Μηνύματα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Ανακοίνωση της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων για την 8η Μαρτίου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

8 Μαρτίου: Τιμούμε τους αγώνες των γυναικών και του φεμινιστικού κινήματος

Ανακοίνωση της Επιτροπής Ισότητας των Φύλων της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων για την 8η Μαρτίου:

Στις 8 του Μάρτη τιμούμε τους αγώνες των γυναικών και του φεμινιστικού κινήματος για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα των γυναικών. Τιμούμε τις σουφραζέτες, τις εργάτριες, τις ακτιβίστριες και συνδικαλίστριες και τον αγώνα που ξεκίνησε του Μάρτη του 1857, όταν εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας διαδήλωναν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, μικρότερο ωράριο και ίσα μεροκάματα με τους άνδρες.

Από τότε οι γυναίκες κατέκτησαν πολλά, κυρίως στο επίπεδο των αλλαγών στη νομοθεσία, αλλά είναι και πολλά αυτά που πρέπει να κατακτηθούν, κυρίως στο επίπεδο αλλαγής συνειδήσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η όξυνση της βίας κατά των γυναικών, όπως μαρτυρά η σειρά γυναικοκτονιών τη χρονιά που πέρασε. Κι ακόμη καλά κρατεί ο σεξισμός, που απειλεί τα δικαιώματα των γυναικών στο χώρο της εργασίας, της δημόσιας έκφρασης και της συμμετοχής στα κοινά, στη σφαίρα της καθημερινότητας.

Με τις διαρκείς προσπάθειες όλων μας, τη συσπείρωση των δυνάμεών μας στα Ιόνια Νησιά, με τη λήψη συλλογικών και ατομικών πρωτοβουλιών υπέρ της ισότητας και την ευαισθητοποίηση γύρω από τα ζητήματα των έμφυλων ανισοτήτων, χαράζουμε την πορεία για ένα πιο δίκαιο μέλλον, χωρίς τον αποκλεισμό του μισού πληθυσμού.

Αγωνιζόμαστε από θέση αρχής για την εφαρμογή της ουσιαστικής ισότητας στην πράξη, καθώς τη θεωρούμε θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής, της ειρήνης, της δικαιοσύνης, του πολιτισμού και της Δημοκρατίας μας.

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΚΚΕ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης στις εργαζόμενες στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα, στις άνεργες, στις επαγγελματίες, στις αγρότισσες, στις συνταξιούχους, στις νέες μητέρες, στις κοπέλες που βρίσκονται στα σχολεία, στις σχολές μαθητείας, στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ, στις μετανάστριες. Τις καλεί να συμπορευτούν με το ΚΚΕ που μάχεται για την απελευθέρωση των γυναικών από τα δεσμά των διακρίσεων και της εκμετάλλευσης, που πρωτοστάτησε με αγώνες και θυσίες χιλιάδων ηρωίδων. Τις καλεί να κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά, μια νέα επιλογή, ακολουθώντας ένα διαφορετικό δρόμο: Το δρόμο της ελπίδας, της πάλης για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα στην εργασία, στην κοινωνική στήριξη της μητρότητας, της εργατικής- λαϊκής οικογένειας, στο δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν στον 21ο αιώνα.

Οι πολλαπλές εκλογικές μάχες είναι ευκαιρία να ενισχυθούν οι προϋποθέσεις, ώστε να γίνει πιο μαζική και δυναμική η αντεπίθεση, με τη συμμετοχή και των γυναικών. Για να μπουν εμπόδια στο νέο γύρο της αντιλαϊκή θύελλας που προετοιμάζεται για τη στήριξη των επιχειρηματικών κολοσσών στη φάση της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Η ψήφος στο ΚΚΕ επιστρέφει στο λαό και το κίνημά του, γίνεται δική του δύναμη. Ένα ισχυρό ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες σημαίνει ότι δυναμώνει το ρεύμα των αγωνιστών και αγωνιστριών που δεν συμβιβάζονται με τη ζωή με ελάχιστα δικαιώματα, με ευκαιριακές παροχές, που παλεύουν για ριζικές αλλαγές στην οικονομία και στην κοινωνία.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού μπορεί να δώσει ισχυρό πλήγμα στις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που στήνονται για να χειραγωγήσουν τη στάση και τελικά την ψήφο των γυναικών. Σήμερα οι εργαζόμενες και άνεργες γυναίκες έχουν συγκεντρώσει πλούσια κοινωνική και πολιτική πείρα από τα ψεύτικα διλήμματα, που ξανασερβίρονται με νέο μανδύα, δήθεν για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών. Το δίλημμα “εργασία ή οικογένεια” οδήγησε στις “ευέλικτες” εργασιακές σχέσεις με σπαστά και ακανόνιστα ωράρια, σε μισό μισθό, σε μισή ζωή, σε έλλειψη μέτρων προστασίας της μητρότητας από το κράτος. Σήμερα, η ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και οι προηγούμενες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, εκβιάζουν και επιβάλλουν στις γυναίκες να θυσιάσουν τα δικαιώματά τους, στο όνομα των “ίσων ευκαιριών” για άνδρες και γυναίκες και της “συμφιλίωσης επαγγελματικής και προσωπικής, οικογενειακής ζωής”. Να παραιτηθούν από το αίτημα ανάκλησης όλων των απωλειών που έφεραν τα μνημόνια, να συμφιλιωθούν με τη λογική των “κουπονιών”, των “εφάπαξ” επιδομάτων.

Σήμερα στήνονται νέα ψεύτικα και εκφοβιστικά δίπολα για να εγκλωβίσουν τη σκέψη των γυναικών. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ με την “πρόοδο και τη συντήρηση”, όσο και η ΝΔ με την “υπευθυνότητα και το λαϊκισμό”, επιχειρούν να κρύψουν ότι ενιαία υπερασπίζονται τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την αντιλαϊκή στρατηγική, που εξειδικεύεται σε Περιφέρειες και Δήμους. Υπερασπίζονται την πολιτική που καταδικάζει τις γυναίκες στην ανασφάλεια της ανεργίας, στους μισθούς πείνας, στις πετσοκομμένες συντάξεις έως και την κατάργησή τους σε ορισμένες κατηγορίες, όπως στις χήρες, στο σμπαράλιασμα της προσωπικής και οικογενειακής ζωής.

Κανένα κόμμα, καμιά κυβέρνηση, που εξυπηρετεί τα μονοπώλια, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, την ΕΕ, δεν μπορεί να έχει προοδευτική πολιτική, όπως και αν αυτοπροσδιορίζεται. Οι δυνάμεις αυτές έχουν παρελθόν και ιστορία σε βάρος του λαού και των γυναικών, δεν πρέπει να τους δοθεί συγχωροχάρτι.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η ισότιμη συμμετοχή όλων των γυναικών στην κοινωνική εργασία, με βάση το αντικείμενο ειδίκευσης, με σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και λιγότερες ώρες δουλειάς, με αυξήσεις σε μισθούς, στις συντάξεις, μέτρα για την προστασία της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού στο χώρο εργασίας, με άδειες μητρότητας για όλες τις εργαζόμενες. Σύγχρονο είναι να δίνεται επίδομα άδειας μητρότητας 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκετό στις αυτοαπασχολούμενες, στις αγρότισσες.

Συντήρηση είναι μια θέση εργασίας να μοιράζεται σε 2-3 εργαζόμενες και εργαζόμενους. Να απολύονται έγκυες, να εκβιάζονται οι νεοπροσλαμβανόμενες να καθυστερήσουν τη δημιουργία οικογένειας. Συντήρηση είναι στο όνομα της “ισότητας” των φύλων να μην υπάρχουν στο χώρο δουλειάς μέτρα υγείας και ασφάλειας, με βάση τον αναπαραγωγικό ρόλο της γυναίκας.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι να υπάρχουν μέτρα από το κράτος για κοινωνική στήριξη της μητρότητας, της οικογένειας και των αναγκών της στην αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, ώστε η γυναίκα πραγματικά ελεύθερα – δημιουργικά να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο της εκτός εργασίας.

Συντήρηση είναι να γίνεται ατομική – οικογενειακή υπόθεση ό,τι θα έπρεπε να είναι κοινωνικό δικαίωμα. Να ακριβοπληρώνουν οι γυναίκες, τις αναγκαίες ιατρικές επισκέψεις και διαγνωστικές εξετάσεις, τα φάρμακα, τον προγεννητικό έλεγχο, τον παιδικό σταθμό, τη δημιουργική απασχόληση παιδιών, το εμβόλιο, τη λογοθεραπεία, την εργοθεραπεία, την ψυχολογική στήριξη, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ. Να δίνεται το επίδομα τοκετού μόνο σε όσες γυναίκες γεννούν στο σπίτι, όπως έναν αιώνα πίσω, αντί για σύγχρονα δωρεάν μαιευτήρια κοντά στον τόπο διαμονής της εγκύου.

Σύγχρονο και προοδευτικό είναι η κοινή πάλη ανδρών και γυναικών για ισότιμα δικαιώματα στην εργασία, στην κοινωνική ζωή και δράση. Συντήρηση είναι η καλλιέργεια του ανταγωνισμού ανάμεσα στα φύλα, σπέρνοντας κάλπικες αξίες που οδηγούν στην εξίσωση προς τα κάτω τα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και των ανδρών.

Η ικανοποίηση των σύγχρονων δικαιωμάτων των γυναικών στο σύνολό τους δεν είναι πολυτέλεια, αλλά ανάγκη. Μόνο το ΚΚΕ τα διεκδικεί με συνέπεια και σταθερότητα. Η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να δώσει νέα πνοή στην εργατική- λαϊκή πάλη με πυξίδα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Η συμμετοχή των γυναικών παντού, στα εργατικά σωματεία, στις ενώσεις επαγγελματιών, στους αγροτικούς συλλόγους και στους γυναικείους συλλόγους, αλλά και στα δημοτικά, περιφερειακά συμβούλια, στο κοινοβούλιο, μπορεί να είναι ουσιαστική, να υπηρετήσει τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα με ένα δυνατό ΚΚΕ στις εκλογές και στις καθημερινές ταξικές μάχες.

Η ιστορική επέτειος της 8ης Μάρτη, που είναι αφιερωμένη στους σκληρούς απεργιακούς αγώνες των εργατριών και εργατών για ίσα μεροκάματα ανδρών και γυναικών, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για λιγότερες ώρες εργασίας, θυμίζει: Το πραγματικά προοδευτικό στην ιστορία των κοινωνιών, της ταξικής πάλης είναι να μην υποτάσσεσαι σε αρνητικούς συσχετισμούς, αλλά να παλεύεις για να τους αλλάξεις, για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά στο σοσιαλισμό – κομμουνισμό, να χτιστεί σε γερά θεμέλια η ισοτιμία και η χειραφέτηση της γυναίκας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Ανακοίνωση για την παγκόσμια ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μάρτη, απευθύνουμε αγωνιστικό κάλεσμα σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου, να ενώσουμε τις φωνές μας στο δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης για τα σύγχρονα δικαιώματά μας. H ημέρα της γυναίκας είναι ξεχωριστή. Είναι επέτειος θανάτου γενναίων γυναικών που βγήκαν απέναντι σε όπλα για να διεκδικήσουν αυτά που σήμερα χάνουμε με ταχύτητες……Ευρωπαϊκές !!

Στις 8 Μάρτη του 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας (στις 10 από 16 που δούλευαν τότε), ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους. Ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στους εργοδότες και το κράτος τους. Ο αγώνας τους βάφτηκε στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής.

Σήμερα,162 χρόνια μετά, μας ζητάνε να συμβιβαστούμε με «αξιοπρέπεια» στη μισή ζωή με τσακισμένα δικαιώματα. Να ξεχάσουμε τις κατακτήσεις που μας πήραν πίσω την περίοδο της κρίσης και να μην διεκδικούμε στο όνομα της «δίκαιης» αλλά εύθραυστης ανάπτυξης.

Μας καλούνε να αποδεχτούμε την περικοπή του επιδόματος τοκετού για όσες γυναίκες γεννούν σε δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο. Να ξεχάσουμε τη 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αντρών και γυναικών, να συμβιβαστούμε με τη δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με την ευέλικτη και κακοπληρωμένη δουλειά με «δόσεις». Έχουν βάλει στο στόχαστρο το ανθυγιεινό επίδομα στα νοσοκομεία, όταν τα μέτρα προστασίας της υγείας μας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα και δεν εντασσόμαστε στα ΒΑΕ.

Οι γυναίκες συνειδητοποιούμε τι σημαίνει διάκριση στο μεροκάματο, τι σημαίνει ρατσισμός στον τρόπο που αντιμετωπιζόμαστε στον εργασιακό τομέα. Πέρασαν τόσα χρόνια, μιλάνε για πολιτισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση και οι γυναίκες αμειβόμαστε χαμηλότερα σε σχέση με τους άντρες 15%, για την ίδια θέση, έχοντας τα ίδια προσόντα. Η Ευρωπαϊκή και η ντόπια πολιτική τους, μας λέει να κάνουμε παιδιά χωρίς να μας λέει ούτε πως θα τα μορφώσουμε ούτε που θα τα αφήσουμε για να εργαστούμε .

Όλα αυτά συμβαίνουν το 2019 όταν η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας καθώς κι η παραγωγικότητα της εργασίας μπορούν να εξασφαλίσουν :

➢ Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες τις γυναίκες και τους άντρες με μισθό που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, με πλήρη εργασιακά-ασφαλιστικά δικαιώματα.

➢ Ολόπλευρη κοινωνική προστασία της μητρότητας, ικανοποίηση των ιδιαίτερων βιολογικών αναγκών μας, αλλά και των αναγκών των οικογενειών μας, των παιδιών και των ηλικιωμένων μελών μας με τη δημιουργία και λειτουργία δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υπηρεσιών.

➢ Ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά, σύμφωνα με τα ενδιαφέροντά μας, αλλά και για να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.

Σήμερα οι εργαζόμενες γυναίκες αντιμετωπίζουμε κυριολεκτικά μια εφιαλτική κατάσταση σε κάθε τομέα της ζωής μας. Σήμερα την μητρότητα, μας την πασάρουν ως ατομική μας υπόθεση και την ίδια στιγμή μιλάνε για υπογεννητικότητα στη χώρας μας, όταν γνωρίζουμε, ότι οι ίδιοι την προκαλούν με τις πολιτικές τους. Ο ελεύθερος χρόνος μας είναι, ή ανύπαρκτος ή πανάκριβος ή ψευδεπίγραφος. Η γυναίκα θα αλλάξει τη θέση της μόνο μέσα από σοσιαλιστικές αξίες όπου όλοι θα είναι ίσοι. Όχι ίδιοι αλλά ίσοι.

Μπορούμε να διεκδικήσουμε όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν Ε.Ε. και κυβερνήσεις.
Να εντείνουμε τον αγώνα για τα δικαιώματα μας στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο .
Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε το αγωνιστικό περιεχόμενο της 8ης Μάρτη
!
Το Δ.Σ
Λευκάδα 7/3/2019

Ανακοίνωση του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας- Βόνιτσας για την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ – ΒΟΝΙΤΣΑΣ
ΤΜΗΜΑ: ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΡΓΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΑ: Γ. ΜΕΣΣΗΝΗ 7, ΛΕΥΚΑΔΑ. ΤΗΛ – FAX: 2645022466, email: ergatlef@otenet.gr

ΑΝΑΚΟIΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ 8H ΜAΡΤΗ, ΠΑΓΚOΣΜΙΑ ΗΜEΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑIΚΑΣ

Πέρασαν 162 χρόνια από τις 8 Μάρτη 1857 όταν οι ράφτρες και οι υφάντρες της Ν. Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης. Διεκδικούσαν λιγότερες ώρες στο εξαντλητικό ωράριο εργασίας, ίσο μισθό για ίση δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στις άθλιες φάμπρικες .

Η φετινή 8 Μάρτη βρίσκει τις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας , ιδιαίτερα τις νέες, να ματώνουν από τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόστηκαν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Ν.Δ- ΠΑΣΟΚ κ.λ.π., μέτρα που εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται και σήμερα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με βάση τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των μονοπωλιακών ομίλων. Τα παραμύθια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ , η προσπάθεια να πείσει συνολικά το λαό με ψευδαισθήσεις και αυταπάτες ότι τα δύσκολα πέρασαν, βγήκαμε από τα μνημόνια , περνάμε στην κανονικότητα , έρχεται η δίκαιη ανάπτυξη , πέφτουν στο κενό. Γιατί είναι σε πλήρη εφαρμογή όλοι οι αντεργατικοί νόμοι των 3 μνημονίων και η εποπτεία των θεσμών παραμένει.

Την ανάπτυξή τους τη βιώνει συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα οι γυναίκες. Στο όνομα της «ισότητας», γενικεύεται η εργασιακή ζούγκλα και η ανασφάλεια σ’ όλο το εργατικό δυναμικό , σε άνδρες και γυναίκες. Χτυπιέται ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς, εντατικοποιείται η εργασία, αυξάνεται η εκμετάλλευση. Οι επενδυτικοί όμιλοι επενδύουν στο «γυναικείο δυναμικό» και τη χρησιμοποίηση των «γυναικείων δεξιοτήτων», στα πλαίσια της μεγαλύτερης κερδοσκοπίας και ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Στο όνομα της «ισότητας» και των «ίσων ευκαιριών», καλούν την εργαζόμενη γυναίκα να αποδεχτεί το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων που σχετίζονται με την προστασία της μητρότητας, της Υγείας και ασφάλειας του γυναικείου οργανισμού στους χώρους δουλειάς, τη στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας. Της λένε να αποδεχτεί ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» της ζωή ή ακόμα και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύει νύχτα – μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτείται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία και η σύνταξή της να πετσοκόβεται διαρκώς.

Την καλούν να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση όλων όσων έχουν αρπάξει από τους εργαζόμενους τα προηγούμενα χρόνια και από τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και να «κυνηγά»τη γυναικεία επιχειρηματικότητα και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, τη μήτρα που γεννά τα οξυμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία.

Η μεγαλοεργοδοσία και τα επιτελεία της, η ΕΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και όλοι οι υπόλοιποι πολιτικοί εκφραστές των κεφαλαιοκρατών, προσπαθούν με κάθε τρόπο να θολώσουν την ουσία και το περιεχόμενο αυτής της μέρας, που αποτελεί μια από τις αμέτρητες λαμπρές σελίδες που έχει γράψει με θυσίες και αίμα το εργατικό κίνημα.

Από κοντά και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ που ανάγουν τη γυναικεία ανισοτιμία σε ζήτημα «ποσόστωσης» . Επιχειρούν να αποσυνδέσουν τη γυναικεία ανισοτιμία από τη γενικότερη ταξική εκμετάλλευση και να ενσωματώσουν τις γυναίκες στα δεσμά της εκμετάλλευσης του συστήματος .

Αυτά τα δεσμά μπορούμε να τα σπάσουμε, αν ακολουθήσουμε το δρόμο του οργανωμένου αγώνα μέσα από τα ταξικά σωματεία, κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο και σε κάθε κυβέρνησή του, στην Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες να μπορούν να εξασφαλίσουν, όχι μόνο οι γυναίκες αλλά συνολικά η εργατική τάξη και τ’ άλλα λαϊκά στρώματα, μια ζωή όπως τους αξίζει. Σε όλα αυτά τα καλέσματα του συμβιβασμού και της υποταγής, μόνο μια μπορεί να είναι η απάντηση των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών: Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, για διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων, της προστασίας της μητρότητας και του γυναικείου οργανισμού στους εργασιακούς χώρους, των κοινωνικών παροχών, για ΣΣΕ που απαντούν σε αυτές τις ανάγκες.

Καλούμε όλες τις γυναίκες, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε :
Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για υπογραφή και της Ε.Γ.Σ.Σ.Ε. και των κλαδικών συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση των ωρών εργασίας. Κατώτερος μισθός 751€. Το δικαίωμα στην πλήρη, σταθερή δουλειά.

Δημόσια και δωρεάν κοινωνική ασφάλιση για όλες και όλους.

Προστασία της μητρότητας. Μέτρα φροντίδας των παιδιών και των νηπίων. Μέτρα προστασίας και φροντίδας των ΑμεΑ.

Για μια ζωή χωρίς φτώχεια, ανεργία, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, προσφυγιά.

Για μια κοινωνία που θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου άνδρες και γυναίκες θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Μήνυμα Ρόδης Κράτσα-Τσαγκαροπούλου για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

8 Μαρτίου Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
«Η Νέα Περιφερειακή Αρχή θα ενισχύσει τον ρόλο των γυναικών
με ενεργητικές πολιτικές»

Η 8η Μαρτίου είναι αφιερωμένη, από την παγκόσμια κοινότητα, στις διεκδικήσεις των γυναικών για δικαιώματα και ευκαιρίες που συνεχίζονται και εξελίσσονται μαζί με την κοινωνία στον εργασιακό χώρο, στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και στην οικογενειακή ζωή.

Η 8η Μαρτίου μας θυμίζει ότι οι γυναίκες έχουμε καταφέρει πολλά σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής και της οικονομίας. Μας θυμίζει όμως και πόσα μένει να γίνουν, για να υπερκεράσουμε όλες τις διακρίσεις που βαραίνουν ακόμη τις γυναίκες σε όλους τους χώρους, όπως επίσης και ότι οι γυναίκες είναι τα συνήθη θύματα όλων των μορφών της βίας.

Σήμερα αποδεικνύεται περίτρανα από όλες τις έρευνες ότι η αντιμετώπιση των ανισοτήτων μεταξύ των φύλων δεν αποτελεί μόνο ηθική υποχρέωση, αλλά και στόχο για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Η αξιοποίηση του γυναικείου δυναμικού στην παραγωγική διαδικασία, που παραμένει υποβαθμισμένη, θα συμβάλλει στην αύξηση του ΑΕΠ και στην συνοχή. Η Ελλάδα μαζί με την Ιταλία, την Κύπρο και την Μάλτα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Δυτικής Ευρώπης, ως προς τους δείκτες ισότητας των φύλων. Αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για την χώρα μας στην προσπάθεια ανάκαμψης κι ευημερίας.

Η Νέα Περιφερειακή Ιονίων Νήσων θα δώσει αποφασιστικό ρόλο στις γυναίκες και θα εφαρμόσει σύγχρονες ενεργητικές πολιτικές για να αποκτήσουν οι γυναίκες δεξιότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας, θα δώσει επίσης στοχευμένη υποστήριξη στις δημιουργικές πρωτοβουλίες τους και την ισχυροποίηση της θέσης τους στην σημερινή ανταγωνιστική αγορά.

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΜΠΑΛΟΥ, ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗ “ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ”
8 ΜΑΡΤΗ: ”ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ”

Ένα κόκκινο νήμα συνδέει τη σημερινή μέρα της Γιορτής της Γυναίκας με τις γυναίκες που ξεσηκώθηκαν στα 1909, στα 1908, στα 1857. Μια κόκκινη πορεία ενός αδιάκοπου ταξικού αγώνα, που γεννήθηκε μέσα στις πρώτες φάμπρικες του 19ου αιώνα και συνεχίζεται σήμερα, στις σύγχρονες φάμπρικες του 21ου.

Όσο κι αν προσπαθούν να απονευρώσουν τη σημερινή επέτειο από κάθε κοινωνική και ταξική της αναφορά, όσο κι αν προσπαθούν να μεταφέρουν το κέντρο βάρους τούτης της μέρας από το πεδίο του εργατικού κινήματος, στο πεδίο μιας ιλουστρασιόν, α-πολιτίκ εικόνας, τόσο εμείς θα τους θυμίζουμε ότι οι 20.000-30.000 γυναίκες που βγήκαν στους δρόμους της Νέας Υόρκης στα 1909, βγήκαν επειδή βίωναν την πιο βαθιά εκμετάλλευση ως εργάτριες στα υφαντουργεία και όχι απλά γιατί ήταν γυναίκες. Βγήκαν στους δρόμους διεκδικώντας βελτίωση των συνθηκών της δουλειάς τους, απέργησαν μαζί με τους άντρες και τα παιδιά τους, γιατί όλοι μαζί τροφοδοτούσαν με τις ζωές τους τα ασταμάτητα γρανάζια του αναπτυσσόμενου βιομηχανικού καπιταλισμού.

Από τότε μέχρι σήμερα το σύνθημά μας είναι πάντα το ίδιο, «Ψωμί και Τριαντάφυλλα». Πραγματισμός και Όραμα στη διεκδίκηση για δουλειά με αξιοπρέπεια, με ασφάλεια, με αμοιβή, με σεβασμό. Αναγνώριση στην κοινωνική προσφορά της γυναίκας, ενίσχυσή στους πολλαπλούς της ρόλους, προστασία της υγείας της εργαζόμενης, της άνεργης, της νέας, της ηλικιωμένης, της μάνας.

Δε γιορτάζουμε σήμερα το ωραίο, αλλά τυχαίο γεγονός, ότι γεννηθήκαμε γυναίκες.

Σήμερα, τιμούμε τις γυναίκες που υπερασπίστηκαν τη θέση τους στην κοινωνία και εμπνεόμαστε για να συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τη δική μας θέση. Τη θέση που έχει η γυναίκα όταν διεκδικεί για ολόκληρη την κοινωνία Ψωμί, για ολόκληρη την κοινωνία Εργασία, για ολόκληρη την κοινωνία Ασφάλεια.

Αυτήν την αγωνιστική μέρα δεν γιορτάζουν οι γυναίκες που έχουν βρεθεί σε θέσεις εξουσίας υποστηρίζοντας με κάθε τους πράξη το σύστημα που επιτίθεται στις εργαζόμενες.

Δεν γιορτάζουν οι γυναίκες που ενισχύουν την εδραίωση ενός αντεργατικού θεσμικού πλαισίου που μας αφήνει ανυπεράσπιστες, απλήρωτες ή ανασφάλιστες.

Δε δικαιούνται να γιορτάζουν εκείνες που υπηρετούν τις πολιτικές της ΕΕ, των αστικών κομμάτων που στο όνομα της ισότητας επανέφεραν την βραδινή βάρδια για τις γυναίκες, αύξησαν τα όρια συνταξιοδότησης, αποχαρακτηρίζουν Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα, νομιμοποιούν τις απολύσεις εγκύων, εκτοξεύουν την ανεργία των νέων γυναικών πάνω από το 63% επί του συνόλου των νέων ανέργων, διαλύουν όσες κοινωνικές κατακτήσεις κατάφερε το εργατικό κίνημα και για τις γυναίκες τον τελευταίο αιώνα.

Σήμερα, γιορτάζουν οι σύγχρονες μαχήτριες, εκείνες που δέχονται να πάρουν τη σκυτάλη των γενεών από τις εργάτριες του εργοστασίου του Triangle Shirtwaist της Νέας Υόρκης. Γιορτάζουν οι γυναίκες που μεταφέρουν τα συνθήματα εκείνων των αγώνων στο πεδίο του σύγχρονου αγώνα.

Έχουν περάσει 110 χρόνια από την απεργία των 14 μηνών που ξέσπασε στα εργοστάσια της Νέας Υόρκης και τη Φιλαδέλφεια των Η.Π.Α. Περισσότερο από ένας αιώνας από τη δυναμική είσοδο των γυναικών στο εργατικό κίνημα και ακόμα οι γυναίκες μαχόμαστε για τα αυτονόητα.

Τότε, διαδήλωναν για να πετύχουν τη 10ωρη εργασία, σήμερα το ωράριο καταστρατηγείται καθημερινά και η υπερωριακή εργασία δεν πληρώνεται σχεδόν ποτέ.

Εδώ, στον τόπο μας οι περισσότερες γυναίκες εργάζονται εποχιακά σε ξενοδοχειακούς ομίλους, που συχνά καταγγέλλονται από σωματεία εργαζομένων, ότι οφείλουν μηνιάτικα ακόμα και από την περασμένη τουριστική περίοδο. Γυναίκες, που καλούνται με βασικό μισθό ή ακόμα και με αδήλωτη εργασία να αναθρέψουν παιδιά, να βοηθήσουν υπερήλικες γονείς, να καλύψουν ανάγκες προσωπικές και οικογενειακές. Εργαζόμενες, που τον μισό χρόνο δουλεύουν εξαντλητικά δίχως ωράριο και τον άλλον μισό προσπαθούν να επιβιώσουν με τα ελάχιστα του ταμείου ανεργίας, πολλές φορές χωρίς ούτε καν αυτό το βοήθημα του ταμείου. Γυναίκες, που καλούνται να αντέχουν αδιαμαρτύρητα την εντατικοποίηση της δουλειάς, για να αυξάνει η πολυπόθητη ανταγωνιστικότητα των ξενοδοχειακών ομίλων.

Γυναίκες στο μικρό αγροτικό νοικοκυριό που αγκομαχούν να κρατηθεί ζωντανό κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων που το αφανίζουν. Έτσι μια σεζόν είναι στο χωράφι και την άλλη στο ξενοδοχείο.
Δίπλα τους οι γυναίκες επιστήμονες, οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί που απολύονται κάθε Ιούνιο, δίχως να γνωρίζουν αν θα προσληφθούν ξανά τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Τα καλοκαίρια αποχαιρετούν τους μαθητές τους, γνωρίζοντας ότι μάλλον δεν θα τους ξαναδούν. Νηπιαγωγοί, δασκάλες και καθηγήτριες, που οι ίδιες δεν μπορούν να υποστηρίξουν τη δική τους οικογένεια, αφού καλούνται να διατρέχουν τα σχολεία της ελληνικής επικράτειας από τα βορειότερα μέχρι τα νοτιότερα σύνορά της.

Στο πλάι τους οι χρόνια άνεργες γυναίκες, αυτές που απολύθηκαν από τη δουλειά τους λίγα χρόνια πριν τη συνταξιοδότηση κι από τότε παλεύουν να συγκεντρώσουν τα τελευταία ένσημα. Πάνω από το 64,5% των χρόνια άνεργων, όπως καταγράφονται από επίσημους φορείς, είναι γυναίκες. Γυναίκες ελεύθεροι επαγγελματίες, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε συνθήκες και ωράρια εργασίας, όπως υπαγορεύονται από μεγάλους εμπορικούς ομίλους. Λες και μπορεί ποτέ ο μικρός επαγγελματίας να αντέξει τους εντατικούς ρυθμούς ή τον πόλεμο τιμών που του κάνει ο μεγάλος. Μια «ελεύθερη» αγορά που δεσμεύει κάθε ώρα της ημέρας τους, κάθε μέρα της εβδομάδας τους.

Δεν μπορούν να θολώσουν αυτήν την εικόνα γυναίκες πολιτικοί με το σύνθημα «ψηφίστε γυναίκες», προβάλλοντας ότι η προώθηση των γυναικείων υποψηφιοτήτων στις επικείμενες εκλογές είναι σημαντική αποκλειστικά λόγω φύλου.

Λερώνουν τη μέρα λέγοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, στις γυναίκες που ολημερίς παλεύουν για τις οικογένειές τους, να ξεχάσουν ποιες πολιτικές δυνάμεις ευθύνονται για τα εμπόδια που βγαίνουν στο δρόμο τους. Προσπαθούν να εγκλωβίσουν τις γυναίκες να ψηφίσουν με βάση το φύλο των υποψηφίων και όχι την πολιτική τους ταυτότητα και αντίληψη. Κρύβουν, ότι δεν είμαστε όλες αντιμέτωπες με τα ίδια προβλήματα, δεν είχαμε όλες τις ίδιες δυνατότητες να τα αντιμετωπίσουμε, ούτε έχουμε τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες ανάγκες, τα ίδια ιδανικά. Ας μην ξεχνάμε ότι παγκοσμίως υπήρξαν ηγετικές γυναικείες μορφές που υπηρετώντας με πίστη την τάξη τους, κήρυξαν τον πόλεμο σε άντρες και γυναίκες του κόσμου της εργασίας.
Γυναίκα επιστήμονας, επαγγελματίας, υπάλληλος ή εργάτρια, αγρότισσα ή καλλιτέχνης, όπου κι αν βρίσκεσαι, σήμερα γιορτάζεις γιατί επιλέγεις να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι και να παλεύεις για μια καλύτερη ζωή.

Σε αυτόν τον αγώνα η ψήφος μπορεί να γίνει όπλο. Η επόμενη μέρα πρέπει να βρει τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις νέες γυναίκες πιο δυνατές κόντρα στα κόμματα και σε όλους τους άλλους συνδυασμούς που με την πολιτική τους, μεγαλώνουν τα βάσανα τους. Να τις βρει πιο έτοιμες να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους. Σε αυτό θα κατατεθεί η εκλογική δύναμη της “Λαϊκής Συσπείρωσης”. Έτσι νοιώθουμε το χρέος μας, έτσι τιμάμε την 8η του Μάρτη, έτσι υπερασπιζόμαστε τη γυναίκα.