Για γέλια και για κλάματα

Είναι κάποιες εικόνες της πόλης τόσο «σκληρές» που χάνεις τα λόγια σου. Ξεκινάς με το χιούμορ αλλά μπα…

Δηλαδή τι είδους αστείο μπορεί να είναι, όταν κάποιοι γεμίζουν με σκουπίδια τα καλαθάκια του στύλου, που πάνω του είναι δεμένο ένα Χριστουγεννιάτικο δεντράκι, μπροστά από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, στην κεντρική πλατεία; Μα λίγο παραπάνω υπάρχουν κι άλλα καλαθάκια. Όλα είναι άδεια αυτή την εποχή. Πέντε άνθρωποι κυκλοφορούν έξω. Κακοήθεια σκέτη.

Πρέπει να ήταν άνοιξη όταν σκάφτηκε αυτός ο πεζοδρόμος στην πλατεία  Ι. Ζαμπελίου, παλιότερα Δικαστηρίων. Όλοι νομίσαμε ότι επρόκειτο να αλλαχτούν οι κατεστραμμένες πλάκες. Αλλά μπα…

 Η φωτογραφία μας είναι μεταγενέστερη:  Ιούλιος 2020.

Ήρθε το καλοκαίρι και πέρασε, ήρθε το Φθινόπωρο πάει κι αυτό. Πριν ένα περίπου μήνα είδαμε πάνω στην πλατεία τσιμέντα, πλάκες και στο δρόμο ένα σωρό από άμμο. Επιτέλους το έργο θα ολοκληρωθεί, σκεφτήκαμε. Άλλα μπα, τίποτα… έτσι είναι μέχρι σήμερα, όλα παραμένουν στη θέση τους ανέγγιχτα!