Μικρά κι ανήλιαγα στενά

1 Σχόλιο

1. 

   ΦΑΙΔΡΑ

   14 Νοεμβρίου 2022 at 21:02 — Απάντηση

   Αναζωογονητική η ανάμνηση αγαπητό Άρωμα. Τα χρόνια μπορεί να περνούν, οι πόλεις ν αλλάζουν και οι “ιστορίες” δρόμων, γωνιών, κτηρίων να ξεχνιούνται με τον καιρό ή ίσως να “κρύβονται” πίσω από νέα οικοδομήματα. Πόσο καλά, όμως, τελικά μπορούν να κρυφτούν; Μια -δυο φωτογραφίες και … η ψυχή λαχταρά …ακολουθεί τα ίδια χνάρια στα στενά δρομάκια… Κάθε βήμα μια θύμηση. Στο οδοιπορικό της νοσταλγίας τα ονόματα γίνονται συλλαβές στην ψυχή… Το σοκάκι σε καλωσορίζει. Μικρό κι ασήμαντο το νόμιζες κάποτε αυτό το σοκάκι που αγάπησες, τότε που σου έταζαν τον ουρανό με τ’ άστρα και τη μεγάλη λεωφόρο. Δρόμοι της ζωής που αγάπησες με πάθος, δρόμοι της ανεμελιάς κάποτε, δρόμοι που μιλούν τη δική τους γλώσσα καθώς μοιράζουν πεπρωμένα… πρόσωπα … αναμνήσεις…

   Στην επαναμυθολόγηση του τόπου ανακαλύπτεις τις λεπτομέρειες. Οργανώνεις το βλέμμα σχολαστικά σε κάθε αυλή, σε κάθε σπίτι, αναζητώντας μέσα από τη φθορά την αίγλη μιας αλλοτινής ζωής. . Κι από την ψίχα της ψυχής, η ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που σε έμαθαν να γεμίζεις τη δική σου ψυχή με τα απλά, τα καθημερινά, τα μικρά, τα λίγα, αυτά που γίνονται εφόδια ζωής… Μπορεί τα στενά να είναι μικρά κι ανήλιαγα αλλά …Κάθε κήπος έχει μιά φωλιά γιά τα πουλιά. Κάθε δρόμος έχει μιά καρδιά γιά τα παιδιά.
   Σίγουρα ακουμπάμε στο χθες…αλλά η λέξη που μας καθορίζει είναι το αύριο.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.