Λίγα χρόνια πίσω σε… άλλα Καρναβάλια!
Γράφει ο Πάνος Φέξης
Μικρός ο χώρος σε μέγεθος πολύ μεγάλος όμως σε ψυχή, κέφι και φαντασία ένας χώρος που γεννήθηκε την εποχή που το Πάνθεον πέθαινε.
Δεν τον λάτρεψαν μονό οι καρναβαλιστές αλλά και κάθε Λευκαδίτης. Δεκάδες μορφές έβαλαν τις υπογραφές τους στις βραδιές του Kasbah από την Τσικνοπέμπτη μέχρι και την τελευταία Κυριακή των αποκριών.
Δεν υπήρχε παρέα ή σχήμα που να μην έκανε την εμφάνιση του κάθε βραδύ στην σάλα του Kasbah…
Οικοδεσπότες και προσωπικό με χαμόγελο και κέφι χόρευαν στους ρυθμούς του λάτιν μαζί με τους θαμώνες πάνω στα τραπέζια και στις μπάρες.
Το κέφι τα χρώματα ο χορός οι σερπαντίνες τα πειράγματα και οι αμφιέσεις ατελείωτες, τα πάντα επιτρέπονταν σε αυτό τον Ναό του Καρναβαλιού ακόμα και τα συμπαθή τετράποδα χωρούσαν…
Τα ποτήρια γεμάτα μέχρι τα μπούνια από ποτό που έρεε άφθονο μέχρι τις μεγάλες πρωινές ώρες.
Και του πουλιού το γάλα ετοιμάζει η Ρίνα στην κουζίνα της που κάπου κάπου βγαίνει στην σάλα να ρίξει και αυτή μια ματιά στα τεκταινόμενα.
Ο δε «Μονόκολ» Κώστας φρόντιζε την καλή λειτουργία τις σάλας χορεύοντας πειράζοντας και κερνώντας τους πάντες.
Η Ξένια και αυτή στο πόστο της μαζί με τον Σπύρο ο Μονόκολος προσπαθούσαν με την σειρά τους μαζί με το προσωπικό την γρήγορη και άψογη εξυπηρέτηση των πελατών.
Μορφές ιστορικές που η σφραγίδα τους είναι ανεξίτηλη στον χρόνο.
Έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
ΚΑΛΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ
Fexis oritzinale
The Author All posts
4 Σχόλια
Καλημέρα σας,
Με αφορμή αυτό το άρθρο, θυμήθηκα εποχές 90’s
(94′-99′) που πηγαίναμε οικογενειακώς σε ένα παρόμοιο μαγαζί τις απόκριες αλλά δε μπορώ να θυμηθώ το όνομα του μαγαζιού!
Αν μπορείτε να βοηθήσετε, αν δεν κάνω λάθος, βρισκόταν στον πεζόδρομο της Μητροπόλεως που οδηγεί στην αγορά (ίσως δίπλα ή απέναντι από την κάβα του Φραγκούλη).
Σας ευχαριστώ πολύ,
Αραβανής Σπύρος
ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ!
Ω ναι!! Ευχαριστώ!!
Aγαπητε Παναγιωτης Φεξη,συγχαρητηρια για τα υπεροχα αρθρα σου..με ταξιδευουν στο παρελθον κ με συγκινουν πολυ.Γραφεις πολυ ωραια κ οι μνήμες σου αυτες είναι παρόμοιες με τις δικες μου.
Ηταν κ τα δικά μου παιδικά χρόνια εκει …στη Αγια Κάρα κ κάνω συχνα αναδρομες..Ξερω ολη την οικογενεια σου οπως κ εσυ….θυμαμαι τα πάντα..
Η γιαγια μου η Γεωργια ηταν η καλυτερη φιλη της μητερας σου..
Ο γιος της ο Στάθης ο πατερας μου..
Η καλλιτεχνικη σου δραστηριότητα επισης αξιοθαύμαστη,συνεχισε ετσι..ανυπομονω για το επομενο αρθρο σου.Υγεία κ χαρα! Aν θέλεις μπορουμε να μιλαμε στο mail μου,θα χαρω πολύ.