Στις συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι έκδηλη μια ποιητική αύρα σε τόνους χρυσούς.
Θα λεγα πως πρόκειται για φωτο-ποιήματα που καδράρουν μια παλλόμενη ευαισθησία, καταγράφουν το φως, τις σκιές, τα χρώματα, τις καλειδοσκοπικές συνενώσεις και διαθλάσεις τους, διαμορφώνοντας συνεχείς εκπλήξεις εικόνων και σχημάτων. Τα παιχνίδια του φωτός και του νερού, μεταδίδουν με μέσα απλά τα «κινήματα της ψυχής» και λειτουργούν σαν εικονικό αυτοβιογράφημα, σαν προσωπικό ημερολόγιο με διαυγείς εγγραφές. Φωτογραφίες που κρατούν την υγρασία της πρωτοβάθμιας, βιωματικής αίσθησης αλλά και συνάμα τη μετασχηματίζουν έντεχνα σε κρυσταλλώματα, λεπτοδουλεμένα κοσμήματα εικόνας με έμφορτες μνήμες και αίσθηση του απείρου. Και φέρνουν στο νου το από 6-2-2017 αφιέρωμα της σελίδας με επιμέλεια της κας Πηνελόπης Κοψιδά …και τίτλο: ‘Το ηλιοβασίλεμα στη Λευκάδα, όπως υμνήθηκε μέσα από την Λευκαδίτικη ποίηση “… «Κι ανιστορώ τις χρυσαυγές, των δειλινών τα θάμπη,που απαλοσβεί ότι λάμπει..( Kλεαρέτη Δίπλα – Μαλάμου)». «Οι ανατολές σου φως, τα δειλινά σου πυρκαϊές, Οι λίμνες σου καθρέφτες» (Γιάννης Αθηνιώτης)». Και στην τελειότητα της γραμμής του ορίζοντα και του «υπέρφωτου γνόφου» δε μπορείς παρά να συμφωνήσεις με το Κ.Παλαμά… «Ορίζοντες, ορίζοντες. Χρυσαυγές, ηλιογέρματα,και ω μεσημέρια και ω νυχτιές, ανοίγματα, προπύλαια, δρόμοι για κάποιες εκκλησιές, παλάτια, τέρματα που είν’ άψαχτα από μας ακόμη.(οι ορίζοντες/Κ.Παλαμάς)».
1 Σχόλιο
Στις συγκεκριμένες φωτογραφίες είναι έκδηλη μια ποιητική αύρα σε τόνους χρυσούς.
Θα λεγα πως πρόκειται για φωτο-ποιήματα που καδράρουν μια παλλόμενη ευαισθησία, καταγράφουν το φως, τις σκιές, τα χρώματα, τις καλειδοσκοπικές συνενώσεις και διαθλάσεις τους, διαμορφώνοντας συνεχείς εκπλήξεις εικόνων και σχημάτων. Τα παιχνίδια του φωτός και του νερού, μεταδίδουν με μέσα απλά τα «κινήματα της ψυχής» και λειτουργούν σαν εικονικό αυτοβιογράφημα, σαν προσωπικό ημερολόγιο με διαυγείς εγγραφές.
Φωτογραφίες που κρατούν την υγρασία της πρωτοβάθμιας, βιωματικής αίσθησης αλλά και συνάμα τη μετασχηματίζουν έντεχνα σε κρυσταλλώματα, λεπτοδουλεμένα κοσμήματα εικόνας με έμφορτες μνήμες και αίσθηση του απείρου.
Και φέρνουν στο νου το από 6-2-2017 αφιέρωμα της σελίδας με επιμέλεια της κας Πηνελόπης Κοψιδά …και τίτλο: ‘Το ηλιοβασίλεμα στη Λευκάδα, όπως υμνήθηκε μέσα από την Λευκαδίτικη ποίηση “… «Κι ανιστορώ τις χρυσαυγές, των δειλινών τα θάμπη,που απαλοσβεί ότι λάμπει..( Kλεαρέτη Δίπλα – Μαλάμου)». «Οι ανατολές σου φως, τα δειλινά σου πυρκαϊές,
Οι λίμνες σου καθρέφτες» (Γιάννης Αθηνιώτης)».
Και στην τελειότητα της γραμμής του ορίζοντα και του «υπέρφωτου γνόφου» δε μπορείς παρά να συμφωνήσεις με το Κ.Παλαμά… «Ορίζοντες, ορίζοντες. Χρυσαυγές, ηλιογέρματα,και ω μεσημέρια και ω νυχτιές, ανοίγματα, προπύλαια, δρόμοι για κάποιες εκκλησιές, παλάτια, τέρματα που είν’ άψαχτα από μας ακόμη.(οι ορίζοντες/Κ.Παλαμάς)».