Οι «θησαυροί» του οροπέδιου της Εγκλουβής

Ένα μικρό οδοιπορικό στο οροπέδιο της Εγκλουβής έκανα σήμερα μετά από τρεις σχεδόν μήνες. Δεν ξέρω ειλικρινά, αν αυτά τα μικρά μου οδοιπορικά εκτός της πόλης γίνονται για τις ανάγκες αυτής της σελίδας ή βαθύτερες και προσωπικές ανάγκες με σπρώχνουν να «φεύγω», θέλοντας να με γυρίσουν πίσω στις ρίζες μου.

Το Οροπέδιο της Εγκλουβής είναι ένας ευλογημένος τόπος. Ένας τόπος γεμάτος πολύτιμους θησαυρούς. Η επίδραση τους είναι καταλυτική, όχι μόνο στις αισθήσεις αλλά στη ψυχή και στο μυαλό.

Εικόνες από χιλιάδες πανέμορφα αγριολούλουδα και όμορφες πεταλούδες, γέμισαν το μυαλό μου, αμέτρητα έντομα χάιδεψαν την ακοή μου, η μυρωδιά από το χώμα μ’ έφερε κοντά στη μάνα γη. Τα φακοχώραφα που είχα παρακολουθήσει τη σπορά τους πριν τρεις μήνες, κάρπισαν, πρασίνισε ο τόπος. Ο ανθρώπινος μόχθος απέδωσε…

Οι άνθρωποι που συνάντησα, δούλευαν σκυφτοί κοντά στο χώμα, με τα χέρια τους, βοτανίζοντας τις φακές. Είναι από τα λίγα μέρη στο νησί μας που υπάρχουν ακόμα τέτοιες εικόνες, ώστε να μας προσγειώνουν και να μας δείχνουν τα όρια μας.

Οι άνθρωποι και η φύση σε μια τέλεια αρμονία, που όλο και πιο σπάνια συναντάμε με το πέρασμα του χρόνου.

Βιολέττα Σάντα