Αυτό το κομμάτι μώβ πανί είναι σύμβολο πένθους και όχι διακοσμητικό ντεκόρ

Ξαφνιαστήκαμε δυσάρεστα όταν διαπιστώσαμε πως ο Δήμος από την Παρασκευή, μια μέρα πριν του Λαζάρου τοποθέτησε στην παραλία και κυματίζουν… ανέμελα, καθώς και στην κεντρική αγορά τα μώβ πανό, σύμβολα του πένθους και τελετουργικά της Μ. Παρασκευής.

Επανερχόμαστε στο θέμα και δεν είναι από παραξενιά. Αυτό το κομμάτι μωβ πανί με τη μορφή πανό, είναι σύμβολο πένθους που «εξωτερικεύουμε»  την Μεγάλη Παρασκευή,  δεν είναι διακοσμητικό ντεκόρ.  Αφού  επιλέγουμε να το ακολουθούμε, πρέπει έτσι να το αντιμετωπίζουμε, ως σύμβολο. Αν δεν το αντιμετωπίσουμε έτσι  τότε πλασάρουμε χύμα, άρτο μετά θεάματος.

 Στην καθημερινή μας ζωή χρησιμοποιούμε  πλήθος συμβόλων όπως π.χ οι πινακίδες που βρίσκοντας αναρτημένες παντού. Μας μιλούν χωρίς τη χρήση του προφορικού λόγου, για έννοιες κοινές σε όλους.   Με τη συνεχή τους επανάληψη, αφήνουν τα ίχνη τους στη μνήμη μας και στον εσωτερικό μας κόσμο, συνειδητά ή ασυνείδητα. Τα σύμβολα ενώνουν τα μέλη  μιας κοινωνίας δημιουργώντας κοινές οπτικές εικόνες.

Τα σύμβολα μέσα από εικόνες είναι η κοινή συνισταμένη, ο συνδετικός κρίκος των μελών της κοινωνίας και όσο πιο πιστά τα χρησιμοποιούμε τόσο περισσότερο συσφίγγονται  και μεγαλώνουν οι δεσμοί μεταξύ των ανθρώπων. Όλες οι κοινωνίες και οι πολιτισμοί έχουν σύμβολα στις παραδόσεις, στη λαογραφία, στη θρησκεία μέσα από τα οποία οι άνθρωποι ενώνονται σε ό,τι έχουν κοινό. Δημιουργείται κοινή ταυτότητα ξεπερνώντας την ατομικότητα ενός εκάστου.

Είναι αδιανόητο να μην υπάρχει τάξη και πειθαρχία σε ό,τι γίνεται άλλα κάθε χρονιά, κυρίως το Πάσχα, να κάνει ο καθένας ό,τι του κατέβει στο κεφάλι.

Είναι αδιανόητο αυτή η πόλη να γκρεμίζει συνεχώς χωρίς να χτίζει. Δεν μπορείς να ζητάς από τους πολίτες να επιδιώκουν το γενικό καλό, να δείχνουν σεβασμό στους γραπτούς και άγραφους νόμους της κοινής διαβίωσης  και  με τις ενέργειες σου να το υπονομεύεις, κάνοντας ό,τι σου έρθει στο μυαλό, χωρίς μελέτη και σκέψη.