Κλεοπάτρα Δίγκα –  …Τα κρεσέντο μιας κηλίδας λουλουδιών

Στοχαστικά Τοπία…
Μέσα στις γιορτές, αλλά και μετά ως το Μάρτιο, οι φιλότεχνοι έχουν κάθε λόγο να ανηφορίσουν προς τη Νέα Ιωνία, στη δραστήρια Πινακοθήκη Βογιατζόγλου. Εκεί θα έχουν τη χαρά και την ευκαιρία να γνωρίσουν και να απολαύσουν μια σειρά έργων της σημαντικότατης Ελληνίδας καλλιτέχνιδας Κλεοπάτρας Δίγκα.
Η ζωγράφος στη νέα της ατομική έκθεση, παρουσιάζει την πρόσφατη δουλειά της

Θαλασσόκρινα, 2023, τρίπτυχο (Β’ μέρος τρίπτυχου), ακρυλικό σε μουσαμά, 100 x 450 εκ

«ΣΤΟΧΑΣΤΙΚΑ ΤΟΠΙΑ» αλλά και μικρή συλλογή από τις ενότητες της «Ομάδας των Νέων Ρεαλιστών» την « Ανθρώπινη Κατάσταση» τα «Αυτοπορτρέτα» και την « Παγωνιά στο τέλος» με τις πισίνες.
Η Κλεοπάτρα Δίγκα, πιστή πάντα στο ρεαλισμό, με την πρόσφατη κι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ματιά της με ακρυλικά, σχέδια και παστέλ πάνω στο τοπίο, που είναι εκτός κάθε στερεότυπου του είδους, επιχειρεί μια άλλη ματιά πάνω του.

Τοπίο, 6, 2023, κάρβουνο σε χαρτί, 70 x 100 εκ

Δεν είναι τοπία που προκαλούν τον θαυμασμό στη φύση. Τα χαραγμένα πάνω στην άμμο μονοπάτια από τα ανθρώπινα βήματα ανάμεσα στους χαμηλούς αλμυρόφιλους θάμνους, τα θαλασσόκρινα, και τα ξερά χωράφια και χόρτα, είναι πριν την επικυριαρχία του ανθρώπου στη φύση; πριν από τις πισίνες που με φόντο την θάλασσα προβάλλονται πάνω της; ή μετά;

Τοπίο, 2020, παστέλ σε χαρτί, 23,5 x 17 εκ

Σημειώνει ο Χρήστος Γ. Λάζος στο εξαιρετικό ομότιτλο με την έκθεση δοκίμιό του που συνοδεύει τα έργα στον κατάλογό της: «Πολλά έργα δείχνουν τοπία σε μια κατάσταση εύθραυστης ισορροπίας, ανάμεσα σε δύο εναλλακτικά ενδεχόμενα που συγχρόνως είναι και δύο αντίθετες ψυχικές καταστάσεις: είναι τοπία στο μεταίχμιο, ανάμεσα στην ερήμωση και στην αναβίωση της φύσης, που γεννούν αντιφατικά συναισθήματα μελαγχολίας και πένθους για την ερήμωση, αισιοδοξίας και ελπίδας για τη δύναμη της φύσης. Αυτά τα έργα φτιάχνονται με μέτρο και σύνεση, με ελεγχόμενες χειρονομίες, με σαφή περιγράμματα και καθαρές μορφές».

Απειλή 2023, ακρυλικό σε μουσαμά, 100 x 150 εκ

Και πιο κάτω: …«λένε στον θεατή τα τοπία που τον κοιτάζουν είναι να αντλήσει από το παρελθόν, να στοχαστεί το παρόν και να αλλάξει τη στάση του επινοώντας το μέλλον του και μια νέα, διαφορετική, συμβιωτική σχέση με τη φύση».
Αλλά και η εικαστικός Αιμιλία Παπαφιλίππου σημειώνει στο φιλικό της σημείωμα στον κατάλογο:
«Έτσι νομίζω και η Κλεοπάτρα, με αφορμή τα κρινάκια της, και βεβαίως την ενσυναίσθηση πως τόσο αυτά όσο και μεις κινδυνεύουμε, από το ισοπεδωτικό, ασεβές, μοντέλο «ανάπτυξης» που επικρατεί τελευταία, συνηγορεί και χαιρετίζει την Ύπαρξη βαδίζοντας ατρόμητα προς αυτό το «μπλε». Τι στάση…! Και ναι, όταν ζωγραφίζεις -ζωήν γράφεις- έτσι, προφανώς τα έργα βγαίνουν, προκύπτουν, σχεδόν ακαριαία. Με μιαν ανάσα…»

Τοπίο, 2020, παστέλ σε χαρτί, 12,5 x 17,5 εκ

Τοπίο, 2022, παστέλ σε χαρτί, 23,5 x 33,5 εκ

Στα ακουστικά μου Μίσα Μάισκι και Μάρθα Άργκεριχ. «Τρίτη Σονάτα» του Μπετόβεν. Την σιγοτραγουδώ μέσα μου.
Η απόλαυση του ταξιδιού. Τα τοπία φεύγουν με ταχύτητα από τα παράθυρα.
Τα κίτρινα, τα κόκκινα, τα πράσινα, τα μωβ, πάντα στη θέση τους κάθε Απρίλη.
Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιες μουσικές, όταν τις ακούς μέσα στη φύση, αισθάνεσαι πως είναι ένα μ’ αυτήν, αξεχώριστο. Πως ήταν από πάντα εκεί, όπως τα δένδρα, τα πουρνάρια, οι πλαγιές.
Αυτή η μουσική και η φύση. Το απόλυτο ταίριασμα. Ακολουθεί τις ήρεμες πεδιάδες των φράσεων. Τις ασύμμετρες επαναλήψεις στις καμπύλες των βουνών, τα κρεσέντο μιας κηλίδας λουλουδιών, το σόλο ενός κυπαρισσιού ή ενός δένδρου που ανθίζει μοναχικά μακριά από τα άλλα, με όλο το λυρισμό της φράσης που κάνει τα μάτια να βουρκώνουν από ευγνωμοσύνη για τη ζωή, για τις δυστυχίες, για τις ευτυχίες της.
Απρίλης ΄09

Τοπίο, 2022, παστέλ σε χαρτί, 23,5 x 33,5 εκ

Στα νότια, ώρα οκτώμισι, εμπρός στο κύμα.
Ο ήλιος φάνηκε πίσω από το βουνό. Ζεσταίνει.
Μ’ ένα ξυλάκι παίζω με την άμμο στα πόδια μου. Την χτυπάω κι αφήνω πάνω της χαρακιές. Μετά την στρώνω κι οι χαρακιές απαλύνονται, η επιφάνεια ισιώνει.
Κάποιος μαλακά άγγιξε απόψε την ψυχή μου!
Νιώθω να ίσιωσε κι αυτή τώρα.
Αλλάζω θέση. Η άμμος ανακατεύεται κάτω από τα παπούτσια μου. Ανοίγονται νέες λακκούβες. Σ’ αυτό το μικροτοπίο, κοιτάζοντας προσεκτικά, παρατηρώ σε διάφορα σημεία του μικρές κινήσεις – κατακρημνίσεις κάποιων κόκκων που κυλούν προς τις πλαγιές, για να βρουν νέες ισορροπίες μέσα στη βαρύτητα. Ένα βλέμμα γύρω στις παλιές λακκούβες. Τίποτα δεν κινείται.
Το νέο τοπίο της ψυχής μου σαλεύει κάτω από νόμους παρόμοιους, για να ορίσει νέα σχήματα, νέες κατανοήσεις. Ακόμα μερικούς πόντους ζωής.
Μάρτης ΄92
Εράνισμα από το βιβλίο της Κλεοπάτρας Δίγκα
ΘΕΣΗ 44, ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Εκδόσεις Γαβριηλίδη 1913

Event Information
Πινακοθήκη Βογιατζόγλου, Ελ. Βενιζέλου 63-71, Ν. Ιωνία 14231, Αθήνα
Εγκαίνια: Δευτέρα, 4 Δεκεμβρίου, 18.00
Διάρκεια έκθεσης: 4 Δεκεμβρίου – 2 Μαρτίου 2024
Ώρες Λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή 11.00 -19.00 Σάββατο 11.00 -15.00
Είσοδος Ελεύθερη
Πληροφορίες: Τηλ. 210 2710472, fax 210 2712653, info@vogiatzogloucollection.gr