Το πρόβλημα της άμμου στο Κάστρο παραμένει …

Μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές συντελέστηκε επί των ημερών μας στο νησί. Ήρθε να συμπληρώσει αυτό της μετατροπής μέρους των Αλυκών σε σκουπιδότοπο και της ανοχής απο μεριάς μας, ενός βιολογικού καθαρισμού που δεν λειτουργεί, άγνωστο από πότε.

Αναφέρομαι στα προβλήματα που δημιούργησε η διάνοιξη του διαύλου τόσο στην παραλία του Κάστρου, στη θάλασσα, αλλά και στην περιοχή μεταξύ Μύλων και Γυράπετρας.

Για την ακρίβεια τα προβλήματα δεν τα δημιούργησε το έργο, αλλά αυτοί εκ μέρους των αρχών, που έβαλαν ή δεν έβαλαν τους κανόνες του έργου, και που δεν έλαβαν υπόψη τους τις παραμέτρους του έργου, που έπρεπε και να έχουν προβλεφθεί και επιλυθεί πριν δημιουργηθούν τα προβλήματα.

Όσοι από την αρχή του έργου είχαμε εκφράσει αμφιβολίες και ερωτηματικά, κατηγορηθήκαμε ότι είμαστε εναντίον της προόδου του νησιού, επειδή η αμμόγλωσσα είχε ήδη κλείσει το δίαυλο!

Παραβλέπουμε μέχρι σήμερα, το γεγονός ότι, η αμμόγλωσσα είχε αφεθεί στην τύχη της, για περισσότερο από δέκα χρόνια και ήταν φυσικό επακόλουθο να κλείσει το δίαυλο. Ξεχάσαμε, ότι παλιότερα σε τακτά χρονικά διαστήματα με ήπιο τρόπο γινόταν μερική αφαίρεση της αμμόγλωσσας. Ποιοι και γιατι την άφησαν να φτάσει στο σημείο που έφτασε; Γιατί σταμάτησε η ήπια εξόρυξη της άμμου;

Η υπογραφή της σύμβασης για το έργο της διαπλάτυνσης του διαύλου έγινε το Σεπτέμβρη του 2013. Το έργο ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2014! Η καθυστέρηση δεν οφείλεται στην εταιρεία που ήταν ήδη πανέτοιμη αφού με την υπογραφή της σύμβασης είχε ήδη νοικιάσει το χώρο του ΤΑΟΛ για την τοποθέτηση της άμμου. Η σχεδόν εξάμηνη καθυστέρηση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις αρμόδιες υπηρεσίες που δεν είχαν φροντίσει όλα να είναι έτοιμα από πριν. Υπογραφή σύμβασης σε κάθε περίπτωση και για κάθε λόγο, σημαίνει ότι την επόμενη το πρωί μπορεί να ξεκινήσει ένα έργο.

Η τοποθέτηση της άμμου έγινε στην παραλία και στο χώρο του ΤΑΟΛ γιατί οι αρμόδιοι δεν ήταν έτοιμοι να την μεταφέρουν εκεί που έπρεπε, με αποτέλεσμα να σκεπάσουν και να καταστρέψουν την παραλία στο Κάστρο και να εξαφανίσουν κάθε παραλιακή βλάστηση και «ζωή»και σε μέρος των Μύλων αργότερα.

Όλο αυτό το διάστημα δεν βρέθηκε κανένας αρμόδιος να μας εξηγήσει: Πως μπορεί δηλαδή να εκτελείται ένα έργο προκαλώντας περισσότερες καταστροφές από τα προβλήματα που έπρεπε να λύσει; Τόσο η παρέμβαση της προϊσταμένης της Κτηματικής Υπηρεσίας του Δημοσίου όσο και της πρώην Δημάρχου Καρυάς που μεσολάβησαν αυτό το διάστημα, ελάχιστα φώτισαν τον μέσο πολίτη αφού περιορίστηκαν να αναφέρουν νόμους και διατάγματα.

Η περίπτωση να βγει η άμμος σε δημοπρασία, όπως προβλέπει ο νόμος, μας αφύπνισε κάπως, αλλά μάλλον σε λάθος κατεύθυνση. Όσοι αδιαφορούσαν για την καταστροφή που συντελούνταν στο Κάστρο και στους Μύλους ενδιαφέρθηκαν μήπως τυχόν και πουληθεί η άμμος στον «Αστέρα» Βουλιαγμένης!

Ζητήθηκε να εξαιρεθεί η Λευκάδα από την εφαρμογή του νόμου που προβλέπει τη δημοπρασία της άμμου ώστε η άμμος να επιστραφεί και να εμπλουτίσει της παραλίες του νησιού που έχουν υποστεί διαβρώσεις π.χ. Αι Γιάννης.

Όλα όσα αναφέρω δεν ήταν εκπλήξεις για τους ιθύνοντες. Ήταν η φυσική συνέπεια εκτέλεσης του έργου. Όπως όλα δείχνουν κανένας δεν είδε πέρα από τη μύτη του, κανένας φορέας και καμιά υπηρεσία δεν έδειξε ενδιαφέρον, όχι μόνο γι’ αυτά που έπρεπε να γίνουν πριν την υπογραφή της σύμβασης, αλλά και όσα εμφανίστηκαν μεταγενέστερα λόγω αδιαφορίας. Το «νεκρό» για τους αιρετούς διάστημα πριν και μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές, συντέλεσε να μην προχωρήσει ούτε ένα βήμα η προετοιμασία των υπευθύνων φορέων.

Η εταιρεία με την υπογραφή της σύμβασης ανέλαβε την υποχρέωση μεταφοράς της άμμου σε απόσταση μέχρι 25 χιλ. αλλά κανένα έργο δεν έγινε παράλληλα, ώστε να μεταφερθεί η άμμος στις διαβρωμένες περιοχές. Αν δηλαδή η άμμος τοποθετηθεί χωρίς κάποιας κλίμακας μικρά έργα στις περιοχές που έχουν ανάγκη, στην κυριολεξία θα πεταχτεί και θα χαθεί στα επόμενα χρόνια.

Υπάρχει ένα έργο; μελέτη; από το 2006; που αφορά τον Αι Γιάννη, αλλά κανένας δεν φρόντισε να το ξαραχνιάσει και να το επικαιροποιήσει. Το αποτέλεσμα είναι ότι και να εκδοθεί η αναμενόμενη υπουργική απόφαση που θα μας δίνει το δικαίωμα διάθεσης της άμμου στις διαβρωμένες ακτές, χωρίς την «προετοιμασία»του εδάφους θα παραμείνει χαρτί άγραφο. Μετά απ’ αυτά υπάρχει χρονικός ορίζοντας για την απομάκρυνση της άμμου;

Ένα ακόμα τεράστιο πρόβλημα που δημιουργήθηκε στην παραλία του Κάστρου, έχει να κάνει και με τα βυθοκορήματα, δηλαδή τη λάσπη και στην περίπτωση μας, μεγάλου μέρους των ακατέργαστων λημμάτων του βιολογικού καθαρισμού, που πετάγονται στα ανοιχτά. Ποιος και με βάσει ποια μελέτη αποφάσισε να πετάγονται στο σημείο που πετάγονται; Γνώριζε τα ρεύματα της συγκεκριμένης θάλασσας; Γνώριζε ότι η θάλασσα σπάνια είναι ήσυχη και έχει σε καθημερινή βάση κύματα με φορά προς την ακτή;

Έτσι στην καλύτερη παραλία της πόλης, ήδη η άμμος άρχισε να γίνεται τσιμέντο, εξαιτίας της λάσπης και η βρώμα κάποιες φορές ανυπόφορη.

Γίνεται φανερό πως στο συγκεκριμένο έργο παρότι ήταν δρομολογημένο από χρόνια, κανένας δεν φρόντισε ώστε να συμβαδίσουν παράλληλα απλές ενέργειες για να υπάρξουν οι μικρότερες επιπτώσεις στη θάλασσα και στο φυσικό περιβάλλον. Η περίπτωση του έργου διάνοιξης του διαύλου είναι η «χαρά» του υπεύθυνου. Εμπλέκονται πολλοί φορείς και υπηρεσίες έτσι ο ένας τα ρίχνει στον άλλον, με θύματα εμάς και την παραλία. Η παραπληροφόρηση οργιάζει.

Κανένας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη μέχρι σήμερα, να μας πληροφορήσει για τις καθυστερήσεις, την αδιαφορία, τις παραλήψεις, τις καταστροφικές αποφάσεις, και για το μέλλον του. Ελπίζουμε οι νέες αρχές να μην ακολουθήσουν το ρητό «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» και αφού ενημερωθούν, να μας πληροφορήσουν, για το τι έγινε και δεν έγινε, για το τι έπρεπε να γίνει και παραλείφτηκε, ώστε να καταλάβουμε, ποιοι, με ελαφρά τη καρδία κατέστρεψαν την καλύτερη παραλία του νησιού από βλακεία, ανοησία, παραλείψεις και αδιαφορία.

Σ’ αυτή την παραλία κολύμπησαν οι γονείς μας, εκεί κάναμε τα πρώτα μας μπάνια, εκεί μάθαμε τα παιδιά μας να κολυμπούν. Τώρα θα τους παραδώσουμε έναν ανοιχτό δίαυλο και μια κατεστραμμένη παραλία.
Μπράβο μας!

Βιολέττα Σάντα