Οι ξενιτεμένοι

Οι ξενιτεμένοι

Σε θέλω, σε θέλω
σε ουρανό και γη…
Ν’ αγγίξω λιγάκι
τ’ ανέμου την πνοή!

Σε ψάχνω, σε ψάχνω
σε κάθε μου πτυχή…
απ’ άκρη σε άκρη
παντού μες την ψυχή.

Μου λείπεις, μου λείπεις
και ολόγυρα βροχή…
μα σαν ο ήλιος έρθει
θα είναι μια γιορτή!

Σε θέλω, σε θέλω
Λευκάδα μου γλυκιά…
τους κάμπους, τα δέντρα,
τα όμορφα βουνά!

Και οι βράχοι στα κύματα
να σου χαϊδεύουν τα μαλλιά…
Απέραντη γαλάζια η θάλασσα
και εσύ μια ζωγραφιά!

Και αν σε πληγώνει
που είμαι μακριά…
Μην κλαίς, θα ‘ρθώ και πάλι
στη δική σου αγκαλιά!

Και τότε θα είμαστε
μαζί ξανά…
κανένα κακό δεν θ’αφήσω
να σε τυραννά.

Σ’ αγαπώ Λευκάδα μου!

Γιατί εσύ είσαι εγώ
και εγώ εσύ…
Η μάνα και ο πατέρας
και ολόκληρη η Γή!

Ειρήνη Περδικάρη