Η μεγάλη «πληγή» που λέγεται ΟΤΕ

Για τους μεγαλύτερους,  θυμίζω τις περιπέτειες του λαού αυτής της χώρας, για να αποκτήσει από τον ΟΤΕ μια τηλεφωνική γραμμή, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Ο βουλευτής, ο χωριανός που δούλευε στον ΟΤΕ, διάφοροι παράγοντες,  πουλούσαν μια χαρά παρασιτικές υπηρεσίες στον κοσμάκη για να αποκτήσει μια τηλεφωνική σύνδεση, η οποία έπαιρνε χρόνια να δοθεί.

Ήρθε μια μέρα, αν δεν κάνω λάθος το 2012, που επιτέλους ο ΟΤΕ πουλήθηκε και μάλιστα στους Γερμανούς. Είχε ήδη μεσολαβήσει ο ερχομός και η απελευθέρωση της κινητής τηλεφωνίας και όλα τα παραπάνω έπρεπε να γίνουν παρελθόν.

Σε μια χώρα που ο δημόσιος τομέας δεν λειτουργεί είναι αδύνατο ο ιδιωτικός να είναι διαφορετικός. Είναι και αυτός παρασιτικός. Όταν νοσεί αυτός που πρέπει να βάζει τους κανόνες, τι περιμένουμε να κάνουν οι ιδιώτες;

Από όταν λοιπόν ο ΟΤΕ ιδιωτικοποιήθηκε, δεν πρέπει -κρίνοντας εκ του αποτελέσματος- να ξόδεψε ένα ευρώ  για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό του δικτύου και των υποδομών του. Είναι γνωστό πως το ίδιο δίκτυο χρησιμοποιούν και όλες οι ιδιωτικές εταιρείες τηλεφωνίας.

Ο ΟΤΕ  σήμερα, ενώ σου πουλά τηλέφωνα και γραμμές εν ριπή οφθαλμού, όταν πρόκειται για το ιντερνέτ ο… σώζων εαυτόν σωθήτω. Αναφέρομαι για την ταχύτητα και τις συνεχείς και αδύνατον να διορθωθούν, διακοπές.

Δεν γνωρίζουμε, ούτε και έχει σημασία, αν ακόμα την πλειοψηφία του ΟΤΕ την κατέχουν οι Γερμανοί.  Αλλά διαβάσαμε πρόσφατα, πως, οι Γερμανοί στους λογαριασμούς τους πληρώνουν ανάλογα με την ταχύτητα που φτάνει στο σπίτι τους και όχι για αυτή που συμφωνήθηκε. Εμείς πληρώνουμε για ταχύτητα 25 Mbps και έχουμε διαρκώς κάτω από 9.

Ο λόγος που γράφουμε αυτό το κατεβατό δεν είναι βέβαια οικονομικός.  Είναι ένας κυκεώνας διαρκών αποσυνδέσεων στη γραμμή μας. Ταλαιπωρούμαστε χρόνια και άκρη δεν βρίσκουμε. Έχει εξαντληθεί η υπομονή μας…  Η απρόσωπη επικοινωνία για την γνωστοποίηση της βλάβης, ακολουθεί την επίσκεψη του κάθε τεχνικού που λέει το μακρύ του και το κοντό του. Μας ανάγκασαν, τα  τελευταία χρόνια, να αντικαταστήσουμε την εσωτερική καλωδίωση όλου του σπιτιού.  Τα καλώδια, όχι μόνο δεν ήταν οξειδωμένα αλλά ήταν ολοκαίνουργια.  Σε άλλη φάση να τρυπήσουμε τον τοίχο να έρχεται κατευθείαν η γραμμή από το «κουτί» του ΟΤΕ στον υπολογιστή και άλλα δεινά, «ουκ έστιν αριθμός και πλήθος», χωρίς δυστυχώς αποτέλεσμα.

Σταματούν οι αποσυνδέσεις για κάνα δυο μήνες και επανέρχονται δριμύτερες μαζί με νέα δοκιμασία στα νεύρα μας και η ταχύτητα σταθερά κάτω από 10  Mbps για χρόνια και ζαμάνια. Να μην ξεχάσω, πως για περισσότερο από ένα χρόνο, μας καλούσαν από τον ΟΤΕ κάθε μεσημέρι στο τηλέφωνο, να μας προτείνουν πακέτο με ταχύτητα 50 Mbps, όταν είναι γνωστό πως η περιοχή δεν έχει υποδομή για  πάνω από 25 Mbps, από τα οποία, σε μας φτάνουν 9!

Είναι γνωστό φαντάζομαι, πως και άλλη εταιρεία να επιλέξουμε, το πρόβλημα θα παραμείνει, αφού ο ΟΤΕ έφτασε να λειτουργεί σχεδόν… «μονοπωλιακά», μια και αυτός κατέχει τις υποδομές.  Ο λόγος που πουλήθηκε, ήταν  οι οδηγίες της Ευρώπης για την αποτροπή των μονοπωλίων!   

Όσο αυτός δεν εκσυγχρονίζεται και προσπαθεί με μπαλώματα να λύσει προβλήματα, βράζουμε όλοι στο ίδιο ζουμί.  Όσο οι πλακέτες του στα ΚΑΦΑΟ  είναι… «αηβασιλιώτικες» -όπως λέει και κάποιος γνωστός μου και γνώστης- τα προβλήματα δεν λύνονται.

Όσο η περιοχή μας, ένα χιλιόμετρο απόσταση από τον Άγιο Μηνά, θα βρίσκεται, όπως ακούγεται, και έκτος των οπτικών ινών, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για μας.