Η φανερή κοπή των δέντρων
Κείμενο/φωτογραφίες: Δημήτρης Βεργίνης
110 χρόνια εκεί, στην ίδια θέση. Ένα μικρό δέντρο που μεγάλωσε και μεγάλωσε και είδε αυτή την πόλη να αλλάζει. Ένας κορμός μερικών εκατοστών όταν φυτεύτηκε, που άντεξε κάθε αντιξοότητα ενός αιώνα που πέρασε κι ενός που διένυε, και πλάτυνε κι έγινε ένα δέντρο στιβαρό όπως καθένα του είδους του. Ένας ευκάλυπτος ούτε καν στα μισά του χρόνια από αυτά που ζουν οι συγγενείς του στη φύση, ούτε καν στο ένα πέμπτο των χιλιάδων εξαιρέσεων των υπεραιωνόβιων φίλων του στην ήπειρό μας.
110 χρόνια κι είδε την αγροτική και αλιευτική Λευκάδα να αλλάζει, είδε την παραλία που το φιλοξενούσε να γίνεται πλατεία, να μην είναι χωμάτινη, είδε δρόμους να φτιάχνονται, τα άλογα και τα γαϊδούρια να χάνονται, είδε τα πρώτα αυτοκίνητα, είδε και τα επόμενα και μετά είδε τις ουρές, τα μποτιλιαρίσματα τα καλοκαίρια στην αρχή, όλο το χρόνο στη συνέχεια. Άκουγε τη θάλασσα και παλιά τις κραυγές απ’ τα τσακάλια τις νύχτες απέναντι στο Ξηρόμερο. Μετά άκουγε το πέραμα και τις αλυσίδες του, μηχανές αυτοκινήτων και μετά κορναρίσματα και οχλοβοή. Έβλεπε βάρκες και ψαράδες, μικρές ξύλινες στην αρχή, μονόξυλα και πριάρια και μετά μεγαλύτερες βάρκες με μηχανές κι όλο μεγαλύτερες και μετά ιστιοφόρα και κότερα και γιοτ που το συναγωνίζονταν σε ύψος.
Είδε και άκουσε κι έζησε τα πάντα. Εκεί, στην είσοδο της πόλης, πλάι στους ποιητές. Ώσπου ένα πρωί τους έχασε κι αυτούς απ’ τη θέα του. Κάποιοι τους έβγαλαν. «Εργασίες», «ανάπλαση» άκουσε να λεν. Θα τους ξαναβάλουν μάλλον, είπαν. Ας πρόσεχαν κι αυτοί, σκέφτηκε. Δε σωπαίνουν οι ποιητές, δεν κρατάνε το στόμα τους κλειστό, τη γραφή τους χειραγωγημένη. Κι αν σωπάσουν, είναι η σιωπή τους πιο εκκωφαντική από λόγους που εκφωνούνται από μικροφώνου. Θα τους ξαναβάλουν όμως, δεν μπορεί, τι πλατεία ποιητών θα είναι άλλωστε; σκέφτηκε. Άσε που δίχως τους οι νύχτες έχουν πολύ μοναξία για τους «παλιούς» της πλατείας.
Αυτό που δεν είδε και δεν άκουσε ήταν αυτό που ήρθε ξαφνικά. Ένα έκτακτο δημοτικό συμβούλιο, μια απόφαση πλειοψηφίας δεντροκτόνων, και -όπως μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις συμβαίνει σε αυτή τη χώρα- άμεση έναρξη και τέλεση εργασιών. Μπουλντόζες, πριόνια, καρδιά πέτρα, χέρια που δεν τρέμουν, βλέμματα παγωμένα και.. τέλος. 110 χρόνια και τέλος. Φύση, ομορφιά, ιστορία, τέλος.
—————–
Διαβάζω στο αγαπημένο μου βιβλίο «Η μυστική ζωή των δέντρων» (εκδ. Πατάκη): «Στην περίπτωση της Ελβετίας, μια ολόκληρη πόλη φροντίζει να ζουν ανάλογα με το είδος τους όλα τα είδη βλάστησης. Το ομοσπονδιακό σύνταγμα ορίζει ότι «… στην επαφή με τα ζώα, φυτά και άλλους οργανισμούς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η αξιοπρέπεια του εκάστοτε πλάσματος». Έτσι, για παράδειγμα απαγορεύεται να κόβει κανείς χωρίς λογική αιτία τα λουλούδια που υπάρχουν στην άκρη του δρόμου.»
Αυτά εκεί, στην Ελβετία. Εδώ, τις λογικές αιτίες τις αποφασίζουν στα γρήγορα τα έκτακτα δημοτικά συμβούλια.
Πηγή: https://lefkadazin.gr/
The Author All posts
4 Σχόλια
Δεν έχει σημασία αγαπητέ αν ήταν 50 ή 100 χρόνων το δένδρο.
Σημασία έχει ότι ήταν για αρκετό κόσμο ένα υγιές δένδρο, μέρος της Μνήμης για πολύ κόσμο.
Αυτή η νοοτροπία όμως, του “ναι, αλλά κι εσείς τα ίδια κάνατε” δείχνει ξεκάθαρα ότι αυτό πού λες δεν πηγάζει τόσο από την θέληση σου να στηρίξεις μια απόφαση που θεωρείς σωστή, όσο πηγάζει ως μια αντίδραση ενάντια στον κόσμο που πιστεύει κάτι διαφορετικό από αυτούς που αποφάσισαν να κόψουν το δένδρο.
Με άλλα λόγια, χολή. Αντί-θετα, αντι-δραση. Και η αλλαγή θέματος – όπως λέγεται αυτό που κάνεις – απλά εξυπηρετεί αυτό: δεν σου αρέσουν αυτοί που διαμαρτύρονται, είναι υποκριτές.
Πες μας όμως απλά: καλά έκαναν και το έκοψαν; Αυτό θέλουμε να ακούσουμε από Σένα και αυτό έχει εν τέλει σημασία.
Αγαπητέ μου μπουρανέλε κάπου τα μπερδεύετε. Ο ευκάλυπτος δεν φυτεύτηκε το 1960-64. Υπήρχε, αυτός και πολλοί άλλοι από όταν δημιουργήθηκε το Μποσκέτο. Στη διάρκεια της χούντας ξεριζώθηκαν όλοι οι ευκάλυπτοι που υπήρχαν. Αυτός κατάφερε να επιβιώσει μέχρι σήμερα για να τον ξεκάνει η δημοκρατία.
Το νέο δέντρο που θα φυτευτεί μέχρι να φτάσει στο ύψος και στο φύλλωμα αυτού που ξεριζώθηκε θα χρειαστούν πολλά πολλά χρόνια. Μέχρι τότε η πλατεία θα είναι απλησίαστη το καλοκαίρι από την έλλειψη ίσκιου γιατί οι βλάκες δεν σκέφτηκαν να κρατήσουν κάποια από το μεγάλα και καλά δέντρα που υπήρχαν και δεν επηρέαζαν την ανάπλαση, όπως το δέντρο πίσω από το μνημείο το Βαλαωρίτη. (Θα μου πείτε, πως κατέστρεψαν το μνημείο το δέντρο θα λυπόταν).Το κενό είναι πασιφανές πως θα καλύψουν τέντες και τραπεζοκαθίσματα. Αυτό είναι ανάπτυξη στο μυαλό αμόρφωτων, αγράμματων και αταξίδευτων.
Όσο για τα δέντρα που κόβουμε για να φτιάξουμε το σπίτι μας, είναι αστείο ως επιχείρημα.
Σαν παλιος μπουρανελος θυμαμαι οτι αυτο και αλλα δεντρα φυτευτηκαν γυρω στο 1960-1964. Γιατι λετε 110 χρονια?
Και ολοι εσεις που γραφετε για το ποσο κακο ειναι που κοπηκε το δεντρο, παρακαλω απαντηστε μου σε δυο ερωτησεις
1. Ισχυει ή δεν ισχυει οτι θα μπει νεο δεντρο? Και μαλιστα περισοτερα συνολικα απο οτι υπηρχαν.
2. Εσεις που χτισατε το σπιτι σας , κοψατε ή οχι δεντρα? Και εαν ναι (που σιγουρα βγαλατε) , φυτεψατε εστω και τον ιδιο αριθμο απο αυτα που βγαλατε? Γιατι μαλλον οχι..
Με βαθεια εκτιμηση
Έγινε Μπάμπη, αφού κόψαμε δέντρα για να χτίσουμε τα σπίτια μας, κόψε κι εσύ τα δέντρα στις κοινόχρηστες, ιστορικές πλατείες. Ιδιοκτησία σου είναι οι πλατείες Μπάμπη;