HomeΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣΦαγάκια από τη θάλασσα – Μπουρδέτο από τον Κάλαμο

Φαγάκια από τη θάλασσα – Μπουρδέτο από τον Κάλαμο

Ψάρια

«Εγώ όταν παντρεύτηκα πήγα στο Γένι. Εκεί σ πεθερός μου είχε λιτρουβειό. Όταν είχανε πολλές ελιές, κάνανε λάδι και τη νύχτα ακόμα. Λοιπόν βγαίνανε απ’ έξω, έπαιρναν ένα στεφάνι από βαγένι, στερέωναν ένα δίχτυ και το έκαναν σαν απόχη, κι έκαναν έτσι μια κι έπιαναν ένα σωρό ψάρια για να φάνε. Ήταν αψάρευτες τότε οι θάλασσες και το ψάρι μπόλικο. Έτσι κάνανε μια και γέμιζε ο κουβάς• απ’ έξω στεκότανε σι ουρές απ’ τα λαυράκια… Κι προχτές ο άντρας μου πόσες ώρες πήγε για ψάρεμα κι έφερε τέσσερις-πέντε λιγδοπούλες μοναχά».
Μαρτυρία Κατερίνας Καββαδά, από το Περιγιάλι

Ψάρια από την αλυκή

«Στους Καρυώτες είναι οι αλυκές Αλεξάνδρου• τότε που ήμασταν εμείς παιδιά, ήταν σε λειτουργία. Όταν δεν δούλευαν εκεί σι εργάτες, εμείς πηγαίναμε εκεί και παίζαμε, κάναμε βόλτες…
»Στα τηγάνια (σ.σ. αλοπήγια) είχε κάτι πορτούλες καλαμωτές. Τις σηκώναμε και βάζαμε ένα σακούλι -δεν είχαμε τίποτα’ άλλο- και γέμιζε ψάρια. Είχε κάτι σπάρους μεγάλους, χοντρούς και πολλές κότσες (σ.σ. μικρές τσιπούρες). Τα πηγαίναμε στο σπίτι και τα μαγείρευε η μάνα μου. Τότε υπήρχε πολύ ψάρι. Όλο ψάρια τρώγαμε».
Μαρτυρία Ειρήνης Στραγαλινού, από τους Καρυώτες

Φαί περιωπής σε δύσκολους καιρούς!

«Στο χωριό μας, παρόλο που είναι ορεινό, είχαμε πάντα μπόλικα ψάρια. Κατεβαίναμε όλοι στο γιαλό — με τα πόδια πηγαίναμε από τα μονοπάτια, γιατί δρόμοι δεν ήτανε. Ψαρεύαμε με τον πεζόβολο, τον τραβούσαμε και ό,τι είχε πιάσει: γόφους (ροφούς), λέτσες, κεφάλια, τσιπούρες, όλα. Είχαμε όμως και το μπραγάνι και μ’ αυτό πιάναμε σαρδέλα. Το μπραγάνι είναι δίχτυ με μικρό «μάτι», γι’ αυτό πιάνει μικρά ψάρια.
»Φέρναμε πάνω στο χωριό ολόκληρα σακούλια με ψάρια. Τα τηγανίζαμε, τα ψήναμε, τα βάζαμε στο φούρνο, αλλά και βραστά και σούπες. Όσα περισσεύανε, για να μη χαλάσουν, τα σκίζαμε μέχρι κάτω και τα ανοίγαμε πετάλια, τα αλατίζαμε και τα κρεμούσαμε μέχρι να στεγνώσουν. Όταν θέλαμε να τα μαγειρέψουμε, τα ξαρμυρίζαμε προηγουμένως σε νερό.
»Λάχανα είχε άφθονα ο τόπος μας, τα μαζεύαμε και τα βράζαμε για να φάμε μαζί με τα ψάρια. Όμως δεν είχαμε ψωμί, κι αυτό μας έλειπε πολύ».
Μαρτυρία Ντίνου Κατωπόδη, από το Δράγανο

Μπουρδέτο από τον Κάλαμο
Αφέντρα Κατωπόδη, Κάλαμος

13

1½ κιλό κόκκινους σκορπιούς ή σκαρμό
5 κρεμμύδια σε χοντρές φέτες
1 ποτήρι λάδι
αλάτι και πιπέρι
1 ποτήρι πολτό ντομάτας

Διαδικασία: Καθαρίζουμε τα ψάρια, τα πλένουμε και τα βάζουμε στο σουρωτήρι, τα αλατίζουμε και τα αφήνουμε να περιμένουν. Βάζουμε νερό να κοχλάσει, ρίχνουμε τα κρεμμύδια να πάρουν μια βράση. Τα σουρώνουμε. Βάζουμε στην κατσαρόλα το λάδι και τσιγαρίζουμε τα ζεματισμένα κρεμμύδια. Ρίχνουμε λίγο νερό, βραστό κατά προτίμηση. Βάζουμε τα ψάρια στην κατσαρόλα, τα αφήνουμε δυο-τρία λεπτά μέσα στο ζουμάκι και το γυρίζουμε από την άλλη μεριά. Ρίχνουμε μπόλικο πιπέρι και την ντομάτα και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι που, αν τραβήξουμε το πλαϊνό πτερύγιο, να αποσπάται αμέσως από το ψάρι. Όταν είναι έτοιμο το φαγητό πρέπει να μείνει με τη σάλτσα του και το κρεμμύδι να είναι αισθητό στο δόντι, όχι πολτός.

line1

Ευη Βουτσινά «Λευκαδίτικα μαγειρέματα» – Εκδόσεις fagotto books 2008

Προηγουμενο αρθρο
Στο καφενείο του Αμερικάνου για σουμάδα και γκαζόζα με νερό Λουτρακίου!
Επομενο αρθρο
Μήπως η αδιαφορία μας, δείχνει συνενοχή;

Δεν υπάρχουν σχόλια

Γράψτε το σχόλιό σας

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.