόνια μου Διονύσιος και Κωστάκης του παπά Νίκου. Το 1957 εχειροτονήθη πρεσβύτερος ο παπά Νίκος ο Φραγγούλης, σ’ αυτό το σπίτι εορτάσαμε κι’ αυτό το γεγονός.

Παρέλειψα να αναφέρω το γεγονός της γεννήσεως του Κωστάκη του Τιμόθεου, το 1953 όταν ακόμη καθόμαστε στο μικρό εκείνο σπίτάκι, γεννήθηκε εις την κλινικήν Αγία Μαύρα δια καισαρικής τομής ο Κωστάκης του Τιμόθεου.

9

Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, ο παπά Νίκος με την οικογένειά του πήγε σε άλλο σπίτι γιατί είμεθα πολλοί και δεν μας χωρούσε το σπίτι. Εκεί έμεινα με τον Τιμόθεο. Ο Μήτσος με την ιδικήν του οικογένειαν και με την θεία του Αικατερίνα έμεναν και μένουν μέχρι σήμερον στον Σύβρο. Εδωσε ο θεός και εις αυτόν 3 αγόρια και ένα κορίτσι, τον Κωστάκη, την Κωσταντίνα, τον Παναγιώτη και τον Διονύσιον.

Εν τω μεταξύ επροθυμοποιήθη ο παπά Νίκος να φκιάσουμε το σπίτι που έχουμε στον Σύβρο. Αυτός έβαλε όσα χρήματα του ήτο δυνατόν, βοήθησα κι’ εγώ όσον ημπορούσα με χρήματα και επέβλεπα και την εργασίαν και για δύο μήνες έγινε το σπίτι, το σκεπάσαμε, το πατώσαμε και κάναμε το πρώτο πανηγύρι μέσα.

666

Εν τω μεταξύ το 1957 τον Ιούλιον αρρώστησα σοβαρά από σκωλικοϊδίτιδα, επάλεψα με τον χάρο τέλος νίκησε ο οργανισμός και έγινα καλά. Τον Οκτώβριον μήνα πήγα στην Αθήνα να κάνω εγχείρηση γιατί ήμουνα πολύ παχύς, μου είπανε να πέσω 15 οκάδες και τότε να πάω πάλιν να κάνω την εγχείρηση, πάντος μου είπε ο ίδιος ο καθηγητής ο Μάνος ότι όταν με ανοίξουν τότε θα μου πούνε τι έχω. Επέστρεψα στο σπίτι μου είχα γίνει καλά πλέον. Το 1960 πάλιν τα ίδια είχα, αλλά και πάλιν έπειτα από ένα μήνα έγινα καλά, έκτοτε δεν ξαναείχα ενοχλήσεις.

Εν τω μεταξύ ο παπά Νίκος έφυγε από το σπίτι που είχε πάει όταν χώρισε από τον Τιμόθεο και νοίκιασε ένα άλλο σπιτάκι στην συνοικία του Ι.Ν.Αγίου Ιωάνου Θεολόγου, εγώ έμενα μαζί με τον Τιμόθεο στο σπίτι του Μανιάκη, αλλά κατ’ απαίτησιν του παπά Νίκου έφυγα από τον Τιμόθεο και πήγα και κάθησα με τον παπά Νίκο και με τον οποίον μένω μέχρι σήμερον. Εκεί σ’ αυτό το σπιτάκι γεννήθηκε το μεγαλύτερο κορίτσι του παπά Νίκου, την οποίαν εβάπτισε η κόρη του Κου Κων/νου Κανδάρια ονόματι Ευαγγελία και το όνομά της έδωσε και στην αναδεχτή της.

pap8

Από το σπίτι αυτό επειδή κι’ αυτό ήτο μικρό φύγαμε και πήγαμε εις την ίδιαν σχεδόν συνοικίαν στο σπίτι που είχαμε αγοράσει τότε του Ι.Ν.Εισοδίων της Θεοτόκου. Αυτό το σπίτι ήτο ευρύχωρον. Εκεί εγεννήθη το μικρότερο κορίτσι του παπά Νίκου η Αικατερίνη, καλά περνάγαμε εκεί.Το 1965 παντρεύτηκε ο Αλέκος. Οι αρραβώνες και ο γάμος έγιναν στην Αθήνα, διότι η γυναίκα του είναι Αθηναία. Εχουν και αυτοί ένα αγοράκι τον Κωστάκη και ένα κοριτσάκι την Ευπρεπείαν.

Εδώ ας γράψω και όλα μου τα εγγονάκια που δεν έγραψα εως τώρα. Η Φροσύνη έχει 3, την Κων/να, την Γεωργίαν και τον Φιλιππάκη. Ο Τιμόθεος τον Κωστάκη, Ο Ανδρέας τον Κωστάκη και την Μαρία, η Μαρία, τον Αποστόλη, την Ιουστίνη και την Κων/να, η Παρασκευή, τον Κωστάκη, την Μαρία, τον Θωμά και τον Γιάννη, ο Παπανίκος, τον Διονύσιον, τον Κωστάκη, την Ευαγγελίτσα και την Αικατερίνα, ο Μήτσος, τον Κωστάκη, την Κων/να, τον Παναγιώτην και Διονύσιον.

Ολα μου τα εγγονάκια είναι με το θέλημα του θεού 23, 13 αγόρια και 10 κορίτσια, ο Θεός ας τα ευλογήση και να τα φωτίση να γίνουν καλοί χριστιανοί.

pap1

Το έτος 1967 άρχισε ο παπά Νίκος να κτίση δικό του σπίτι. Με την βοήθειαν του Θεού το έκτισε και το 1968 φύγαμε από το σπίτι της εκκλησίας και κατοικήσαμε στο δικό μας το σπίτι πλέον. Εγινε πολύ ωραίον, μεγάλο, εις ωραίαν τοποθεσίαν, έχει ακόμη μερικές ελλήψεις, αλλά συν τω χρόνω με την βοήθειαν του Θεού θα τελειοποιηθή. ΔΟΞΑ ΣΟΙ Ο ΘΕΟΣ!!!

Εγώ παραμένω τον χειμώνα εδώ και το καλοκαίρι μένω δυό τρείς μήνες στον Σύβρο. Κάνω και κάνα ταξιδάκι πότε στην Αθήνα που μένουν εκεί ο Τιμόθεος και ο Αλέκος με τας οικογενείας των, πότε στην Κέρκυρα που μένει ο Ανδρέας. Πέρυσι πήγα στην Τρίπολη που ήτο εκεί διορισμένος ο Αλέκος ως καθηγητής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Τριπόλεως, τώρα υπηρετεί εις το Υπουργείον Παιδείας.

Την 31ην Δεκεμβρίου 1969 αποχώρησα εκ της εφημεριακής Υπηρεσίας και έκτοτε είμαι συνταξιούχος. Η μικρά σύνταξις που πέρνω από το Τ.Α.Κ.Ε. με αρκούν δια την συντήρησή μου. Μένω πολύ ευχαριστημένος από τον πανάγαθον Θεόν δια τα αγαθά που μου έχει δώσει, πρώτα, πρώτα μου έχει χαρίσει άκραν υγείαν, τα παιδιά μου όλα αποκατεστημένα,υλικά αγαθά πλούσια, δια να συντηρούμεθα. Δια τούτο δοξάζω τον πανάγαθον Θεόν και τον παρακαλώ όταν έλθη η ώρα του θανάτου μου, να πάρη την αμαρτωλήν μου ψυχήν και να την τοποθετήση εις τόπον αναπαύσεως.

Ζητώ συγχώρεσιν από όσους τυχόν επίκρανα εκουσίως ή ακουσίως και συγχωρώ πάντας τους πικράναντάς με.
Αφήνω εις όλα μου τα παιδιά και εγγονάκια μου, τας εκ’ βάθους καρδίας μου πατρικάς μου ευχάς, και τους εύχομαι να γίνουν καλοί Χριστιανοί και χρήσημοι πολίται δια τον εαυτόν τους και την κοινωνίαν.

Εν Λευκάδι τη 20η Μαϊου 1974

Ιερεύς
Κωνσταντίνος Κακαβούλης.

line1

Διαβάστε το Α΄ μέρος [ΕΔΩ].Β΄ [ΕΔΩ]. Γ΄ [ΕΔΩ]. Δ΄ [ΕΔΩ]. Ε΄ [ΕΔΩ].Ζ΄ [ΕΔΩ]. Η΄ [ΕΔΩ]. Θ΄ [ΕΔΩ].Ι΄ [ΕΔΩ].Κ’ [ΕΔΩ].Λ’ [ΕΔΩ].Ε [ΕΔΩ]

Προηγουμενο αρθρο
Στις Αλυκές Καρυωτών έριξαν τα λύματα στη θάλασσα
Επομενο αρθρο
Παρελθόν ο Μπασάμπε για τη Δόξα Λευκάδας

1 Σχόλιο

  1. επιλοχιας
    1 Φεβρουαρίου 2017 at 15:40 — Απάντηση

    η ιστορια της Ελλαδας και η τοπικη μικροιστορια με μεγαλειο ψυχης .Νομιζω οτι μερικα αποσπασματα πρεπει να ενταχθουν στην διδακτεα υλη των σχολειων .Καλη ψυχη παπα -Κωστα

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.