H 25η Μαρτίου μέσα από τα μονοπάτια της τέχνης

Κάθε ιστορικό γεγονός φέρνει την ανθρωπότητα μπροστά σε ένα σταυροδρόμι που της δίνει τη δυνατότητα να αναμετρηθεί με το μέλλον της και καθορίζει την πορεία της.

Τέτοιες ιστορικές στιγμές έχει πολλές να θυμάται η πατρίδα μας. Από τις μεγαλύτερες είναι η Επανάσταση του 1821 και ο ηρωικός αγώνας των Ελλήνων ενάντια στην Οθωμανική αυτοκρατορία που κατέληξε στην αναγνώριση του Ελληνικού κράτους με τη συνθήκη του 1832.

Μέρα μνήμης η σημερινή και όχι μόνο. Μέρα σκέψης όσον αφορά το χρέος μας απέναντι σε αυτούς που θυσιάστηκαν για τη ιστορική μας συνέχεια. Ο Τσώρτσιλ έλεγε ότι “οι λαοί που ξεχνάνε την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν”. Και θα ήθελα να συμπληρώσω λέγοντας ότι όλα αυτά που ξεχωρίζουν και λάμπουν στους αιώνες είναι αυτά που εμείς οι ίδιοι δεν παραδίνουμε στη λήθη…

Ένα διαφορετικό αφιέρωμα θα επιχειρήσουμε σήμερα στη Εθνική μας Επέτειο, προβάλλοντας τους ζωγράφους εκείνους που αποτύπωσαν τον απελπισμένο αγώνα αυτοθυσίας των υπόδουλων Ελλήνων για λευτεριά.

Θεόδωρος Βρυζάκης, Θεόφιλος Τσόκας Ζωγράφος, Νικόλαος Γκύζης, Αλέξανδρος Ησαϊας, Κωνσταντίνος Βολανάκης, Θεόφιλος, Σπυρίδων Προσαλέντης, είναι οι Ελληνες ζωγράφοι που με την τέχνη τους καταγράφουν και μεταφέρουν σε μας τους νεώτερους, πρόσωπα και σκηνές ηρωισμού, πόνου και αυτοθυσίας της εποχής εκείνης.

Υπήρξαν όμως και πολλοί Ευρωπαίοι, που συγκλονισμένοι από το αιματοκύλισμα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά του, αποτύπωσαν τον αγώνα του, εκδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την συμπαράστασή τους, όπως ο Delacroix, o Peter von Hess, o Ludovico Lipparini, o Adam Friedel.

Ελένη Μ. Ματαράγκα