Ευχαριστήριο μετά συγχαρητηρίων

Του ΝΙΚΟΥ ΓΑΖΗ

Εμείς οι «δημοσιογραφούντες»  συνηθίζουμε να ασκούμε αρνητική κριτική – ενίοτε ιδιαίτερα σκληρή μάλιστα- για τα ελαττώματα στην λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και οργανισμών, που έχουν σαν αποτέλεσμα να ταλαιπωρούν και να ζημιώνουν τον πολίτη.  Το Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο της Λευκάδας είναι από τους πλέον συχνούς  στόχους τέτοιων κριτικών, είτε για τις ελλείψεις του που κατά καιρούς εντοπίζει ο καθένας από μας, είτε πολύ συχνότερα για τις «καταγγελίες» που μας στέλνουν κάποιοι συμπολίτες ή επισκέπτες μας, οι οποίοι -κατά την άποψή τους- δεν είχαν  την πρέπουσα αντιμετώπιση οι ίδιοι ή κάποιοι  δικοί τους άνθρωποι όταν απευθύνθηκαν για κάποιο πρόβλημα υγείας ή όταν νοσηλεύτηκαν εκεί. 

Το κακό είναι πως συνήθως συντασσόμαστε με το υποτιθέμενο «δίκιο»  του καταγγέλλοντος και χωρίς οποιονδήποτε παραπέρα  έλεγχο δημοσιεύουμε την καταγγελία. Έτσι όμως παραβλέπουμε πρώτον ότι η ψυχολογία των ασθενών και των αγαπημένων τους συγγενών συνήθως είναι ευάλωτη και φορτισμένη από το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, προκαλώντας συχνά υπερβολικές καταγγελίες και δεύτερον ότι σε κάποιες (λίγες) καταγγελίες, δεν αποκλείεται να συνυπάρχει  κάποιου είδους σκοπιμότητα (αντιπολιτευτική, οικονομική, επαγγελματική ή ακόμα και προσωπική).  

Ομολογώ πως όλα τούτα δεν μου είχαν περάσει καν απ΄ το μυαλό,  μέχρι που πρόσφατα  μια επίμονη άτυπη πνευμονία με έστειλε εκεί νοσηλευόμενο -και μάλιστα δυο φορές- κατά  το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Ουδέν κακό αμιγές καλού, έλεγαν οι αρχαίοι σοφοί μας πρόγονοι και για μια ακόμη φορά είδα πως είχαν δίκιο. Γιατί κακό πράγμα αναμφίβολα η πνευμονία, όμως έγινε  η αφορμή να δω από μέσα τι πραγματικά συμβαίνει στο ίδρυμα και να αναθεωρήσω κάποιες λαθεμένες εντυπώσεις  μου… 

Θέλω λοιπόν να ευχαριστήσω τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, και όλους τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου με τους οποίους ήρθα σε επαφή και δέχθηκα την φροντίδα τους, για τον επαγγελματισμό, την επάρκεια, την ευγένεια και την ανθρωπιά τους. Παράλληλα όμως θέλω να συγχαρώ τους εργαζόμενους στο σύνολό τους, από τον Διοικητή μέχρι τους θυρωρούς της πύλης γιατί το Νοσοκομείο μας λειτουργεί υποδειγματικά σε όλους τους τομείς που εγώ τουλάχιστον είδα.  Κι επειδή διαθέτω εμπειρία διοίκησης και οργάνωσης, ξέρω πως αυτό δεν επιτυγχάνεται τυχαία αλλά είναι αποτέλεσμα καλού συντονισμού και συνεχούς προσπάθειας… 

Βέβαια εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Γι ΄αυτό δεν λέω πως δεν υπάρχουν ελλείψεις σε ιατρικές ειδικότητες ούτε σε τεχνολογικό εξοπλισμό.  Όμως ας μην  ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα επαρχιακό Νοσοκομείο δευτεροβάθμιας φροντίδας και μάλιστα του μικρότερου νομού της Ελλάδας.  Πρέπει να θυμόμαστε επίσης ότι τόσο οι εξειδικευμένες ιατρικές ειδικότητες όσο και η ποικιλία του τεχνολογικού εξοπλισμού αυξάνονται και εξελίσσονται συνεχώς χωρίς όρια, καθώς και ότι σε τούτη την εποχή το Νοσοκομείο μας έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γιατρών, νοσηλευτών  και εργαζομένων που είχε ποτέ!

Τέλος έχοντας την πικρή  εμπειρία πανεπιστημιακών Νοσοκομείων, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ στο ποιοτικό φαγητό των ασθενών εδώ,  για  να πω ότι δεν περίμενα πως υπάρχει Νοσοκομείο που ο ασθενής δεν έχει καμιά ανάγκη να του φέρουν κάτι φαγώσιμο απ΄ έξω…