Μαθαίνοντας το κέντημα της μηχανής

Φωτογραφία του Σπ. Σκλαβενίτη γράφεται στο πίσω μέρος χωρίς άλλα στοιχεία. Η εποχή στην οποία αναφέρεται η φωτογραφία είναι πιθανόν η δεκαετία του 1960, ίσως μέχρι το μέσον της δεκαετίας του 1970. Κρίνοντας από την συμμέτοχη τόσων κοριτσιών στο μάθημα μπορούμε να συμπεράνουμε πως πρόκειται για κάποιο μεγάλο χωριό του νησιού μας.

Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία τα κορίτσια χρησιμοποιούν ποδοκίνητες ραπτομηχανές.

(,Όπως μας πληροφόρησε η Παναγιώτα Παρίση η δασκάλα της εικόνας ήταν η Σταυρούλα Σκιαδαρέση -Χρυσικού)

Η  ραπτομηχανή ήταν προίκα και μάλιστα μεγάλη για τα κορίτσια.  Οι ραπτομηχανές που κατέβαινε το «κεφάλι» τους και έκλειναν ήταν το καλύτερο έπιπλο για όσα σπίτια διέθεταν.

Σε κάποια μέρη της Χώρας μας, τα μαθήματα εκμάθησης κεντήματος μηχανής  χρηματοδοτούνταν από την εταιρεία Singer, που παρήγαγε τις ομώνυμες αθάνατες ραπτομηχανές.  

 
Οι μηχανές που ήταν κατάλληλες για κέντημα ήταν αυτές με το μαύρο βαρύ κεφάλι που στηρίζονταν σε ξύλινη βάση.

Τα υλικά που απαιτούνταν για το κέντημα ήταν: προκειμένου για κουρτίνες και τραπεζομάντηλα, λινό Γαλλικό, για σεντόνια και μαξιλαροθήκες καλό βαμβακερό ύφασμα  συνήθως λευκού χρώματος και κυρίως πυκνό και βεβαίως κλωστή συνήθως άσπρη. Επίσης απαραίτητο στο κέντημα ήταν το τελάρο.

Κουρτίνες κεντημένες στη μηχανή