Αχ, βρε μάνα θερίο, μάνα βουνό!

Αχ, βρε μάνα θερίο, μάνα βουνό!
Μάνα μοιρασμένη, ταπεινωμένη, κουρασμένη, δακρυσμένη, πονεμένη μάνα.
Μάνα με τα χίλια χέρια τα χρυσά, με τις χίλιες χρυσές καρδιές.
Μάνα τιμημένη, δοξασμένη κι αλησμόνητη.
Μάνα των βογγητών και των δακρύων, της χαράς και της ευγνωμοσύνης.
Αγιασμός είσαι και δώρο τίμιο…
Αρχή και τέλος είσαι, μάνα…*

*Σταυρίνα Λαμπαδάρη