Η μαντσίνα του λιμανιού

Οι περισσότεροι έχουμε προσέξει αυτό το σκουριασμένο μηχάνημα πάνω στο πεζοδρόμιο του λιμανιού. Μοιάζει με παλιός γερανός. Μαντσίνα το έλεγαν οι παλαιοί Λευκαδίτες. Βρίσκεται μπροστά από το εστιατόριο της Μαργαρίτας.

Έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα σε αυτό μετά από παρότρυνση της αείμνηστης Τζένης Τζεβελέκη. Σήμερα που περάσαμε από κει το είδαμε τυλιγμένο με λάστιχα και καλώδια.

Τελευταία βρήκαμε και αυτή την φωτογραφία που εικονίζεται στην ίδια θέση, στις  αρχές  του 20ου αιώνα.

Ήταν μέρος της ζωής του λιμανιού τότε που η πόλη αλλά και το νησί, δεν είχε καφέ και μπαρ, ούτε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια. Σε εποχές που η πόλη είχε φτωχούς ψαράδες και μεροκαματιάρηδες που ζούσαν από τις δραστηριότητες του λιμανιού. Σε εποχές που στα χωριά του νησιού οι αγρότες έφτιαχναν ξερολιθιές για να δημιουργήσουν μια σκάλα χωράφι για να ζήσουν τις οικογένειές τους.

Πολλές οικογένειες έζησαν από αυτό το βαρούλκο όταν όλη η εμπορική κίνηση του νησιού γινόταν στο λιμάνι. Καράβια και καΐκια φόρτωναν και ξεφόρτωναν δίνοντας δουλειά και ψωμί σε πολύ κόσμο. Εργάτες θυσίασαν τα χέρια τους δουλεύοντας αυτό το μηχάνημα σε εποχές μεγάλης κίνησης.

Αυτό το βαρούλκο που κόβει στη μέση το πεζοδρόμιο αποτελεί κομμάτι, ψηφίδα, της ιστορίας του νησιού. Γι’ αυτό και πρέπει να το διατηρήσουμε. Προστατεύουμε κάτι αν γνωρίζουμε την ιστορία του. Προστατεύουμε κάτι αν οι μνήμες μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και ξεπερνούν την αντοχή και τη διάρκεια ζωής, ακόμα και του σίδερου!

Αυτός ο παλαιός γερανός δεν είναι κάτι άχρηστο, που μπορεί ο καθένας να δένει κότερα, να το τυλίγει με λάστιχα και καλώδια. Πρέπει να προστατευτεί και για να γίνει αυτό, πρέπει να περιφραχτεί με ένα λεπτό κάγκελο που δεν θα κλείνει το πεζοδρόμιο αλλά θα δείχνει σε ξένους και ντόπιους πως αυτή η μαντσίνα είναι κάτι πολύτιμο για μας.

Δυστυχώς το νησί μας έχει διατηρήσει ελάχιστα δείγματα της σύγχρονης ιστορίας του, λες και θέλει να την ξεχάσει…