Η υπέροχη και σχεδόν ανέπαφη από το χρόνο ξυλοδεσιά της οικίας Ζαμπελίων

Μια γρήγορη ματιά ρίξαμε χτες στο εσωτερικο της οικίας Ζαμπελίων, το παραδοσιακό και ιστορικό κτίριο της Λευκάδας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην πόλη της Λευκάδας.  Είμαστε βιαστικοί, μπήκαμε μόνο στον διάδρομο του ισογείου και εκπλαγήκαμε από τις εικόνες που αντικρίσαμε και τις οποίες δεν καταφέραμε ένα αποτυπώσουμε σωστά ελλείψει του σωστού μέσου.

Η ξυλοδεσιά των τοίχων γεμισμένη με συμπαγή τούβλα, μετά την αφαίρεση του σοβατίσματος, έχει αποκαλυφτεί σε όλο το μεγαλείο της. Τα ξύλα είναι ανέπαφα από το χρόνο. Ήταν η πρώτη φορά  που είδαμε από κοντά και σε όλους τους εσωτερικούς χώρους του ισογείου αυτή την υπέροχη αρχιτεκτονική τεχνοτροπία.
Στην ίδια, άριστη κατάσταση, βρίσκονται και τα ξύλα της οροφής.

Η οικία Ζαμπελίων ανακαινίζεται-αναπαλαιώνεται αυτή την εποχή.  Για την ακρίβεια η σύμβαση υπογράφηκε  τον Σεπτέμβριο του 2019 και ως ημερομηνία αποπεράτωσης ορίζονταν ο Σεπτέμβριος του 2020.  Μετά από δυο ακόμα παρατάσεις ως ημερομηνία ολοκλήρωσης έχει τεθεί ο 7ος του 2021.  Χωρίς να είμαστε τεχνικοί, ήταν οφθαλμοφανές,  πως θα υπάρξουν και άλλες παρατάσεις.

Η οικία Ζαμπελίων χτίστηκε στο τέλος του 18ου αιώνα και έχει διασωθεί από όλους τους καταστρεπτικούς σεισμούς του νησιού.    Υπήρξε κατοικία δυο μεγάλων προσωπικοτήτων της Λευκάδας και της Ελλάδας. Του Ιωάννη και του Σπυρίδωνος Ζαμπελίου. Είναι κτισμένη με το σύστημα των λευκαδίτικων αντισεισμικών κατασκευών: Λίθινη κατασκευή στο ισόγειο  και ξύλινη κατασκευή στον όροφο. Οι τοίχοι του, εσωτερικοί και εξωτερικοί είναι με ξυλοδεσιά, «τσατουμάς», γεμισμένοι με συμπαγή τούβλα, το οποία συγκολλούνταν με άμμο, ασβέστη και πορσελάνη.

Για την αποκατάστασή του κτιρίου η αρχιτέκτονας Χαρά Παπαδάτου Γιαννοπούλου έχει εκπονήσει για λογαριασμό του Δήμου Λευκάδας σχετική μελέτη που συντάχθηκε σε 2 φάσεις το 2003 και το 2009.

Προσέξτε στην εικόνα τα χιλιάδες καρφιά που είναι  στραβά καρφωμένα πάνω στα ξύλα. Ως μη ειδικοί, η μόνη εξήγηση που δίνουμε, είναι, ότι σκοπό είχαν, να συγκρατούν τον «σοβά» της εποχής.

Σύμφωνα με την μελέτη της κυρίας Παπαδάτου ένας από τους χώρους του ισογείου προορίζονταν για «Μουσείο αντισεισμικών λευκαδίτικων κατασκευών». Δεν γνωρίζουμε αν αυτή η διάταξη του χώρου υπάρχει και στις τρέχουσες μελέτες. Σήμερα βλέποντας την αγέρωχη και πανέμορφη ξυλοδεσιά σκεφτήκαμε πως αυτή από μόνη της, αν δεν καλυφτεί, είναι ένα Μουσείο.

Χαρήκαμε όταν ο επιβλέπων το έργο μας πληροφόρησε, πως ένα μέρος της ξυλοδεσιάς  θα παραμείνει ακάλυπτο μετά από σχετική επεξεργασία στα ξύλα.