«Νεοχώρι – ενθύμιον λησμονιάς»
Την Κυριακή 7 Αυγούστου στις 8μ.μ. στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου Νεοχωρίου θα γίνει η παρουσίαση του Λευκώματος του Δημήτρη Ε. Σολδάτου με τίτλο: «Νεοχώρι – ενθύμιον λησμονιάς».
Πρόκειται για ιδιωτική έκδοση σε περιορισμένα αντίτυπα, 264 σελίδων, με 200 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, 70 έγχρωμες, 7 σκίτσα του Γεράσιμου Γρηγόρη, 1 σκίτσο της Αριάδνης Γαζή, Ιστορικά στοιχεία, Μύθοι, θρύλοι, παραδόσεις, Τοπωνύμια, ντοπιολαλιές..
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας: «… Σε κάποιες φωτογραφίες, το τέλος των αφιερώσεων καταλήγει: «Ενθύμιον – ή εμπόδιο ή εμπόδισμα – λησμονιάς». «Εμπόδιον ή εμπόδισμα λησμονιάς»: γιατί μια φωτογραφία μας εμποδίζει να ξεχάσουμε. «Ενθύμιον λησμονιάς»: γιατί μας θυμίζει όσα είχαμε ξεχάσει. Η συγκίνηση, τώρα, επανέρχεται δριμύτερη, αν αναλογιστούμε πως η επιθυμία του εικονιζόμενου για το δικαίωμα στην μνήμη, είναι και η φιλοδοξία του Λευκώματος για το εμπόδισμα στην λήθη.»
Παραθέτουμε τον επίλογο από την ενότητα «Το Χωριό μου»:
«Το Νιχώρι του περασμένου αιώνα έσφυζε από ζωή. Είχε δώδεκα λιτρουβιά (και στα τρία χωριά), τέσσερα καφενεία (με τρεις ζυγιές όργανα στο πανηγύρι τ’ Άι Γιωργιού), τρεις νερόμυλους, κοντά δέκα εκκλησιές, κι αντιλαλούσαν οι πλαγιές – όσο τα σήμαντρα και των δέκα εκκλησιών μαζί – απ’ τα κουδούνια των χιλίων και πλέον γιδιών που βοσκολογούσαν χορτάρια κι αγριοπρίναρα. Τα λαγκάδια ήταν φουσκωμένα και βροντολογούσαν νερά στους γκρεμούς, ανάβλυζαν οι πηγές κρουστάλλι, οι μύλοι άλεθαν τα σπαρτά, κάπνιζαν φούρνοι, μοσκοβόλαγε ψωμάκι φρέσκο – ζεστοφούρνι – πατσούρια και πίτες. Τσούρμο οι άνθρωποι στα σοκάκια του χωριού, ανεβοκατεβαιναν σαν μυρμήγκια με τα γαϊδούρια και τα μουλάρια φορτωμένα ελιές και γεννήματα, σταφύλια και λεμονοπορτόγαλα. Συναπαντιόντανε και χαιρετιόντανε με το καλαμπούρι στο στόμα. Αειτάρονταν στα χωράφια. Ζουζούνιζαν τριγύρω τα παιδόπουλα, με φωνές, τραγούδια και μαλώματα, σαν τα μελισσόπουλα. Κι όταν η νύχτα μπαρμπούλωνε τον κόσμο – όπως η μαύρη τσίπα το μούτρο της βαβάς – διηγιόνταν ιστορίες και παραμύθια πλάι στην λάμπα, σαν μυστικό απόδειπνο σε σκιόφως μοναστηριού…»
The Author All posts
2 Σχόλια
Η πρόγευση της μικρής αναφοράς στην παρουσίαση του βιβλίου του αρχιτέκτονα του λόγου κ.Δημήτρη Σολδάτου, «Νεοχώρι -ενθύμιον λησμονιάς» είναι δηλωτική του περιεχομένου ….επιτρέπει να ξεδιπλωθούν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν το περίγραμμα της λαϊκής σκέψης στην πιο αγνή της μορφή και του συλλογικού γίγνεσθαι μιας κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου, ενδεδυμένα με έναν μανδύα ζεστασιάς και στοργής. Μια “χρονομηχανή” με ευφυείς παρεκβάσεις στα πολύριζα ποτάμια της μνήμης, με ανάκληση προσώπων , γεγονότων τόπων, χρόνων και εναλλαγές με το αντίπαλο δέος τη λήθη. Καλοδουλεμένος λόγος χωρίς υπερβολές και ακρότητες, μεστός, καίριος, ζεστός, ουσιαστικός, πάντα πλήρης νοήματος και κενός εντυπωσιασμών.
Το βιβλίο που θα παρουσιαστεί θα αποτελέσει βιβλιογραφική πηγή για επιστήμονες και ερευνητές, αλλά και πολύτιμο «πιστρόφι» αναμνήσεων σε όλους όσους έχουμε δεσμούς με αυτόν τον τόπο.
«Ειρήσθω εν παρόδω»… η πρόσκληση ,μου προκάλεσε έναν ίλιγγο αναδευτικών στοχασμών για το συγγραφέα …Ξεχωρίζω….
Στα πρώτα ΣΑΠΦΙΑ μια μέρα σαν αύριο -6 Αυγούστου 2009- στο Ακρωτήριο Λευκάτας, τις διασκευές του στη νεοελληνική γλώσσα ποιημάτων της Σαπφούς…Μνάσεσθαι τινά φαιμι και άψερον αμμέων (στο μέλλον κάποιος θα βρεθεί να με θυμάται εμένα)
Κι άλλη μια εξομολόγηση του στα «Λευκαδίτικα Διηγήματα» …… «Αλίμονο! Αντί για κουπί, έπιασα το στυλό. Αντί για κύμα, θα ’χω το μελάνι. Αντί για σανίδες, θα καρφώνω λέξεις. Αντί για καράβι, θα ’χω το βιβλίο. Ταξίδια μου οι ιστορίες τους. ….Και μ ένα αχ.. ζήτησε μιαν αγκαλιά …τόσο πλατιά σαν θάλασσα! Τόσο βαθιά, που μόνον ένας αναγνώστης μπορεί να προσφέρει σ’ έναν συγγραφέα…».
Σίγουρα κε Σολδάτε το έργο σας είναι δυνατή παρακαταθήκη μνήμης στις επερχόμενες γενιές.
Είμαι απόλυτα βέβαιος δε –και ολόψυχα το εύχομαι- πως η αγκαλιά των αναγνωστών στο νέο σας βιβλίο θα είναι πλατιά σαν τη θάλασσα… όπως τη ζητάτε.
Απλα υπεροχο,συγχαρητηρια