Το δάσος – Για την άνοιξη που θα’ρχεται πάντα έστω κι απρόσκλητη…

Βιβή Κοψιδά-Βρεττού

Το δάσος

(Για την άνοιξη που θα’ρχεται πάντα έστω κι απρόσκλητη…)

Τι δουλειά έχουν οι στρατιώτες μέσα στο δάσος
Τι δουλειά έχει το κροτάλισμα του επικρουστήρα
Πάνω στ’αδίψαστα δέντρα
Τι δουλειά έχει η κροκάνα θανάτου
Στη θερινή καρδιά της σιωπής

Το δάσος είναι για των πουλιών τις μουσικές
Το δάσος είναι προσκεφάλι της άνοιξης
Του ανέμου η νιότη ο χορός της θείας Αρτέμιδος
Σαν τα παιδιά ερωτεύονται και κρύβουν
Την πρώτη ντροπή τους μ’ένα φύλλο μυρτιάς
Ανάσταση δίχως βεγγαλικά σε μεσούρανα
Βλάστησης το αίμα τη ζωή του καλπάζει

Τι δουλειά έχει ο πόλεμος στο αίμα μας μέσα
Τι δουλειά έχει ο φόβος στον εσπερινό του χρυσόξυλου
Τι δουλειά η φωτιά στην υγρή κλίνη
Μαυροσκούφηδων που μπλοκάρουν
Στις μάντρες των φτερών τους το θάνατο;

Όπου κι αν κλάψεις στο δάσος
Μια ζωή θα θυμώσει!