«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι»
Τραγική κατάληξη είχαν οι έρευνες για τον εντοπισμό του ηλικιωμένου ζευγαριού από τη Λευκάδα που αγνοούνταν από χθες το μεσημέρι, καθώς, μετά τη μεγάλη επιχείρηση που στήθηκε, οι δύο ηλικιωμένοι βρέθηκαν σήμερα το πρωί νεκροί σε χαράδρα.
Πρόκειται για τον Μπάμπη Λάζαρη (75 ετών) και την Κατερίνα Γεωργοπούλου (72 ετών), ένα ιδιαίτερα αγαπητό ζευγάρι σε ολόκληρο το νησί του Ιονίου.
«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι»
Η είδηση του θανάτου του ζευγαριού βύθισε στη θλίψη την τοπική κοινωνία του νησιού. «Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Ήταν ένα υπέροχο ζευγάρι, αγαπητό σε ολόκληρο το νησί, με ιδιαίτερη προσφορά. Ο Μπάμπης αγαπούσε πολύ τη φωτογραφία. Ίσως πήρε αυτόν τον δρόμο γιατί ήθελε να απαθανατίσει κάτι με τον φακό του. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από τον τραγικό τρόπο με τον οποίο χάθηκαν», λέει στο iefimerida.gr κάτοικος του νησιού που γνώριζε το ζευγάρι.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Αθανίου, Παναγιώτης Κορφιάτης, αναφέρει συγκλονισμένος στο iefimerida.gr: «Πληροφορούμε ότι είναι νεκροί. Βρέθηκαν σε ένα απόκρημνο μέρος. Είμαστε όλοι πολύ στεναχωρημένοι. Ήταν ένα ζευγάρι ευγενικό και αγαπητοί άνθρωποι εδώ στο νησί. Εργάζονταν για πολλά χρόνια στη Γεωργική Υπηρεσία. Ο Μπάμπης ήταν λάτρης της φωτογραφίας, δεν είχε λόγο να πάει εκεί όμως. Φωτογράφιζε σε ομαλά μέρη. Κάτι θα του συνέβη για να καταλήξει το αυτοκίνητο στη χαράδρα. Είτε κάποιο τροχαίο είτε πρόβλημα υγείας».
Πηγή: iefimerida.gr
The Author All posts
2 Σχόλια
Η αλήθεια είναι πως οι Λευκαδίτες γνωρίζουν πολύ καλά το αγαπημένο ζευγάρι, σαν ανθρώπους, σαν προσωπικότητες, σαν επιστήμονες . Προσωπικά τους γνώρισα μέσω κοινών γνωστών όταν μου τους σύστησαν ως τους πλέον ειδικούς σε ένα θέμα γεωπονικού ενδιαφέροντος. Στις συχνές επισκέψεις μου στη Λευκάδα τον τελευταίο χρόνο το ζευγάρι ήταν η βασική μου συνάντηση για ενημέρωση της πορείας του θέματος που μας απασχόλησε , πάντα σε βελτιωτική βάση.
Κάθε φορά με εξέπλητταν. Σε μια από τις συναντήσεις, τους βρήκα κατενθουσιασμένους με την Ελληνική πρωτιά σε διεθνή διαγωνισμό αρχιτεκτονικής κήπων στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου το Gardening World Cup, όπου το χρυσό μετάλλιο κατέκτησε μια Ελληνίδα αρχιτεκτόνισσα τοπίου και μάλιστα σε μια χώρα με ιδιαίτερη «κουλτούρα» κήπων. Ο κ. Μπάμπης με μια απίστευτη σιγουριά και με την υπερηφάνεια διάχυτη στο πρόσωπο του είπε πως ο συγκεκριμένος κήπος κέρδισε γιατί αποτύπωνε την ψυχή του δημιουργού, έμοιαζε με πίνακα ζωγραφικής , με γωνιές γειτονιάς νησιού και όμορφων αναμνήσεων. Απλότητα, ένα μεγάλο τραπέζι με καρέκλες, τόπος συνάντησης της οικογένειας, των φίλων, με πολύ γνωστά μεσογειακά ελληνικά φυτά . Η κα Κατερίνα του θύμισε μια άλλη έκθεση το 2012 στην Ολλανδία δίπλα στην πόλη Venlo, την FLORIADE που γίνεται κάθε 10 χρόνια. Κι εκείνος εξομολογήθηκε ότι είχε στενοχωρηθεί που τότε η Ελλάδα συμμετείχε με ιδιωτική πρωτοβουλία κι όχι με συνέργεια φορέων της πολιτείας Ένοιωσα είπε υπερήφανος βλέποντας πλάνα με τη την γαλανόλευκη να κυματίζει ανάμεσα στους άλλους διεθνείς εκθέτες.
Μου έκανε εντύπωση ο ενθουσιασμός τους σε ο, τι είχε να κάνει με τη φύση και τον άνθρωπο. Μιαν αγάπη που ο κ. Μπάμπης την πάγωνε στις φωτογραφίες του (Calystegia, ή povoy///consoled ajacis) , την αποτύπωνε με λέξεις στις ποιητικές , έξοχες λεζάντες («η φωνόγραφος καλυστέγια με μελωδίες της φύσης δίπλα στο κύμα»// «λουλούδι από αίμα. Ξεπήδησε από το αίμα ενός ήρωα του αίαντα για να γλυκάνει τον πόνο του») και την κατέθεσε ευλαβικά στο βιβλίο του Η ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ , με το κεντρικό του νόημα να συμπυκνώνεται….
«Αν θέλεις να δεις και να θαυμάσεις τη χλωρίδα της Λευκάδας πρέπει να σκύψεις, να γονατίσεις, να φέρεις το πρόσωπό σου κοντά στο χώμα, να προσκυνήσεις, με άλλα λόγια και να ταπεινωθείς μπροστά στα μικρά αγριολούλουδα, να γρατζουνηθείς από ασφελαχτούς και αγκάθια για να θαυμάσεις κάτω από τον ίσκιο ενός πουρναριού μια πανέμορφη παιώνια, να περπατήσεις αρκετά χιλιόμετρα για να σου δοθεί η χάρη να αγκαλιάσεις με το μάτι σου τα πολύπλοκα σχήματα και χρώματα από τις ορχιδέες που φυτρώνουν απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλο το νησί μας! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Από την άλλη οι φωτογραφίες με τους ώριμους σπάνιους όπως τους αποκαλούσε ανθρώπους , τα μοναδικά δέντρα …τη φύση.. ατέλειωτη αγάπη και σεβασμός .
Κρατώ τους βολβούς και τους σπόρους που μου χαρίσατε, ιερό κειμήλιο , όπως εσείς εκείνη την ασταχιά που σας θύμιζε τον «μπάρμπα Πάνο τον Στεριώτη , το ακάματο Γκλουβησάνο δουλευταρά» , όπως λέγατε. !
Και σας σκέφτομαι ζωντανούς… στις καρδιές αυτών που αγγίξατε…γιατί τίποτα το αγαπημένο δεν χάνεται ποτέ …και αγαπηθήκατε τόσο πολύ. Γαληνεμένη ξαπόσταση ωραίοι άνθρωποι.
Δεν έχω άλλα λόγια να αποχαιρετήσω με τον ύστατο χαιρετισμό τον καλό φίλο, τον αξιαγάπητο συντοπίτη, τον ακάματο φυσιολάτρη και λεπταίσθητο «μουσόληπτο», που τον χάσαμε μαζί με τη διά βίου, εξίσου αξιαγάπητη, σύντροφό του Κατερίνα,
από τούτα τα λίγα λόγια αλλά καίρια του Ποιητή:
-Όλα χάνονται. Του καθενός έρχεται η ώρα.
-Όλα μένουν. Εγώ φεύγω. Εσείς να δούμε τώρα.