Ο Λευκαδίτης Στέλιος Σκλαβενίτης ήταν ένα κομμάτι μάλαμα

Του Νίκου Ζαβιτσάνου

«Ο Στέλιος ήταν ένα κομμάτι μάλαμα. Πάντα με το χαμόγελο και τον καλό λόγο στα χείλη. Δεν τον ξεχώριζες από τους χιλιάδες των υπαλλήλων της αλυσίδας.

Ήταν ένας από αυτούς γι αυτό και τους αποκαλούσε όλους συναδέλφους και φίλους. Οικογενειάρχης μοναδικός και σπάνιος ήθελε ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά του και τα παιδιά όλου του κόσμου.

Και στις πιο δύσκολες στιγμές εκείνος έλεγε θα τα καταφέρουμε και χαμογελούσε αλλά αυτή τη φορά δεν έγινε έτσι. Ο χρόνος και το χαμόγελο πάγωσαν και άφησαν ένα κενό που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις».

Κυριακή 30 Ιουλίου 2006.

Στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας (Μητροπόλεως) Λευκάδας γίνεται το μνημόσυνο του Σπύρου Σκλαβενίτη. Τα παιδιά του Μαρία, Γεράσιμος, Στέλιος και Βίκυ είναι εκεί.

Λίγο αργότερα γίνονται τα αποκαλυπτήρια της ονοματοθεσίας της οδού ΣΠΥΡΟΥ ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ και το βράδυ στο προαύλιο χώρο της Ιεράς Μονής Φανερωμένης Λευκάδας η Φιλαρμονική Εταιρία Λευκάδας οργανώνει συναυλία στη μνήμη του.