Ψάρεμα με Φελούρια στην αμμόγλωσσα

Το μελανούρι είναι ένα ψάρι που το συναντάμε συχνά όσοι κολυμπάμε στην παραλία στο Κάστρο. Είναι αφρόψαρο. Κινείται συνέχεια από τον αφρό στον πάτο και από τα ρηχά σε πιο βαθιά νερά. Είναι ένας νοστιμότατος μεζές. Οι παλιότεροι θυμούνται τα μελανούρια σ’ αυτή την παραλία, απ’ όταν ήταν παιδιά και τα βλέπουν μέχρι σήμερα

Κάποια μικρά μελανούρια που είδαμε σήμερα στο Κάστρο ενώ κολυμπούσαμε, έγιναν αφορμή, φίλος να μου διηγηθεί πως ψαρεύανε ερασιτεχνικά τα μελανούρια ταυτόχρονα με το κολύμπι όταν ήταν μαθητής στο δημοτικό, στη δεκαετία του ’60.

Εκείνη την εποχή οι κάτοικοι της πόλης πήγαιναν στο κάστρο με τη βάρκα. Κολυμπούσαν συνήθως στην αμμόγλωσσα, κοντά στη στάση της βάρκας. Κάποιοι -οι πιο τυχεροί- που είχαν ποδήλατα, πήγαιναν μέχρι το Κάστρο μ’ αυτά.

Εκεί λοιπόν στην αμμόγλωσσα, αλλά και στο ΤΑΟΛ, αρκετοί Λευκαδίτες όσοι ώρα κολυμπούσαν ψάρευαν μελανούρια με τα… Φελούρια.

Τα Φελούρια ήταν αυτοσχέδιες κατασκευές και αποτελούνταν από ένα κομμάτι φελλού σε σχήμα παραλληλογράμμου λίγο μεγαλύτερο από μια παλάμη. Πάνω στο φελλό είχαν τυλιγμένη σταυρωτά, πετονιά. Στο κάτω μέρος του φελλού άφηναν να κρέμεται σε μήκος περίπου 20 -30 πόντους ένα κομμάτι πετονιά. Στο άκρη της ήταν περασμένο το αγκίστρι και ένα μικρό «βολίμι» σαν δάκρυ.

Το δόλωμα του ψαρέματος ήταν από ψωμοτύρι. Πίεζαν με τα χέρια την ψίχα του ψωμιού μαζί με το τυρί και έκαναν ένα μπαλάκι σαν ζυμάρι. Κάθε αυτοσχέδιος ψαράς είχε 4 – 5 Φελούρια. Όταν λοιπόν έφταναν στη θάλασσα, έκοβαν μικρά – μικρά κομματάκια ψωμοτύρι τα περνούσαν στο αγκίστρι, έριχναν τα Φελούρια στο νερό και πήγαιναν παραπέρα να κολυμπήσουν. Κάθε τόσο έλεγχαν τα αποτελέσματα του ψαρέματος και άλλαζαν συνήθως το δόλωμα.

Τα αποτελέσματα ήταν συνήθως πενιχρά. Βλέπετε το μελανούρι εκτός του ότι δεν είναι λαίμαργο ψάρι, είναι και πονηρό, έτσι ερχόταν μια και δυο φορές έτρωγε λίγο – λίγο το δόλωμα και έφευγε ανεμπόδιστο!

Εκείνες τις εποχές της αθωότητας, το ψάρεμα με Φελούρια ήταν περισσότερο μια ενδιαφέρουσα απασχόληση για μικρούς και μεγάλους. Περνούσαν ευχάριστα την ώρα τους στη θάλασσα. Σπάνια πήγαιναν στο σπίτι τους ψάρια.