Ο ένας μετά τον άλλον οι Φοίνικες της Λευκάδας αργοπεθαίνουν

Οι φοίνικες της Λευκάδας ο ένας μετά τον άλλον αρχίζουν να λυγίζουν, να γονατίζουν, να πεθαίνουν. Αυτά τα περήφανα δέντρα που έπρεπε να σηκώσεις τα μάτια ψηλά για να τα καμαρώσεις, σέρνονται στο χώμα.

Σιγά – σιγά αυτές οι εικόνες θα πυκνώνουν. Θα αρχίσουν να αφορούν όλο και περισσοτέρους από μας. Θα είναι από το σπίτι μας, τη γειτονιά μας. Σιγά – σιγά θα χάνουμε κομμάτια από τις εικόνες της καθημερινότητάς μας, εικόνες γνώριμες που μας συντρόφευαν πολλά χρόνια.

Ο Φοίνικας στην αρχαία Ελλάδα ήταν σύμβολο τόσο του αθλητισμού και της δόξας που αποκτούν οι νικητές στους αγώνες, όσο και της ενότητας – αδελφοσύνης στην Ολυμπιακή Θρησκεία και αυτό, επειδή ο φοίνικας έχει ωραίο παράστημα (ευθυτενή, λιγνό και υψηλό κορμό), ως πρέπει να έχει ο αθλητής, δεν αποβάλει τα φύλλα του ακόμη και αν ξεραθούν, ως πρέπει να κάνει η πολιτεία ή η κοινωνία για τα μέλη της, το ξύλο του κορμού του δεν υποχωρεί στην πίεση, ως πρέπει να είναι και αυτό του αθλητή. Η χριστιανική εκκλησία χρησιμοποιεί τα φύλλα του φοίνικα συμβολικά κατά την ημέρα των Βαΐων. Κατά την είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, οι πιστοί του τον υποδέχτηκαν με κλάδους (φύλλα) Φοίνικα.

Ο φοίνικας δεν έλκει την καταγωγή του από τη χώρα μας, είναι τροπικό φυτό. Για χιλιάδες χρόνια όμως, ευδοκίμησε στη χώρα μας, ομόρφυνε κήπους, αυλές και δημόσιους χώρους και «έδεσε» τόσο καλά με το ελληνικό τοπίο. Είναι πολύ λυπηρό να βλέπουμε τον έναν μετά τον άλλον να πεθαίνουν.

Οι φωτογραφίες είναι από την οδό Μιαούλη. Ευχαριστουμε τον Ανδρέα Γεωργάκη για την παραχώρηση των φωτογραφιών.

Διαβάστε σχετικά με την ασθένεια των Φοινίκων:
Ο Κάνθαρος των φοινίκων σε πλήρη δράση στη Λευκάδα;
Βρίσκονται σε κίνδυνο οι φοίνικες της Δημόσιας Βιβλιοθήκης;