Την άνοιξη η Λευκάδα από τα παράλια μέχρι τις κορυφές γεμίζει χρώματα

Κείμενο, φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κατωπόδης

Την άνοιξη η Λευκάδα από τα παράλια μέχρι τις κορυφές της γεμίζει από χρώματα. Χρώματα από την πλούσια χλωρίδα του τόπου μας. Ωραίο το μπλε της θάλασσας, δε λέω, και το πράσινο των φύλλων, μόνο που το μάτι του ανθρώπου έχει ανάγκη και από άλλους χρωματισμούς, που ο καλλιτέχνης Φύση ξέρει να συνθέτει.Χρώματα λοιπόν.

Τα χρώματα της εποχής στα παράλια, μας ήταν ήδη λίγο-πολύ γνωστά, και η μαρτιάτικη συλλογή μας, διέθετε αρκετά από αυτά. Όπως για παράδειγμα το στιλπνό κίτρινο της Νεραγκούλας ή το κίτρινο της Οξαλίδας, το ροζ της Ανεμώνας και το πορτοκαλί της Καλεντούλας, το μωβ του Μούσκαρι και το κοκκινωπό μιας άγριας ορχιδέας.

Απ’ τη φετινή συλλογή μας έλλειπε όμως εκείνο το λιλά της Ανεμώνας των βουνών και το φούξια της Παιώνιας. Χρώματα, που θα έπρεπε κυριακάτικα να πάρουμε τα όρη και τα άγρια βουνά για να τα βρούμε.Κυριακάτικη εκδρομή λοιπόν στην ορεινή Λευκάδα και σε υψόμετρα της τάξεως των 1000 μέτρων.

Την Ανεμώνα των βουνών τη συναντήσαμε στα 700 μέτρα υψόμετρο. Για την Παιώνια όμως θα έπρεπε να ανέβουμε λίγο πιο πάνω. Και τη βρήκαμε. Όχι μία, όχι δύο, αλλά δεκάδες. Οι περισσότερες στο στάδιο του μπουμπουκιού.

Στην επιστροφή, θυμηθήκαμε να περάσουμε κι από την τοποθεσία με τους Μενεξέδες, λίγο πάνω από την Καρυά, ένα σκιερό και υγρό μέρος σαν αυτά που αρέσκεται ο μενεξές να ζει.

Μια συλλογή μάλλον φτωχή, σε σχέση με το πλήθος των χρωμάτων της λευκαδίτικης φύσης.