Τιμή στην μνήμη της μητέρας μου Αικατερίνης Κούρτη

Πολυαγαπημένη μου, 

Πέρασαν κιόλας κοντα 50 ημέρες απο το μεγάλο ταξίδι σου κι η καρδια αντάμα με τις θύμισες, ζητα ν αποτυπώσει ενα πενιχρό δείγμα των συναισθημάτων που τοσο μοναδικά ήξερες να προκαλείς, τοτε με την ζωντανή παρουσια σου και τωρα με την ψυχική και νοητή συντροφιά σου! 

Κορίτσι ξεχωριστό, καθ ομολογία των συγχωριανών σου στους Τςουκαλαδες, παιδι της κατοχής (1941), πήρες δυναμικά κι ευλογημένα την ζωή στα χέρια σου, κάνοντας την υλική σου φτώχεια μοχλό αποφασιστικότητας και πείσματος για δημιουργία, μα κυρίως μοχλό ΑΛΛΑΓΗΣ. Μιας αλλαγής που μακρόπνοα σ έφτασε στην κορυφή της υπαρξιακής σου πληροτητας. 

Ξεπέρασες κατα πολυ την κυρίαρχη ανάγκη της εποχής σου για ΕΠΙΒΙΩΣΗ και κυνηγησες το ονειρο σου για μια ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ, υλοποιώντας το οχι μονο για εσενα αλλα και για την οικογενεια σου! 

Η φύση σου δώρισε πολλα χαρίσματα, μα πιότερο ξεχωριστα ηταν η ευγενεια, η καλλιέργεια των τρόπων σου και η καλοσύνη, που τοσο γενναιόδωρα ενισχυθηκαν απο το οικογενειακό σου περιβάλλον! Εζησες μεσα στην αγάπη, την τρυφεράδα, την σύμπνοια και την στοργή, κι αυτον τον δυσεύρετο πλούτο τον εκανες θησαυροφυλάκιο σου μεσα απ το οποιο ποτε δεν σταμάτησες να προσφέρεις σε μια κλίμακα διαρκώς ΑΝΙΟΥΣΑ. 

Γεννημένη για το ΣΥΝ και το ΥΠΕΡ, αυτός ο πρωταρχικός και τελικός σκοπός σου, που στέφθηκε με τόση επιτυχία αφου κατω απ τις δικές σου φτερούγες χωρούσαν ολοι. 

Η αυθεντικότητα σου, το χαμόγελο σου, η διαθεση κατανόησης, η δυναμική ματια στα πράγματα μέσα από το φίλτρο της διορατικοτητας, η ενσυναίσθηση, όλα σε καθιέρωσαν προσωπο ΣΕΒΑΣΤΟ κι ΑΓΑΠΗΤΟ στην ευρύτερη οικογενεια του άντρα σου και του κοινωνικού σας περίγυρου.  
Ακούραστα εργατική και αποτελεσματική σε ο,τι καταπιανοσουν. Ειχες τα κότσια να δεσμεύεσαι και να πετυχαίνεις. Ετσι την οικοτεχνία που σκαρωσες για την συνεισφορά σου στα ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΕΙΝ, με το πεισμα και την ρωμη σου την μετέτρεψες σε βιοτεχνία, αλλάζοντας τον επαγγελματικό προσανατολισμό του πατερα μας. Απο ναυτικός γινεται βιοτέχνης παιδικού πλεχτου ρουχισμού, δειγματιζοντας το προιον σας σε ολα τα πολυκαταστήματα της εγχώριας αγορας στις δεκαετίες 70-90. Ομως ο προορισμός σας ταχύτατα ξεπερνά τα σύνορα κι ετσι ο κοινός σας αγώνας για την μεγαλεπίβολη αλλαγη του ΡΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΑΣ, σας έφερε στα εμπορικά γραφεία ΕΞΑΓΩΓΩΝ, πετυχαίνοντας η φίρμα των προιοντων σας να κοσμεί την αλυσίδα όλων των πολυκαταστημάτων της Ευρώπης. 

Στα παιδικά μας ματια, τοσο τα δικα μου οσο και του αδερφού μου, γίνατε ΠΡΟΤΥΠΑ δυναμισμού και επιτυχίας με την μαγιά της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, που τοσο μοναδικά ξέρατε να εκφράζετε στον καθημερινό μόχθο της παραγωγής. Σπουδαία διδασκαλία ζωής η μετάβαση απο την σκληρή βιοπάλη στον ενεργό επιχειρηματικό ρολο που ανοίγεται στις αγορές και ΤΟΛΜΑ. 

Αυτο μάνα μου ηταν το σπουδαιοτερο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ που μας εξασφάλισε το πάθος του αγώνα για ο,τι αγαπαμε και ονειρευόμαστε να κατακτήσουμε! 

Λάτρης των γραμμάτων και του πολιτισμού, αν και δεν σπούδασες, ειχες την αγωνία να μορφωθούμε, να ταξιδέψουμε, να συνδιαλαγούμε, να αναζητούμε το ΑΝΩΤΕΡΟ! 

Στην κλίμακα των πολλαπλών σου ρόλων, ο κορυφαίος ηταν αυτός της ΜΗΤΡΟΤΗΤΑΣ. Τον υπερασπίστηκες με ολο σου το ειναι και πολλαπλάσια με τα εγγόνια σου. Θα ζεις μεσα τους. 

Κι….Έφτασες στο τελος της πιο καθοριστικής για την ζωή σου ανηφόρας, αυτήν της υγειας σου , δίνοντας σκληρές μαχες με αξιοπρέπεια και γενναιότητα ενάντια στην ανατριχιαστική δυσκολία της ασθένειας που σου στερούσε το Οξυγονο. Δεν φοβήθηκες το ΤΕΛΟΣ αλλα τον αποχωρισμό. 

Κι ομως τελικα ΤΟΝ νίκησες τον αποχωρισμό, αφου ένιωσες οτι η αγάπη μας δεν εχει σύνορα, σ ακολουθεί οπου κι αν εισαι-κι εκει που εισαι μάνα-μονο το φως και η γαλήνη σου πρέπουν!

Αφήνεις σ εμας μια τεράστια ψυχική κληρονομιά που για να την μοιραστούμε και να την επεκτείνουμε ως φόρο τιμής, εχουμε σκληρή πορεία να διανύσουμε. 
Μάνα, πολύπλοκη και πολύπλευρη φύση, άδολα, ανεπιληπτα και ατόφια εμπεριεχεις όλη την ουσία του κόσμου που συναπαντιεται μέσα από τις αιώνιες ριζες του στους στιχους του Σικελιανου, στα Ορφικα και στους Δελφους, στην αρχαία μήτρα του σύμπαντος, εκεί που τίποτα μικρό κι ευτελές δεν χωράει, παρά μόνο το μεγάλο, το πλατύ, τ υπερβατικό, το ΘΕΙΟ. 
Μάνα μου, αρμυρα του πελάγου, Φύκι στο αφρισμενο κύμα του, ρεικι στο μεσοστρατο του, πέταγμα γλάρου, Χάδι απογευματινού μαιστρου , Ολουθε γυρνάς, Ολουθε υπάρχεις, Ολουθε ΖΕΙΣ! 

Επειδη οταν αποχωριζόμαστε τους αγαπημένους μας, οφείλουμε ν απαντάμε ΔΥΝΑΤΑ στην ζωή, αυτη η ενδομυχη αισθηση της μετάβασης μας απο τους προγενέστερους  στους μεταγενέστερους μας, ειναι ο οδοδείκτης μεχρι το τελικό μας συναπάντημα….

ΕΥΓΝΩΜΩΝ ΑΙΩΝΙΑ!!!!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΡΤΗ