Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, με τον παράξενο, αινιγματικό τίτλο: Η αλαφροΐσκιωτη καρέκλα.

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχχικόν το νέο βιβλίο της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, με τον παράξενο, αινιγματικό τίτλο: Η αλαφροΐσκιωτη καρέκλα. Τους αλαφροΐσκιωτους-λίγο πολύ- τους έχουμε από παράδοση, ακούσει και ίσως γνωρίσει, στον τόπο μας. Αλλά   η Αλαφροΐσκιωτη καρέκλα; Τι μπορεί να είναι αυτή η αλαφροΐσκιωτη καρέκλα; Γι’αυτό έχει γραφεί λοιπόν το βιβλίο: για να το μάθουμε…

Βιβή Κοψιδά-Βρεττού,  Η ΑΛΑΦΡΟΪΣΚΙΩΤΗ ΚΑΡΕΚΛΑ 

Τι είναι οι αλαφροΐσκιωτοι; Και πολύ περισσότερο: τι είναι μια αλαφροΐσκιωτη καρέκλα; Και γιατί αλαφροΐσκιωτη; Ποιος δικαιούται μια θέση στην αλαφροΐσκιωτη καρέκλα; Πώς ήρθε, πότε εγκαταστάθηκε στη σκέψη μου και για πόσο; Τι ήθελε να μου πει; 

Αυτή η σουρεαλιστική, αλαφροΐσκιωτη καρέκλα, που έχει βούληση, που έχει κρίση, που έχει συναίσθημα, που εντέλει έχει τον τελευταίο λόγο να επιλέγει τον άνθρωπό της… 

Μια αστραπή ήταν όλο κι όλο. Κάτι σαν έλλαμψη σ’ένα κρανίο που φαινόταν πως δεν έχει άλλες αντοχές-τουλάχιστον για κείνη τη νύχτα. Και τότε εισβάλλει- σαν έλλαμψη-η φιλολογία. Και ανατρέπει τη σχέση της με τη λογοτεχνία… Πώς ιεραρχούνται τα πράγματα; Ποια προηγείται, ποια έχει περισσότερο ανάγκη την άλλη; Αίφνης εισβάλλουν οι αθέατοι, συνεπίκουροι κόσμοι τους-μια κομπανία από το πουθενά, βιδωμένοι σε προσδιορισμένους ρόλους–εν απολύτω τάξει-, και στρογγυλοκάθονται πάνω σε κείνα τα ταλαίπωρα χαρτιά, με τις πολλαπλές γραφές, τα μουτζουρώματα, τους πόνους και τις χαρές τους, τον ιδρώτα και τους ακατάσχετους παλμούς τους. Κάθε λογής εταίροι του αγώνα μου, «ομότεχνοι», αναγνώστες υποτιθέμενοι και πραγματικοί, επαρκείς, νοούμενοι, πολυπράγμονες και ερμηνευτές, όλοι σ’αυτό το λίγο της αποκλειστικής περιουσίας μου-έτσι νόμιζα- κυκλώνουν την καρέκλα μου, εκείνη την κουρασμένη, την ηλεκτρισμένη καρέκλα, και ανταγωνίζονται μεταξύ τους σαν γύρω από θρονί. Και μου διαμηνύουν το τρανταχτό νέο-πως πέθανα, λέει, αλλά δεν εννοώ να το καταλάβω…, πολύ περισσότερο να το παραδεχτώ… 

Μην ανησυχείτε… Δεν θα πεθάνω οριστικά. Μια μόδα ήταν αυτός ο θάνατος… Θ’αναστηθώ μέσα στις επόμενες σελίδες, θα νικήσω… Ξέρετε αλήθεια, πόσο στοιχίζει μια νίκη στην πράξη της γραφής και πόσα θυσιάζονται μέχρι να την κερδίσεις; Αν όχι, μια ευκαιρία να το μάθετε… Αρχίστε από τη σελίδα … και συνεχίστε μέχρι τέλους… Σας υπόσχομαι ότι θα βγείτε από τις σελίδες με ακόμα περισσότερα ερωτήματα… Και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την τόλμη των απαντήσεων…