Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις. Και δεν είναι μόνο τα καλοκαίρια που μπορείς να χαρείς μια θάλασσα! Όχι, δεν είναι! Είναι όλου του χρόνου οι εποχές. Είναι όλων των εποχών τα ξημερώματα. Οι νυχτιές. Τα δειλινά. Η θάλασσα είναι χρώματα. Είναι φυγή. Είναι ταξίδι. Μα και επιστροφή! Είναι οι μύριες του μπλε οι αποχρώσεις.
Είναι πίνακας κάθε που ο ήλιος χαράζει την αυγή, κάθε που βασιλεύει αργά το δειλινό. Είναι κόσμος ολάκερος να ανακαλύψεις κολυμπώντας στους βυθούς της. Είναι δρόμος να περπατήσουν οι σκέψεις σου.
Είναι βαπόρι να ταξιδέψει η ψυχή σου. Μια πόλη με θάλασσα είναι για μένα μια πόλη που ονειρεύεται.
Μια πόλη που πλανεύεται από τα μπλε και πλανεύει ανθρώπους. Περαστικούς και ντόπιους. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις. Στη θάλασσα μπορώ να λέω τα μυστικά μου. Με τα κύματα μπορώ να συζητώ ώρες ολόκληρες. Και με τους γλάρους μπορώ να στέλνω τα φιλιά μου σε όλους όσους αγαπώ. Με τον ήχο των κυμάτων της μπορώ να ονειρεύομαι. Την θάλασσα την έχω φίλη. Από παιδί. Της μοιάζω και μου μοιάζει.
Θηλυκό και αυτή. Παράξενο πλάσμα. Με τα πάνω της και τα κάτω της. Πότε ήρεμη, γαλήνια και γλυκιά. Να την πιείς στο ποτήρι.
Πότε τρελή και αλλοπαρμένη. Πότε μάγισσα. Πότε πλανεύτρα. Πότε έρωτας και δύναμη μαζί! Είναι πραγματικά υπέροχο το ότι μπορώ να βλέπω μια θάλασσα μέσα στη μέρα μου. Με τι χρώμα ντύθηκε σήμερα η θάλασσα μου; Βαθύ μπλε; γαλάζιο σκούρο ή ανοικτό; Γαλαζοπράσινο ή λαμπερό ασημί; Τι πινελιές άφησε πάνω της η ανατολή και πως της φέρθηκε του ήλιου η δύση; Με πόσους βοριάδες τα έβαλε και πόση βροχή άραγε χώρεσε στην αγκαλιά της μέσα; Την θάλασσα μου μπορώ να την αγναντεύω με τις ώρες. Μπορώ να την περπατώ με τις ώρες. Μπορώ να τις μιλώ με τις ώρες. Μπορώ να την αγαπώ για μια ζωή! Και ξέρω πως και εκείνη με αγαπά και σαν γυναίκα με καταλαβαίνει. Ξέρει τα λάθη μου, τα πάθη μου, τα όνειρα μου. Ξέρει και κατανοεί την τάση μου για φυγή, για περιπέτεια, για ταξίδια σε ορίζοντες διαφορετικούς, για βόλτες στης ζωής το μπλε! Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις… Πηγή : L.A Voice, Larnaca’s Alternative Free Press
1 Σχόλιο
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις.
Και δεν είναι μόνο τα καλοκαίρια που μπορείς να χαρείς μια θάλασσα! Όχι, δεν είναι! Είναι όλου του χρόνου οι εποχές. Είναι όλων των εποχών τα ξημερώματα. Οι νυχτιές. Τα δειλινά.
Η θάλασσα είναι χρώματα. Είναι φυγή. Είναι ταξίδι. Μα και επιστροφή!
Είναι οι μύριες του μπλε οι αποχρώσεις.
Είναι πίνακας κάθε που ο ήλιος χαράζει την αυγή, κάθε που βασιλεύει αργά το δειλινό.
Είναι κόσμος ολάκερος να ανακαλύψεις κολυμπώντας στους βυθούς της.
Είναι δρόμος να περπατήσουν οι σκέψεις σου.
Είναι βαπόρι να ταξιδέψει η ψυχή σου.
Μια πόλη με θάλασσα είναι για μένα μια πόλη που ονειρεύεται.
Μια πόλη που πλανεύεται από τα μπλε και πλανεύει ανθρώπους. Περαστικούς και ντόπιους.
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις.
Στη θάλασσα μπορώ να λέω τα μυστικά μου. Με τα κύματα μπορώ να συζητώ ώρες ολόκληρες. Και με τους γλάρους μπορώ να στέλνω τα φιλιά μου σε όλους όσους αγαπώ. Με τον ήχο των κυμάτων της μπορώ να ονειρεύομαι.
Την θάλασσα την έχω φίλη. Από παιδί. Της μοιάζω και μου μοιάζει.
Θηλυκό και αυτή. Παράξενο πλάσμα. Με τα πάνω της και τα κάτω της.
Πότε ήρεμη, γαλήνια και γλυκιά. Να την πιείς στο ποτήρι.
Πότε τρελή και αλλοπαρμένη. Πότε μάγισσα. Πότε πλανεύτρα. Πότε έρωτας και δύναμη μαζί!
Είναι πραγματικά υπέροχο το ότι μπορώ να βλέπω μια θάλασσα μέσα στη μέρα μου. Με τι χρώμα ντύθηκε σήμερα η θάλασσα μου; Βαθύ μπλε; γαλάζιο σκούρο ή ανοικτό; Γαλαζοπράσινο ή λαμπερό ασημί; Τι πινελιές άφησε πάνω της η ανατολή και πως της φέρθηκε του ήλιου η δύση; Με πόσους βοριάδες τα έβαλε και πόση βροχή άραγε χώρεσε στην αγκαλιά της μέσα;
Την θάλασσα μου μπορώ να την αγναντεύω με τις ώρες. Μπορώ να την περπατώ με τις ώρες. Μπορώ να τις μιλώ με τις ώρες. Μπορώ να την αγαπώ για μια ζωή!
Και ξέρω πως και εκείνη με αγαπά και σαν γυναίκα με καταλαβαίνει. Ξέρει τα λάθη μου, τα πάθη μου, τα όνειρα μου. Ξέρει και κατανοεί την τάση μου για φυγή, για περιπέτεια, για ταξίδια σε ορίζοντες διαφορετικούς, για βόλτες στης ζωής το μπλε!
Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις…
Πηγή : L.A Voice, Larnaca’s Alternative Free Press