Κλαυσίγελως

Γράφει ο Πάνος Ροντογιάννης

Α΄ Μια υπόθεση

Σκαρτσώρας: Έχω στο σπίτι ομόλογα μια κάμαρη γιομάτη,
περίπου εξακόσα δις δολλάρια και κάτι.
Και για να δείτε τι εστί ο κουβαρντάς Σκαρτσώρας
αυτά είναι στη διάθεση ολόκληρης της χώρας.
Ο έξυπνος που γράφεται μέλος στο σύλλογό μου
με πέντ’ευρώ στο δίμηνο, παίρνει ένα ομόλογό μου.
Τα ισόβια μέλη θα ορκιστούν σε Δία κι Αθηνάν
παίρνοντας δυο ομόλογα, το ένα δωρεάν.
Εμπρός φτωχοί ή πλούσιοι και χρεωκοπημένοι
ο μπάρμπαςς με τα ομόλογα σωρό, σας περιμένει.

Και σπεύσανε και γράφτηκαν μια δεκαριά χιλιάδες
γιατί’ναι ευκολόπιστοι πολλοί και φουκαράδες

Β’ Η δίκη

Πρόεδρος: -Σε βλέπω και στα χείλη μου μια παροιμία φτάνει:
Ψηλά ανέβηκ’η μαϊμού κι ο κώλος της εφάνη.
Τουλάχιστ’ανεβαίνοντας άφηνες και σημάδια
για να τα βρεις στο πέσιμο αν τύχουνε σκοτάδια;

Κατηγορούμενος: – Σας άκουσα κι αισθάνομαι τη δίκη αυτή στημένη
και ότι την απόφαση την έχετε παρμένη.
Κατηγορείτε κύριοι εμένα απανθρώπως
μα σαν εμέ δεν έβγαλε πολλούςαυτός ο τόπος.

Έβγαλε κάποιους βουλευτές και κάποιους υπουργούς
και εργολάβους κάμποσους και μια σειρά αρχηγούς..
Σαν είδα πώς κερδίζεται στις εκλογές η μάχη
με τα ιδια όπλα οπλίστηκα κι εγώ και ό,τι λάχει.
Λέτε πως λέω ψέματα που λέω λεφτά πως έχω
και ότι με τα ψέματα να κάμω κόμμα τρέχω.
Αν είμαι ένοχος εγώ για όσα ο νους μου βάνει
γιατί δεν είν’στα κάτεργα αυτοί που τά’χουν κάνει;

Εάν εγώ με ψέματα τη χώρα έχω γεμίσει
ο πρώτος αναμάρτητος ας με πετροβολήσει.
Αν έρθει ένας υπουργός και με φωνάξει ψεύτη
τον εαυτό του σίγουρα θα βλέπει στον καθρέφτη.
Ενώ γριές και γέροντες τους έχει κατακάψει
περήφανα γεράματα εγώ δεν έχω βλάψει.
Κάποιος που φώναζε λεφτά πως έχομε πολλά
μας έγινε πρωθυπουργός και ζει πολύ καλά.

Εδώ υπάρχει ένας λαός που τρέμει την αλήθεια
που είναι σα μικρό παιδί και θέλει παραμύθια.
Αφού στα χέρια μου ρευστό δεν έχω όπως θέλει
αυτός ο κόσμος ο μικρός ζητά λόγια με μέλι.

Όταν περάσει ο καιρός, μπορεί να μεγαλώσει
και την πραγματικότητα θα την αφομοιώσει..
Τότε τα παραμύθια μου στ’αγγόνια του θα λέει
και θα γελάνε τα μικρά αλλά αυτός θα κλαίει,
γιατί ο ταλαίπωρος λαός θα μεγαλώσει μόνον
όπως εγώ λογάριασα στους αιώνες των αιώνων.

Τόσοι έξυπνοι μου ασπάστηκαν αυτά τα παραμύθια
ώσπου κι εγώ το πίστεψα πως ίσως να’ν αλήθεια.

Πρόεδρος: -Όποιος δεν έχει χρήματα τη γλώσσα του τη δένει.
γιατί στο ψέμα δυστυχώς πιστεύουν οι καημένοι.
Κατηγορούμενος:-Αν και δε γνώρισα πολλά, μα ένα όμως είδα
ότι τα λόγια είν’όνειρα που τρέφουν την ελπίδα.
Κι εφόσον ένοχος κακών δεν ήμουνα ποτές μου
προτείνω δυο πρωθυπουργούς να έρθουν μάρτυρές μου.
Πρόεδρος:-Τους γνωρίζω απ’την όψη, τους γνωρίζω κι απ’τη κόψη
μα οι ψεύτες δε λαμβόνονται ως μάρτυρες υπόψει.

Κατηγορούμενος σκέφτεται:
-Πολύ κακή απόφαση στα λόγια του διακρίνω
γι’αυτό θα πάω προς νερού κι ευθύς καπνός θα γίνω.
Κατηγορούμενος δυνατά:
-Αν για άλλο λόγο δικαστώ, όπως συμβαίνει πάντα,
θα εξαγοράσω την ποινή γιατί έχω εδώ στην τσάντα
είκοσι δις δολλάρια για έκτακτη στιγμή.
Πάρτε τα κύριε πρόεδρε που δείχνεις την πυγμή
σ’ανθρώπους που αγωνίζονται για ένα μεροφάι,
ενώ τον μεγαλόσχημο τον κλέφτη …άσ’τον κι ας πάει.

Ι8-3-17