Ανακοινώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου

Μήνυμα του δημάρχου Λευκάδας, κ. Χαράλαμπου Καλού για την 49η επέτειο του Πολυτεχνείου

Ελευθερία – Δημοκρατία – Παιδεία – Ισονομία – Δικαιοσύνη

Τα διαχρονικά και επίκαιρα μηνύματα και αιτήματα της αιματηρής εξέγερσης των φοιτητών, και της νεολαίας, ενάντια στην δικτατορία των συνταγματαρχών τον Νοέμβριο του 1973, καθώς και τα γεγονότα που τη σημάδεψαν, αποτελούν την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας για την χώρα μας.

Η 17 Νοέμβρη, εκτός από ημέρα μνήμης για εκείνους που αγωνίστηκαν ενάντια στη χούντα, αποτελεί και ημέρα γιορτής, καθώς η δημοκρατία επέστρεψε στον τόπο που γεννήθηκε. Τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν πηγή έμπνευσης των επόμενων γενιών, και οι θεμελιώδεις αξίες και ιδανικά αποτελούν πλέον φωτεινό φάρο για την κοινωνία μας που μεταλλάσσεται συνεχώς από τις σύγχρονες προκλήσεις.

Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αδιαπραγμάτευτα, και το πάθος για ελευθερία άσβεστο. Όσο συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και να τα διεκδικούμε διαρκώς για το συλλογικό συμφέρον, υπάρχει ελπίδα για την κοινωνία μας και το μέλλον αυτής.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου 1973

Δελτίο Τύπου

Ανδρέας Κτενάς: «Το Πολυτεχνείο μας διδάσκει πως ο αγώνας για κοινωνική πρόοδο, δικαιοσύνη, ελπίδα, προοπτική, είναι διαρκής» – Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Λευκάδας για την επέτειο της 17ης Νοεμβρίου 1973

Ο Αντιπεριφερειάρχης Λευκάδας, Ανδρέας Κτενάς, στο μήνυμά του για την επέτειο του Πολυτεχνείου αναφέρει: 

«Κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου γιορτάζουμε τη μαζική αντίσταση του Ελληνικού λαού απέναντι στη Χούντα των Συνταγματαρχών. Με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τιμούμε με σεβασμό και συγκίνηση τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα, που πάλεψαν για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη.

Απέναντι στο σκότος της Δικτατορίας που σκέπαζε την πατρίδας μας, φοιτητές και λαός, ενώθηκαν στο Πολυτεχνείο, παραμέρισαν πολιτικές διαφορές και κομματικές αντιπαραθέσεις, όρθωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα τανκς και το στρατό των Συνταγματαρχών, και έδωσαν το χτύπημα, που οδήγησε στην κατάρρευση του τυραννικού καθεστώτος της Επταετίας και έθεσε τις βάσεις για τη Δημοκρατία μας.

Η αυτοθυσία, η αυταπάρνηση, η αλληλεγγύη και η αγωνιστικότητα εκείνης της γενιάς αποτελούν σπουδαία παρακαταθήκη και λαμπρή υπενθύμιση πως ο αγώνας για κοινωνική πρόοδο, δικαιοσύνη, ελπίδα, προοπτική, είναι διαρκής. Έχουμε χρέος να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις αξίες και τα ιδεώδη του Πολυτεχνείου και μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές μας επιλογές και συμπεριφορές, να διαμορφώσουμε τις συνθήκες για έναν καλύτερο κόσμο.».

ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ν.Ε. ΛΕΥΚΑΔΑΣ 

Η εξέγερση του ’73 στο Πολυτεχνείο φωτίζει τους αγώνες του σήμερα.

Συνεχίζουμε να περπατάμε στους ίδιους δρόμους, για τους ίδιους σκοπούς.

• Εν μέσω ενός σκανδάλου που πληγώνει την Δημοκρατία και τους Θεσμούς της.
• Ενώ συνεχίζεται από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η σταδιακή ιδιωτικοποίηση κάθε δημόσιας κοινωνικής υπηρεσίας, η απαξίωση του δημόσιου σχολείου, η πλήρης υποβάθμιση των δημόσιων νοσοκομείων, το ξεπούλημα δημόσιων εταιριών στρατηγικής σημασίας όπως η ΔΕΗ.
• Σε μια περίοδο που η κοινωνία κάνει περικοπές στα βασικά είδη διατροφής και η ΝΔ «χαρίζει» δημόσιο χρήμα σε ολιγάρχες και γαλάζιες ακρίδες.
• Τώρα που η Δημοκρατία βάλλεται από την αυταρχική και καθεστωτική λογική ενός αμετροεπή και ακατάλληλου πρωθυπουργού, που προσπαθεί να χειραγωγήσει τους θεσμούς του κράτους.
• Σε μια συγκυρία που η κυβέρνηση ελέγχει σχεδόν απόλυτα την ενημέρωση, έχοντας πάρει διαζύγιο από την διαφάνεια και την αξιοκρατία.

Τώρα είναι χρέος όλων μας μας να αγωνιστούμε για τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν την Πατρίδα και το Λαό μας. 

• Να κρατήσουμε υπό δημόσιο έλεγχο στρατηγικής σημασίας υποδομές-υπηρεσίες, να αναβαθμίσουμε την δημόσια παιδείας σε όλα τα επίπεδα, να ενισχύσουμε τις δομές δημόσιας υγείας και να ανακτήσουμε τον έλεγχο κρίσιμων υποδομών και υπηρεσιών όπως η ΔΕΗ.
• Να προστατεύσουμε και να εμβαθύνουμε την Δημοκρατία, να απεξαρτηθεί η Δικαιοσύνη από τη εκτελεστική εξουσία, να απελευθερωθεί η ενημέρωση από τα δεσμά της και να αποκαταστήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος.

Τώρα είναι η ώρα του κοινού αγώνα για την αλλαγή που απαιτούν οι καιροί. 

Η Επέτειος του Πολυτεχνείου, μας δίνει το πλαίσιο των δημοκρατικών αγώνων του σήμερα και το σύνθημα «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία» μας υπενθυμίζει το χρέος μας για το παρόν και το μέλλον.

Υποκλινόμαστε ευλαβικά σε όσους αγωνίστηκαν, βασανίστηκαν και θυσίαζαν τη ζωή τους για δημοκρατία στην πατρίδα μας!

31/3/2022 

Γραφείο Τύπου της Ν. Ε. Λευκάδας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Τομεακή Οργάνωση Λευκάδας του ΚΚΕ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 49 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες «γύψου» που προσπαθούσε να επιβάλλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απρίλη. Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική-λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το “μασκάρεμά” της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με το λαό στο περιθώριο. 

Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός – λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος. Δυνάμωσε από το 1972 και μετά, πατώντας στις θυσίες νέων αγωνιστών, αλλά και στις δυνατότητες που δημιουργήθηκαν από το κλείσιμο των εξοριών και την απελευθέρωση των κομμουνιστών που είχαν μεγάλη πείρα από την οργάνωση της πάλης τη δεκαετία του 1940 και από τους κατοπινούς αγώνες.

Τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ αφιέρωσαν όλες τις δυνάμεις τους στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα, παρόλο που η απριλιανή δικτατορία βρήκε το Κόμμα οργανωτικά ανέτοιμο, με διαλυμένες τις Κομματικές του Οργανώσεις από το 1958. Μέσα σε συνθήκες παρανομίας, το ΚΚΕ συγκρούστηκε με την οπορτουνιστική ομάδα στο εσωτερικό του και διαχωρίστηκε από αυτή στη 12η Ολομέλεια (1968). Η διάσπαση συνέβαλε στην αναγκαία ανασυγκρότηση των Κομματικών του Οργανώσεων και στην ίδρυση της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ). Το ΚΚΕ εξέδωσε παράνομα έντυπα και μπήκε στην πρωτοπορία των μικρών και μεγαλύτερων εργατικών, αγροτικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, άλλοι περισσότερο ψημένοι στους ταξικούς αγώνες της προηγούμενης περιόδου και άλλοι κάνοντας με νεανικό ενθουσιασμό τα πρώτα τους βήματα στην ταξική πάλη, έδωσαν τη μάχη κατά της δικτατορίας από την πρώτη μέρα της επιβολής της στους χώρους δουλειάς και τις εργατογειτονιές, στα σχολεία και τα αμφιθέατρα, εναντιώθηκαν στην κρατική καταστολή. Άνοιξαν μέτωπο με τις αστικές πολιτικές δυνάμεις που στην πλειοψηφία τους απείχαν από την οργανωμένη μαζική αντιδικτατορική πάλη. Άνοιξαν μέτωπο με τους οπορτουνιστές που δυσφημούσαν το κομμουνιστικό και εργατικό-λαϊκό κίνημα και καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία.

Γι’ αυτό, ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου φέρνει στο μυαλό όλους εκείνους τους κομμουνιστές και τους άλλους ριζοσπάστες αγωνιστές που διώχτηκαν πολύτροπα, που βασανίστηκαν στα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ και αλλού, που φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, που προσέφεραν ακόμα και τη ζωή τους στο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Το ΚΚΕ στέκεται με απεριόριστο σεβασμό μπροστά στους αγώνες και τις θυσίες τους και τους τιμά.

Η ιδιαίτερη σημασία του Πολυτεχνείου έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι ο φοιτητικός και ευρύτερα νεολαιίστικος ξεσηκωμός συγκέντρωσε άμεσα την ενεργητική αλληλεγγύη χιλιάδων εργατοϋπαλλήλων και άλλων λαϊκών δυνάμεων στα σημαντικότερα αστικά κέντρα. Οι αγωνιστές του ξεσηκωμού σμπαράλιασαν τα αστικά κηρύγματα περί πολιτικού ρεαλισμού, που επιχειρούσαν να περιορίσουν τα φοιτητικά και εργατικά-λαϊκά αιτήματα στο “στενό ορίζοντα” ανώδυνων για την καπιταλιστική εξουσία επιλογών και αλλαγών. 

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού-λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων.

Το Πολυτεχνείο «βάφτηκε» στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας. «Απονομιμοποίησε» τη δικτατορία στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, που δε συμμετείχαν έως τότε στο αντιδικτατορικό κίνημα.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων «αφρόνων αξιωματικών», όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να «εξαγνιστεί» των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του «κράτους της δεξιάς» ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων. 

Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της. 

Οι ρίζες της δικτατορίας των συνταγματαρχών βρίσκονταν στην τότε ανάγκη αναμόρφωσης δομών και μηχανισμών του αστικού κράτους, κυρίως στη σχέση παλατιού – κυβέρνησης, αναφορικά με τον έλεγχο του Στρατού. Επίσης, στην ανάγκη αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, που είχε εξαντλήσει τις δυνατότητές του στην χειραγώγηση και ενσωμάτωση των εργατικών – λαϊκών μαζών, ενώ η διαχείριση του Κυπριακού αποτέλεσε εστία όξυνσης αντιθέσεων και τριγμών. Γι’ αυτό, η «αναστολή» του κοινοβουλευτισμού συζητιόταν και από βασικές αστικές πολιτικές δυνάμεις, και από το παλάτι, αλλά τελικά επιβλήθηκε από τη στρατιωτική χούντα. 

Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού – λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης. Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό – ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δε χωρίζονται με “σινικά” τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του «εχθρού λαού». Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές -λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη δημόσια υγεία και παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής-λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.) 

Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών-τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας. 

Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα «Έξω αι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Σήμερα,  οι αλλαγές που έχουν επέλθει στη διάταξη των καπιταλιστικών δυνάμεων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών δεν κάνουν τους λαούς λιγότερο ανήσυχους. Φαίνεται από την πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ και αυτές της Ρωσικής Ομοσπονδίας στα εδάφη της Ουκρανίας και από τη γενικότερη διαμάχη ανάμεσα στο ευρωαμερικανικό ιμπεριαλιστικό κέντρο, με επικεφαλής τις ΗΠΑ και τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη μια και το ευρωασιατικό από την άλλη, με επικεφαλής την Κίνα και τη Ρωσική Ομοσπονδία. 

Οι λαοί ήδη βιώνουν τις εφιαλτικές συνέπειες των συγκρούσεων των καπιταλιστών για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Δεν είναι μόνο οι απώλειες στο πεδίο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, αλλά και η φτώχεια που φέρνει ο πόλεμος ως καταστροφή, ως προσφυγιά, ως πολεμική δαπάνη, ως αποτέλεσμα του οικονομικού πολέμου, που βιώνουμε.

Το ελληνικό αστικό κράτος (σήμερα με κυβέρνηση της ΝΔ, πριν του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα παλιότερα του ΠΑΣΟΚ) επιδιώκει πάντα τη γεωστρατηγική αναβάθμισή του σε ανταγωνισμό με τη -σύμμαχο στο ΝΑΤΟ- Τουρκία. Σε αυτή την κατεύθυνση πραγματοποίησε νέες συμφωνίες ενίσχυσης της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ με νέες βάσεις, σύναψε «στρατηγική εταιρική σχέση» με τη Γαλλία, υπέγραψε συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Όμως, η ύπαρξη στρατιωτικών βάσεων, θαλάσσιων και εναέριων υπερόπλων, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συνιστά μαγνήτη της επιθετικότητας των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Ο πακτωλός χρημάτων που δίνεται στο ΝΑΤΟ και στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς δεν θωρακίζει την άμυνα της χώρας, την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών της περιοχής.

Αυτό αποδείχτηκε και την περίοδο της δικτατορίας, οπότε σε συνέχεια της πολιτικής των προδικτατορικών κυβερνήσεων, η χώρα μπλέχτηκε ακόμα περισσότερο στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με στόχο τη γεωπολιτική αναβάθμιση της καπιταλιστικής εξουσίας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Το γεγονός αυτό της εξασφάλισε τόσο τη στήριξη των ΗΠΑ, όσο και τις οικονομικές σχέσεις με τις χώρες της καπιταλιστικής Ευρώπης. Ωστόσο, οι κατοπινές εξελίξεις, ειδικότερα η τραγωδία της Κύπρου, απέδειξαν τους κινδύνους που εγκυμονούν για τους λαούς οι αστικοί σχεδιασμοί.

Στις σημερινές συνθήκες, η καπιταλιστική εξουσία επιχειρεί να θωρακιστεί από κάθε αντίδραση του εργατικού λαϊκού παράγοντα. Γι’ αυτό και στο πλάι της καταστολής οξύνεται και πάλι και ο ανοικτός αντικομμουνισμός, με κάθε τρόπο και μέσο: Από το βήμα της Βουλής, μέσα από τις στήλες του αστικού Τύπου, με την εγκληματική δράση νεοναζιστικών συμμοριών, με την ανιστόρητη εξίσωση κομμουνισμού – φασισμού, με τον πακτωλό των ευρωενωσιακών χρηματοδοτήσεων που δίνονται σε αυτή την κατεύθυνση. 

Ο αντικομμουνισμός, το μίσος για το ΚΚΕ, το εργατικό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες, δεν αφορούν στενά τους κομμουνιστές. Η πείρα, τόσο από τη δικτατορία του 1967-1974, όσο και διαχρονικά από την εγχώρια και διεθνή ιστορία, καταδεικνύει πως ο αντικομμουνισμός πήγαινε πάντοτε χέρι-χέρι με τη συνολικότερη επίθεση στις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του εργαζόμενου λαού. Η ιστορία διδάσκει ότι ο αντικομμουνισμός αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό του αστικού πολιτικού κόσμου και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί οριστικά χωρίς την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που τον γεννά. Το ίδιο ισχύει και για τη ριζική αντιμετώπιση των φασιστικών – ναζιστικών συμμοριών.

Για όλους τους παραπάνω  λόγους ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, παρά τις συνεχείς προσπάθειες να καταστεί ένα ανώδυνο σύμβολο, συνεχίζει να συγκινεί  μεγαλύτερες και νεώτερες γενιές εργατικών και λαϊκών δυνάμεων ως σύμβολο νέων αγώνων και ανυπακοής στα σχέδια της καπιταλιστικής εξουσίας. 

Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού-λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική–λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού – αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών-λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.

Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική – λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να «πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και να γίνει πραγματικότητα το «το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!»

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ                                                                                  

Μέλος της Π.Ο.Ε. – Ο.Τ.Α.

Τιμάμε την 49η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973. Συμμετέχουμε στον εορτασμό της επετείου την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου και ώρα 18:30 στον Άη Μηνά.

Η 17η Νοέμβρη είναι μέρα μνήμης, τότε που ο  λαός μας αποφάσισε να σηκώσει το ανάστημά του ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, ενάντια στα ντόπια και τα ξένα στηρίγματα του φασισμού, ενάντια στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ.   

Οι αγώνες χιλιάδων εργαζόμενων, νέων, γυναικών στις εξορίες και στις φυλακές, την περίοδο της φασιστικής, αμερικανοΝΑΤΟικής, απριλιανής δικτατορίας, φωτίζουν το δρόμο μας για το αύριο. Γίνονται έμπνευση για τους δικούς μας μεγάλους αγώνες και μάχες που έχουμε μπροστά μας. Δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε λογαριασμούς ρεύματος ίσους με δυο μηνιάτικα, για τις πράσινες μπίζνες τους. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξή τους, τους πολέμους τους.

Οι φωνές που ενώθηκαν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ζητώντας “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία” αντηχούν στους σημερινούς αγώνες για πραγματικά, σύγχρονα δικαιώματα για τη νεολαία και το λαό. Με σύγχρονα αιτήματα και διεκδικήσεις για την προστασία της ζωής μας, της δουλειάς μας, της υγείας μας. 

Ιδιαίτερα, τα συνθήματα “Εξω οι ΗΠΑ”, “Εξω το ΝΑΤΟ” στις πύλες του Πολυτεχνείου είναι επίκαιρα περισσότερο από ποτέ.

Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να δυναμώσουμε τον αγώνα με αιτήματα Εξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ, “Καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των  ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ”.      

Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να διαδηλώσουμε ανυπότακτα, ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα μπλοκ του θανάτου ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Όλες οι κυβερνήσεις “τιμούν” στα λόγια την εξέγερση θάβοντας ουσιαστικά το αντιιμπεριαλιστικό – ανατρεπτικό της περιεχόμενο.

Είναι αυτές που με τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ  έχουν γεμίσει την Ελλάδα με βάσεις του ΝΑΤΟ, ορμητήρια εγκλημάτων σε βάρος των λαών μετατρέποντας τη χώρα μας σε “μαγνήτη” στρατιωτικών συγκρούσεων και πολέμων. 

Συνάδελφε-σσα: το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι ότι ο οργανωμένος και αποφασισμένος λαός μπορεί να νικήσει κάθε ταξικό αντίπαλο!  Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, η δύναμη είναι στην οργάνωση και στη συμπόρευση της νεολαίας με το εργατικό κίνημα.   

Η καλύτερη τιμή στους νεκρούς του Πολυτεχνείου, στους εξορισμένους, στους βασανισμένους της Χούντας είναι η μαζικοποίηση των αγώνων των εργαζομένων και της νεολαίας   για μια νέα κοινωνία. Την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας και της ζωής με σύγχρονα δικαιώματα. 

Όλοι στη συγκέντρωση την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου και ώρα 18:30  στον Αγ. Μηνά.

Το ΔΣ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ  ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

ΤΟ «ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ» ΖΕΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ  ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ !

Ο σύλλογος εργαζομένων του νοσοκομείου Λευκάδας που καθημερινά δίνει τη μάχη, μέσα από τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες του, για να πειστούν οι εργαζόμενοι  ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, αν ίδιοι  το θελήσουν, χαιρετίζει και τιμά  την 49^η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, το Νοέμβρη του 1973.

Οι αγώνες των νέων, των εργαζομένων και του λαού  απέναντι στην ξενοκίνητη ΑμερικανοΝατοϊκή  δικτατορία των συνταγματαρχών, παραμένουν παρακαταθήκη και έμπνευση για τους δικούς μας σημερινούς αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν για να ανατραπεί η σημερινή άσχημη κατάσταση που βιώνουμε.

Τα συνθήματα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσαν στους δρόμους εκείνες τις μέρες παραμένουν επίκαιρα και φάρος για τους σημερινούς αγώνες που πρέπει να αναπτυχθούν.

Πόσο μάλλον σήμερα που η επίθεση του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεων του  απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού γιγαντώνεται. 

Όταν μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη, στο έδαφος της Ουκρανίας, ένας Ιμπεριαλιστικός πόλεμος του ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκής Ένωσης- Αμερικανών από τη μία μεριά και της  Ρωσίας από την άλλη, με χιλιάδες θύματα, ξεριζωμένους  και πρόσφυγες.

Η κυβέρνηση σε αυτό τον πόλεμο εμπλέκεται ενεργά, στέλνει όπλα στην Ουκρανία αποδυναμώνοντας τα νησιά μας για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα  επιχειρηματικών ομίλων της ενέργειας,  εφοπλιστών και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου που κάνουν χρυσές δουλειές γιγαντώνοντας τα κέρδη τους.

Ταυτόχρονα   έχει  μετατρέψει  της χώρας μας, με τη συμβολή και των άλλων κομμάτων της άρχουσας τάξης,  σε μία απέραντη ΑμερικάνοΝατοϊκή βάση  και εμπλέκει το λαό μας σε θανάσιμους  κινδύνους από τους σφοδρούς ανταγωνισμούς  των μονοπωλίων και των μεγάλων δυνάμεων που βρίσκονται σε εξέλιξη, για τον έλεγχο και το μοίρασμα των αγορών και των δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων.

Απέναντι στις προκλητικές  δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών που μιλούν για βαρυχειμωνιές, που μας καλούν να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με τα καλάθια της ντροπής, μπορούμε να αντιτάξουμε το συλλογικό μας αγώνα, την εργατική αλληλεγγύη μας, την αγωνιστική στάση ζωής για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για μας και τα παιδιά μας.

Η Γενική Απεργία στις 9 Νοέμβρη και οι μαζικές συγκεντρώσεις απέδειξαν ότι λαός μπορεί να βγει στο προσκήνιο της κοινωνικής ζωής και να παλέψει για τα δικά του συμφέροντα που συνθλίβονται στις μυλόπετρες για τα κέρδη των λίγων.  Να μη δεχτεί να πληρώσει τις «πράσινες» μπίζνες των καπιταλιστών, τις επιπτώσεις του πολέμου, να μη δεχτεί να πληρώσει τη νέα κρίση του κεφαλαίου   που «μπούκωσε» από τα λιμνάζοντα υπερκέρδη και επιδιώκει να βρει νέα πεδία κερδοφορίας, καταστρέφοντας και με πολέμους ότι δημιούργησαν συλλογικά τα εκατομμύρια εργαζομένων  σε όλο τον κόσμο.

  Το Πολυτεχνείο διδάσκει ότι ο αντίπαλος δεν είναι παντοδύναμος και ότι ιστορία γράφετε με ανυπακοή, με απειθαρχία και με συλλογικούς ταξικούς  αγώνες.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ  τον αγώνα και ΚΑΛΟΥΜΕ  τους εργαζόμενους να τιμήσουμε και να  γιορτάσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου, μαζί με άλλα σωματεία, με τη συγκέντρωσή μας  την Πέμπτη 17 Νοέμβρη στον Αη – Μηνά στις 6:30 μμ.

Το  Δ.Σ.

ΝΑΡ ΛΕΥΚΑΔΑΣ ΓΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Να ηχήσουν οι δρόμοι τραγούδια νέων εξεγέρσεων!

ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΤΟ ‘73, ΤΟ ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΟ ΑΓΑΘΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Κάτι έχει αυτή η επέτειος που όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν σκονίζει. Σαν κάθε χρόνο να ανοίγουμε το βιβλίο της εξέγερσης και οι εικόνες που περιγράφει να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας. Πώς όμως να γίνει διαφορετικά όταν σχεδόν μισό αιώνα μετά, το σύστημα φορτώνει την κρίση του στις πλάτες του λαού και της νεολαίας με αποτέλεσμα το ψωμί, η παιδεία, η ειρήνη και η ελευθερία να απαιτούν ξανά διεκδίκηση και αγώνα. 

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέει και διδάσκει ότι όποιος δεν προσαρμόζεται με την «κανονικότητα» της φτώχειας και της ανελευθερίας, όχι απλά δεν πεθαίνει, αλλά ανοίγει το δρόμο για να ζήσει με αξιοπρέπεια. Ότι όταν όλα γύρω χειροτερεύουν επικίνδυνα, οι εξεγέρσεις του λαού και της νεολαίας ανατρέπουν τους τυράννους και όχι ο συμβιβασμός. 

Μπορούμε κι εμείς που σήμερα ζούμε με χιλιάδες τρόπους την αδικία να βρούμε απαντήσεις στα ερωτήματα που μας βάζει η εποχή. Είναι άραγε μονόδρομος, όπως μας λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, η περίφημη «Ευρώπη» και οι μεγάλες εταιρείες να κόβουμε από βασικά αγαθά, τη μόρφωση, τη διασκέδασή μας γιατί δε βγαίνει ο μήνας και ταυτόχρονα να μεγαλώνουν τα κέρδη των εργοδοτών μέσα στην κρίση; Είναι λογικό την εποχή της τεράστιας επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, να δουλεύουμε πρωί-βράδυ, να βασιλεύει ακόμα η φτώχεια, η πείνα, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί; Θα ζήσουμε έναν χειμώνα στο κρύο και το σκοτάδι για να θησαυρίζουν οι εταιρείες ενέργειας; Είναι δυνατόν να αφήσουμε τους “μεγάλους παίχτες” να μας οδηγήσουν σε πολεμικές συγκρούσεις και θερμά επεισόδια, για να χωρίσουν ποιος θα έχει περισσότερη επιρροή, ενεργειακές πηγές και χρυσές δουλειές στον πλανήτη με το δικό μας αίμα; Θα επιτρέψουμε στο καπιταλιστικό σύστημα να συνεχίσει την αχόρταγη εκμετάλλευση της φύσης όταν η ωρολογιακή βόμβα των ανεπανόρθωτων καταστροφών στον πλανήτη πλησιάζει στο μηδέν; Θα συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα κόσμο ανελευθερίας, που προσπαθεί να τσακίσει τις διεκδικήσεις μας φτιάχνοντας πάνοπλους στρατούς μέσα στις πόλεις; 

Απαντάμε με όλη μας την δύναμη: ΟΧΙ!

Ούτε μπορούμε να ζούμε έτσι, ούτε θέλουμε! Εμπνεόμαστε από την εξέγερση του πολυτεχνείου. Οραματιζόμαστε μια κοινωνία δίκαια και πραγματικά ελεύθερη. 

Και τότε υπήρχαν οι φωνές στην αριστερά που πίστευαν ότι η ανατροπή της χούντας δεν θα γίνει με την δύναμη των κάτω, αλλά με τον συμβιβασμό με τους «πάνω». «Θα μας σώσει η Ευρώπη», «να τα βρούμε με την χούντα και να πάμε σιγά-σιγά προς την δημοκρατία», «μην διακινδυνεύουμε με εξεγέρσεις». Σήμερα ακούμε τις ίδιες τις φωνές του «ρεαλισμού», του «εφικτού», του δεν «μπορούμε να τα βάλουμε με τους δυνατούς». Οι φοιτητές, οι μαθητές, ο λαός τράβηξαν άλλο δρόμο! Άλλο δρόμο θα τραβήξουμε και σήμερα!

Ο εορτασμός του Πολυτεχνείου θα είναι και φέτος σημείο αγώνα και αντίστασης. Σημείο συνάντησης των αγώνων των φοιτητών απέναντι στο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο και τους μπάτσους που θέλουν για να το φυλάνε, των μαθητών απέναντι στο σχολείο της αγοράς και τους ταξικούς φραγμούς, των εργαζόμενων για αξιοπρεπείς μισθούς και συλλογικές συμβάσεις με όλα τα δικαιώματα. Σημείο αντιπολεμικής πάλης και κραυγής ειρήνης, απέναντι στον άδικο και ιμπεριαλιστικό πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία και απειλεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα στον πυρηνικό όλεθρο, στα σχέδια της ελληνικής αστικής τάξης και των κυβερνήσεων που μας παρασέρνουν σε έναν επικίνδυνο ανταγωνισμό για το μοίρασμα της περιοχής της ΝΑ Μεσογείου. Σημείο αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνηση της ΝΔ και της πολιτικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που με την συναίνεση όλου του πολιτικού συστήματος των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και των εθνικιστών μας υπόσχονται μόνο τα χειρότερα!

Η ιστορία και η μνήμη παραμένουν ζωντανές από τους δικούς μας αγώνες για ψωμί-παιδεία-ειρήνη-ελευθερία, όχι από τα μνημόσυνα των αστών που θέλουν να θάψουν τις αναμνήσεις. Ξέρουν ότι η φωτιά της εξέγερσης που έκαψε τη χούντα των συνταγματαρχών, που τα έβαλε τους «προστάτες τους» τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, σιγοκαίει ακόμα και αρκεί ένα φύσημα της λαϊκής οργής για να κάψει συθέμελα την πολιτική τους, το σύστημά τους, τις αξίες τους. 

Σήμερα που ο άγριος και ολοκληρωτικός καπιταλισμός σαρώνει κάθε πλευρά της ζωής μας, ενώ οι δυνατότητες για μια ζωή αλλιώτικη είναι μεγαλύτερες από ποτέ, η υπόθεση μιας άλλης κοινωνίας, μιας σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής είναι επίκαιρη. Μόνο μια πολιτική και μια κοινωνία που δίνει σε εμάς, τους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου το δικαίωμα να αποφασίζουμε για τη ζωή μας, που τα εργοστάσια και οι επιχειρήσεις ανήκουν στην κοινωνία, που αντικαθιστά το ατομικό κέρδος με την συλλογική ευτυχία, που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μπορεί να εξασφαλίσει ψωμί, ειρήνη, επιβίωση του πλανήτη. Η συγκρότηση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος και μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς που θα συνδέσει τις δικές μας εξεγέρσεις με το όραμα μιας άλλης κοινωνίας είναι απαίτηση των καιρών. 

Γιατί τα πολυτεχνεία δε γίνονται προσπαθώντας να βρούμε τρόπους να μακιγιάρουμε τη βαρβαρότητα. Το καπιταλιστικό τέρας δεν ομορφαίνει, ούτε καλυτερεύει, ανατρέπεται!

Να ηχήσουν οι δρόμοι τραγούδια νέων εξεγέρσεων!

Σηκώνουμε κεφάλι στον πόλεμο του κεφαλαίου.

Με ανατρεπτικούς αγώνες και μια ισχυρή αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά, κερδίζουμε ψωμί, παιδεία, ειρήνη, ελευθερία!

Όλοι/ες μαζικά στις διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη!

• νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
• ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Νοέμβρης 2022

Εργατικό Κέντρο Λευκάδας-Βόνιτσας: Ανακοίνωση-κάλεσμα για τον ταξικό γιορτασμό του Πολυτεχνείου

Το Εργατικό Κέντρο Λευκάδας- Βόνιτσας, που καθημερινά, με τη συνεπή αγωνιστική στάση, δίνει συνέχεια, διέξοδο και προοπτική στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, χαιρετίζει και τιμά την 49η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, του Νοέμβρη του 1973. 

Η αγωνιστική παρακαταθήκη του αντιδικτατορικού αγώνα και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, και η συνεπής- αλύγιστη στάση των χιλιάδων εργαζομένων, νέων, γυναικών στις εξορίες, στα μπουντρούμια των φυλακών και στα βασανιστήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, παραμένουν οδηγός και έμπνευση για τον δικό μας σημερινό, καθημερινό βηματισμό.

Τιμάμε τη λαϊκή εξέγερση στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που μέσα από τις γραμμές των συνδικάτων συμμετέχουν μαζικά στους εργατικούς- λαϊκούς αγώνες, στις απεργίες και τις απεργιακές συγκεντρώσεις, ενάντια στο κύμα ακρίβειας που πνίγει το λαϊκό εισόδημα, που διεκδικούν αυξήσεις στου μισθούς, ζωή και δουλειά με δικαιώματα.

Καμία επιλογή στρατοπέδου ληστών!

Τα αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα που γράφτηκαν στις πύλες του Πολυτεχνείου και το σύνθημα «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» που ηχούσε στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς την περίοδο της χούντας παραμένουν επίκαιρα, προσαρμοσμένα στις σημερινές δύσκολες συνθήκες που ζει ο εργαζόμενος λαός.

Το «Πολυτεχνείο» μας καλεί να μείνουμε ανυπότακτοι, να διαδηλώσουμε ενάντια στον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην Ουκρανία, απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ-Ρωσία που δολοφονούν αμάχους, σπέρνουν προσφυγιά και σκορπούν φτώχεια και πείνα σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Αποκτάει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα το αίτημα για απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και από τον πόλεμο που εξελίσσεται αμείωτα με εξάρσεις και υφέσεις, να σταματήσει να παρέχεται «γη και ύδωρ» στους εκμεταλλευτές μας και στις πολεμικές μηχανές τους, που μετατρέπουν τις υποδομές της χώρας, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια σε «ορμητήρια πολέμου» αλλά και πιθανούς «στόχους». Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις. Να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας. Να μη εγκατασταθούν πυρηνικά στον Άραξο, στη Σούδα και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα.

Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή!

Αυτοί που μιλούν σήμερα για βαρυχειμωνιές για να εξασφαλίσουν την άνοιξη της κερδοφορίας τους, λογαριάζουν χωρίς τον βασικό παραγωγό του πλούτου, χωρίς τα εκατομμύρια των εργατών στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο. Χωρίς την εργασία, τον ιδρώτα και το μυαλό των εργαζομένων, τίποτα δε προχωρούσε προς τα εμπρός, τίποτα δε θα λειτουργούσε, τίποτα δε θα βρισκόταν σε κίνηση.

Δεν πρόκειται να συμβιβαστούμε με τα ψίχουλα, με καλάθια της ντροπής, με Voucher και Pass, με τα επιδόματα-κοροϊδία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τον λογαριασμό της ενέργειας από τις πράσινες μπίζνες τους που ονομάζουν «πράσινη ανάπτυξη» για να κρύψουν την τεράστια κερδοφορία που τους αποφέρει η αξιοποίηση λιμνάζοντος κεφαλαίου με τις ΑΠΕ. Δεν δεχόμαστε να πληρώνουμε τις κρίσεις τους, την ανάπτυξη τους, τους πολέμους τους.

Η απεργία στις 9 Νοέμβρη απέδειξε ότι ο λαός μπορεί να έρθει στο προσκήνιο. Η συγκλονιστική συμμετοχή των εργαζομένων δείχνει το δρόμο της σύγκρουσης με τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κυβέρνηση, στον διεκδικητικό αγώνα για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις, για φτηνό ρεύμα και τρόφιμα.

Σήμερα απέναντι σε ένα σύστημα που σαπίζει και δείχνει με τραγικό τρόπο τα απάνθρωπα όρια του βάζει παρά τα απίστευτα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα που πληθαίνουν γύρω μας, απέναντι στην πολιτική που σπέρνει πολέμους, φτώχεια και προσφυγιά, μοναδική διέξοδος είναι ο συνεχής συνεπής ταξικός αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωση μας, η διεκδικητική πάλη σε κλάδους και χώρους δουλειάς.

Είναι ο αγώνας που θα στοχεύει στο κέντρο τον ταξικό αντίπαλο, τους επιχειρηματικούς ομίλους και το πολιτικό προσωπικό τους, ο αγώνας δηλαδή για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Έτσι τιμάμε τα ταξικά συνδικάτα, οι εργαζόμενοι, τους νεκρούς της αντιδικτατορικής πάλης και τους αγώνες τους.

Η συγκλονιστική απεργία στις 9 Νοέμβρη να έχει συνέχεια στις 17 Νοέμβρη!

11-11-2022

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ