Α! Γυναίκα, Γυναίκα!
Α! Γυναίκα, Γυναίκα!
Τη ζωή ζαλικώνεσαι κι αγονάτιστη
διασχίζεις τον Χρόνο
Θερίο τραβάς στες ανηφοριές
με το καρδιοχτύπι της Γης στα στήθια Σου
Γυναίκα, Μάνα του Ανθρώπου
Γυναίκα, Αστραπή μες στα σκοτάδια
Γεννάς και φωτίζεις
κι ολόρθη κοιτάς κατάματα τον Θάνατο
Θυσιάζεις και θυσιάζεσαι
και πάντα τα νικητήρια φέρνεις
στο μεγάλο πανηγύρι του Φωτός
Τον Κόσμον ολάκερον στις πλάτες Σου σηκώνεις
τον σώζεις, τον αγιάζεις
Γυναίκα Παναγία!
Σταυρίνα Λαμπαδάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια