Η άμμος και ο Άη Γιάννης…

Όπως ανέφεραν οι κάτοικοι και επιχειρηματίες της περιοχής του Άη Γιάννη από τις αρχές του χρόνου: «Το φαινόμενο της διάβρωσης της ακτογραμμής διαπιστώνεται να εξελίσσεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια, χωρίς να έχει ληφθεί κανένα μέτρο πρόληψης. Πλέον η κατάσταση χρήζει επείγουσας επέμβασης, διότι θα υπάρξουν σοβαρά ατυχήματα σε πεζούς και οδηγούς. Είναι βέβαιο ότι σε μία επόμενη κακοκαιρία, ο δρόμος θα καταστραφεί ολοσχερώς – όπως επίσης και το δίκτυο ύδρευσης της περιοχής. Συνεπώς, θα είναι αδύνατη ακόμη και η πρόσβαση ασθενοφόρου και πυροσβεστικού οχήματος σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.» 

Όλα τα σημαντικά έργα της Λευκάδας έχουν παρελθόν, δεκαετίες ολόκληρες. Σέρνουν πολλά χρόνια στην πλάτη τους. Παρόλα αυτά, αντιμετωπίζονται πάντα αποσπασματικά και πάντα επί του παρόντος. Ξεχνώντας το παρελθόν και τη διαδρομή κάθε έργου, χάνουμε την ευκαιρία του προβληματισμού και παραδειγματισμού για το τι έγινε, τι δεν έγινε και ποιες συνέπειες δημιουργήθηκαν. Αν σε αυτό προστεθούν οι αλλαγές στις   συνθέσεις των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων κάθε τετραετία, χάνεται η επαφή με την πορεία κάθε έργου.

Η σύμβαση για το έργο διάνοιξης του διαύλου υπογράφτηκε το φθινόπωρο του 2013. Τα έργα ξεκίνησαν με μεγάλη καθυστέρηση μέσα στο 2014, όχι από ευθύνη της εταιρείας, αλλά επειδή δεν είχε προβλεφθεί τι θα γινόταν με το βασικότερο υλικό του έργου, την άμμο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, μπήκε στη μέση και το θέμα της ύπαρξης Νόμου που προέβλεπε ότι η άμμος, ως περιουσία του κράτους, μπορούσε να εκποιηθεί, τουλάχιστον η μισή ποσότητα.  Δόθηκαν «αγώνες επί αγώνων» από εμάς τους πολίτες και τους αιρετούς για να παραμείνει η άμμος στη Λευκάδα και όχι να πουληθεί.  Πιστεύαμε από τότε στην ύπαρξη του λεφτόδεντρου και μας ενοχλούσε  πως το κράτος θα έβγαζε χρήματα με τη «δική μας» άμμο.

Το κυρίαρχο επιχείρημα στην όλη προσπάθεια ήταν, πως η άμμος που συγκεντρώνεται στην αμμόγλωσσα προέρχεται από τις δυτικές παραλίες και εκεί έπρεπε να επιστρέψει, με πρώτη αυτή του Άη Γιάννη που τα σημάδια της διάβρωσης ήταν ήδη προχωρημένα.

Η προσάμμωση αποτελεί μια φυσική μέθοδο προστασίας των ακτών από  τη διάβρωση. Τα αποτελέσματά της δεν διαρκούν και πρέπει συχνά να επαναλαμβάνονται.

Στις εργασίες διάνοιξης του διαύλου με την άμμο που έβγαινε από την αμμόλγωσσα, καταπλακώσαμε τις παραλίες, αυτή δίπλα στο ΤΑΟΛ και στους Μύλους, καταστρέφοντας μάλιστα και τη χλωρίδα στην περιοχή των Μύλων. Πόση από αυτή την άμμο μεταφέρθηκε στον Αη Γιάννη;  Απειροελάχιστη ποσότητα μπροστά στην ποσότητα που εξορύχτηκε και σε αυτή που είχε ανάγκη η περιοχή.

Για την τύχη της άμμου μέχρι σήμερα ακούγονται διάφορα: Χαρίσματα, κλοπή, αγοροπωλησίες και πολλά άλλα. Πάντως στην ακτή του Άη Γιάννη μεταφέρθηκε ελάχιστη, σε σχέση με  την απαιτούμενη.

Το 2014, συντάχθηκε από το Δήμο μια απλή μελέτη, (287/6/10/2014), η οποία προέβλεπε να μεταφερθούν 10 χιλιάδες κυβικά άμμου στον Άη Γιάννη σε συγκεκριμένο σημείο (η πάσχουσα περιοχή) και σε συγκεκριμένο βάθος.  Η πρώτη προσάμμωση και μοναδική, έγινε το 2015. Η ποσότητα μεταφέρθηκε ολόκληρη αλλά η άμμος σκορπίστηκε σε υπερδιπλάσια έκταση. Δες εδώ.

 Κάθε χρόνο με την έναρξη της τουριστικής περιόδου μεταφέρονταν κάποια φορτηγά άμμου ίσα να σκεπάσουν οπτικά το χάσμα που δημιουργούταν από τις τρύπες και τίποτε άλλο.  Μέχρι να τελειώσει το καλοκαίρι αυτή η μικρή ποσότητα  άμμου έχει εξαφανιστεί. Κάτι σαν τις ξαπλώστρες που τις βγάζουμε το καλοκαίρι και τις μαζεύουμε το χειμώνα! Η περιοχή το χειμώνα ερημώνει και όλοι είμαστε ευχαριστημένοι και μακριά από το πρόβλημα. Κάποιοι περιπατητές έβγαζαν φωτογραφίες με τις καταστροφές, οι οποίες αντιμετωπίζονταν σαν θέαμα.

Το σημείο που πάσχει περισσότερο η περιοχή, παρέμενε αθωράκιστο στο έλεος των κυμάτων. Η ύπαρξη άμμου στην παραλία είναι ένα αντιδιαβρωτικό μέσο, δεν αποτελεί  ένα βολικό μέρος να ξαπλώνουμε το καλοκαίρι μετά το κολύμπι, όπως το αντιμετωπίζαμε εμείς.

Έχει κάποιος αμφιβολία, πως αν μεταφέρονταν στον Άη Γιάννη κάθε χρόνο, στο σωστό σημείο, 10 χιλιάδες κυβικά άμμου, η κατάσταση θα ήταν πολύ καλύτερη από ότι είναι σήμερα;  

Επαναλαμβάνω πως η προσάμμωση είναι ένας φυσικός τρόπος και άρα  προσωρινός  αλλά με την συνεχή επανάληψη ίσως ο δρόμος να μην ήταν αδιάβατος, όπως έφτασε να είναι σήμερα. Επίσης θα είχαμε αξιοποιήσει τις τεράστιες ποσότητες άμμου που…  σκορπίστηκαν, αλήθεια πού;

Υ.Σ. Ακούσαμε, πως η περίοδος παραχώρησης της άμμου στη δικαιοδοσία του Δήμου έχει λήξει. Η άμμος βρίσκεται ξανά την δικαιοδοσία της Κτηματικής Υπηρεσίας. Τι θα επικαλεστούμε τώρα ώστε να μας παραχωρηθεί ξανά; Πάντως προσάμμωση στον Άη Γιάννη δεν έγινε!