Ο «ταξικός αποστάτης» Κατρούγκαλος συμφιλιώνεται με Κρίκετ

Ιστορίες πολιτικής ελαφρότητας

Ο «ταξικός αποστάτης» Κατρούγκαλος συμφιλιώνεται με Κρίκετ

Το tweet του Γιώργου Κατρούγκαλου από τη Μανωλάδα όπου φωτογραφίζεται «με τον Πρέσβη (σ.σ.: «πρεσβευτής» είναι το σωστό, αλλά αυτά είναι αστικά κατάλοιπα…) του Μπαγκλαντές στο πρώτο τουρνουά Κρίκετ» συμπληρώνοντας ότι πρόκειται για «γιορτή συναδέλφωσης και αλληλεγγύης», αγγίζει τα όρια μιας σημειολογικής «κλωτσοπατινάδας».

Κατ’ αρχήν είναι το ίδιο το το ίδιο το σπορ – το Κρίκετ. Σπορ που δίδαξαν οι ευγενείς Βρετανοί κατά την εποχή της αποικιοκρατίας στους Ινδούς (σ.σ.: μαζί με το πόλο) για να έχουν με κάποιους να παίζουν. Και από τότε τους συναντούν πάντα ως αντιπάλους στα διεθνή τουρνουά αφού πρόκειται για το εθνικό αγώνισμα τόσο των Ινδών όσο και των γειτόνων τους.

Γι’ αυτό και ο «άρχων των pochette», ο Γιώργος Κατρούγκαλος που μπορεί μεν να είναι «ταξικός αποστάτης» αλλά δεν παύει να διαθέτει το DNA ενός αγγλου ευγενούς, πρέπει να νιώθει μια βαθιά ταξική έλξη για το συγκεκριμένο σπορ.

Πέρα όμως από αυτό, είναι και το ίδιο το γεγονός της συμφιλίωσης που αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν γίνεται στο συγκεκριμένο μέρος (σ.σ.: Μανωλάδα) ανάμεσα στον συγκεκριμένο υπουργό, και στους ανθρώπους από το Μπαγκλαντές.

Διότι οι «μπαγκλαντεσιανοί» ως γνωστόν έχουν συνδεθεί με δεσμούς αίματος με τη Μανωλάδα – κυριολεκτικά αφού πυροβολήθηκαν όταν διεκδίκησαν τα μεροκάματά τους για τη δουλειά στα θερμοκήπια με τις φράουλες. Η παρουσία λοιπόν του υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων σε ένα χώρο όπου ανθεί η («σ.σ.: «μαύρη»…) εργασία χωρίς ίχνος κοινωνικών ασφαλίσεων θα είχε όντως συμβολικό νόημα. Ολα αυτά βέβαια πριν ψηφίσει (σ.σ.: η Αριστερά…) την τροπολογία που επιτρέπει στους αγρότες που προσλαμβάνουν παράτυπους μετανάστες για να δουλέψουν στα χωράφια τους να τους δίνουν προσωρινή άδεια παραμονής για όσο διάστημα διαρκεί η εργασία. Μια τροπολογία δηλαδή που θα έκανε κάθε λευκό γαιοκτήμονα της εποχής της δουλείας, υπερήφανο. Αλλά τι σημασία έχουν αυτά μπροστά στη «συμφιλίωση»; Αφού οι ίδιοι οι μπαγκλαντεσιανοί το δέχονται πέφτει λόγος σε κανένα;

Λεπτομέρεια: Ακόμα και σε μια ταπεινή τέντα με ταπεινά πλαστικά πιάτα μπροστά του ο Γιώργος Κατρούγκαλος δεν παραλείπει να φορέσει το αγαπημένο του μαντιλάκι στο σακάκι. Εξάλλου ήταν μαζί του ο βουλευτής Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ριζούλης. Και οι αποστάσεις πρέπει να φαίνονται.

Ο Πάνος Καμμένος υποδέχεται τον Πούτιν εν εκστάσει

Δεν χρειάζοταν λόγια. Γιατί η έκφρασή του τα έδειχνε όλα. Από τη στιγμή που το αεροπλάνο του Βλάντιμιρ Πούτιν άρχισε να τροχιοδρομεί, μέσα στον έλληνα υπουργό Εθνικής Αμυνας είχε αρχίσει ένα εορταστικό πανηγύρι. Ηταν φανερό από το καμάρι με με το οποίο κοιτούσε προς την κατεύθυνση του ειδώλου του ώστε μετά βίας συγκρατούσε το χαμόγελό του.
Και στη συνέχεια, όταν ο ρώσος πρόεδρος τον πλησίασε για την πρώτη χειραψία ο πρόεδρος Πάνος έλιωσε. Σαν 12χρονος ποδοσφαιριστής που βλέπει να έρχεται ο Μέσι να του σφίξει το χέρι. Εγειρε το κεφάλι γοητευμένος και χαμογέλασε γοητευμένος. Και στη συνέχεια όση ώρα προχωρούσε δίπλα στον Βλάντιμιρ Πούτιν έδινε νέα διάσταση στην έκφραση «γύφτικο σκεπάρνι». Καμαρωτός και φουσκωτός απόλαυσε κάθε ένα από τα 108 δευτερόλεπτα που διήρκεσε η επαφή τους.
Και φυσικά δεν έχανε ευκαιρία να χαμογελάσει. Στις συστάσεις με τους αξιωματικούς, στην παρουσίαση του τιμητικού αγήματος ακόμα και στον αποχαιρετισμό, την ώρα που ο πρόεδρος Πούτιν έβγαζε το σακάκι του για να μπει στη λιμουζίνα – κτήνος.
Μπορεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν να μην απάντησε ποτέ με χαμόγελο στις «γλύκες» του έλληνα ΥΠΕΘΑ, αλλά ο τελευταίος είναι σίγουρο θα τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο γραφείο του κάποια από τις φωτογραφίες αυτού του πρωινού. Ισως και με ιδιόχειρη αφιέρωση από το ίνδαλμά του.

Τι θέλει να μας πει η Αννα Βαγενά για την Τουρκοκρατία και τις αντοχές του λαού;

Ακόμα και μέσα στην υπερπληθώρα των εξωφρενικών δηλώσεων που χαρακτήρισαν τη χθεσινή μέρα αυτή της Αννας Βαγενά κατάφερε να ξεχωρίσει με διαφορά: «Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου» δήλωσε στον Stigma FM της Ζακύνθου. Γιατί; Μα διότι «εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές».
Με άλλα λόγια συνέκρινε τα μέτρα που ψήφισε με την Τουρκοκρατία (σ.σ.: η οποία παρεμπιπτόντως δεν ψηφίστηκε από κανένα) και αποφάνθηκε (σ.σ.: γελώντας, αν ακούσει κανείς το ηχητικό – πράγμα που είναι λίγο χειρότερο ακόμα) ότι αφού αντέξαμε αυτό θα αντέξουμε και το υπερταμείο.
Και βέβαια να δεχτεί κανείς ότι σε περιόδους φόρτισης και συνειδησιακής αναταραχής ο καθένας δικαιούται να καταφύγει όπου μπορεί προκειμένου να τα διαχειριστεί. Αλλά εκείνο το «έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές» στο οποίο καταλήγει θα μπορούσε κάλλιστα να σημαίνει ότι έχουμε μεγάλες αντοχές στις βλακείες. Που σημαίνει ότι δεν προτ΄θεται κανείς να σταματήσει τις δηλώσεις που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας, αφού αντέχουμε.

Πηγή: www.protagon.gr