Άγριες ορχιδέες στο φαράγγι της Ακόνης

Κείμενο, φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Κατωπόδης

Πρώτα περπατήσαμε στα ελαιοχώραφα του φαραγγιού. Αυτή την εποχή κάτω από τις ελιές και δίπλα στις «Πεταλοειδείς» αυτοφυείς ορχιδέες, του «Ρέινχολντ» και της «Ελένης», θα βρούμε άγριες σπαραγγιές.

Φύγαμε από εκεί έχοντας μαζέψει ένα καλό μάτσο άγρια σπαράγγια (το τερπνόν μετά του ωφελίμου), για να πάρουμε στη συνέχεια το μονοπάτι για τα ενδότερα του φαραγγιού, προς τα τρεχούμενα νερά, τους παλιούς, κρυμμένους πίσω από πυκνή βλάστηση, ανώνυμους νερόμυλους και τους μικρούς καταρράκτες.

Σε ένα χέρσο χωράφι βρήκαμε τις «Γλωσσόμορφες» και στις παρυφές του δάσους απαντήσαμε τους πρώτους γυμνούς «Σατυρίσκους».Παραμερίζοντας κλαδιά από πουρνάρια, μυρτιές και κουμαριές, φτάσαμε στο μικρό ξέφωτο με τις «Ανθρωποφόρες» και τις «Σφηκάφερες».

Μικρή στάση και μετά συνέχεια πάλι. Περάσαμε απέναντι το ποτάμι και κατευθυνθήκαμε προς το μέρος που ξέραμε ότι υπήρχαν οι μικροσκοπικές «Νεοτινέες», κοντά στους δύο παλιούς νερόμυλους. Επίσκεψη για λίγο στους μικρούς καταρράκτες της περιοχής με τις χαρακτηριστικές λιμνούλες που έχουν σχηματιστεί μπροστά τους και εν συνεχεία κατεύθυνση προς το σημείο με τις «Τρελές». Μόλις δυο-τρεις είχαν ανθίσει, ακριβώς δίπλα στο μονοπάτι, που πάνω του διακρίνονταν νωπά ακόμα τα ίχνη των ανεπιτήρητων βοοειδών και των αγριογούρουνων της Ακόνης, που τη νύχτα βγαίνουν από τις λογκωμένες κρυψώνες τους και κατεβαίνουν προς στο ποτάμι για να πιούν.

Ένα μικρό δείγμα των αυτοφυών ορχιδεών της Λευκάδας, μέσα από το φαράγγι της Ακόνης, που την άνοιξη τις συναντάμε στο νησί από τη μια άκρη του στην άλλη.