Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!

Το ποίημα μας στάλθηκε από τον δημιουργό του, Χρήστο Σκιαδαρέση 

Κραυγάζουν οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι φοιτητές.
Με πυρωμένη τη φωνή,  τρεμάμενη.

«ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!»
Τρεις λέξεις, τρία μερόνυχτα, μια τριλογία.

Και οι ιαχές του μαινόμενου πλήθους ενώνονται. Γιγαντώνουν.
Και τα τσιμέντα ραγίζουν και τα κράσπεδα σπάνε και οι κάννες σιγούν.

Και δώσ’ του συνθήματα επαναστατικά από εδώ
και δώσ’ του υψωμένες γροθιές που κρατούν γαρύφαλλα από εκεί
και δώσ’ του τραγούδια αντιστασιακά παραπέρα.

Οργή λαού. Οργή Θεού.

Κανένα καπνογόνο δεν τους λυγά.
Κανένα τανκ δεν τους θορυβεί.
Κανένας ελεύθερος σκοπευτής δεν τους φοβίζει.

Μόνο ορθώνονται σαν ήλιοι αγέρωχοι.
Περιμένοντας.

Πότε θα τους συντρίψουν οι ερπύστριες. 
Πότε θα σωριαστούν απ’ το κροτάλισμα.
Πότε θα γκρεμιστούν απ’ τους λοστούς.

Γιατί σαν ήρωες το γνωρίζουν καλά.
Πως είναι μεγάλο προνόμιο η θυσία. Υπέρτατη η τιμή.

Αλλά και μονόδρομος.
Βλέπεις, ο σπόρος μπορεί να φυτρώσει και χωρίς βροχή.
Μα η λευτεριά ανθοβολεί μόνο μέσα απ’ την άνιση την πάλη.