Οι πλάκες του Οθωμανικού υδραγωγείου σε ευθεία γραμμή
Οι αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον του θαλάσσιου μετώπου της πόλης έχουν να κάνουν με την ώρα, άλλοτε με την εποχή, άλλοτε με τον καιρό, πάντα όμως αποτελούν μια μοναδική εμπειρία.
Τις τελευταίες μέρες τα νερά του Ιβαριού είναι «κατεβασμένα». Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε καθαρά της πλάκες – απομεινάρια του οθωμανικού Υδραγωγείο. Τα πουλιά του Ιβαριού απολαμβάνουν τον ήλιο χρησιμοποιώντας αυτές τις πλάκες ως ορμητήριο.
Το Οθωμανικό Υδραγωγείο κατασκευάστηκε τον 16ο αιώνα με σκοπό την υδροδότηση της πόλης της Αγίας Μαύρας που βρίσκονταν μέσα στο Κάστρο. Ξεκινούσε από την Μεγάλη Βρύση.
Φωτογραφίες: Ηλίας Καββαδάς. Video Κώστας Βεργίνης
Για να διαβάσετε για το οθωμανικό υδραγωγείο της Αγίας Μαύρας πατήστε [ΕΔΩ]
Tags:Οθωμανικό Υδραγωγείο
The Author All posts
2 Σχόλια
Βλέποντας αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες, αισθάνομαι την πρόκληση να επικαιροποιήσω την πρόταση, όπως ακριβώς την είχα διατυπώσει στα «ΜΙΚΡΑ ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ» του βιβλίου μου το Οθωμανικό Υδραγωγείο της Αγίας Μαύρας (εκδ. fagotτo books, 2017). Έγραφα τότε:
Κλείνω με τη δημόσια κατάθεση μιας πρότασης που από παλιά τριγυρίζει στο μυαλό μου, απευθυνόμενη και στους πολίτες και σε όσους διαχειρίζονται και θα διαχειριστούν στο μέλλον τα κοινά της πόλης. Τη διατυπώνω εντελώς διαγραμματικά: Η κατασκευή μέσα στην laguna ενός δρόμου περιπάτου για πεζούς (αυτονοήτως, αποκλείονται τα αυτοκίνητα) κατά προσομοίωση του οθωμανικού υδραγωγείου. Κατασκευή (υλικά και διαστάσεις) όσο το δυνατόν ηπιότερη και συμβατή με τον περιβάλλοντα χώρο. Η στέγαση, τα πλαϊνά προστατευτικά και η «διακόσμηση» είναι σημαντικά θέματα αλλά δεν είναι δυνατόν να εξειδικευτούν στον μικρό αυτό πρόλογο. Επίσης δεν είμαι εγώ ο αρμόδιος ούτε εδώ είναι ο κατάλληλος χώρος, για να μιλήσουμε για τα προβλήματα, που παρεμβάλλονται μεταξύ της πρότασης και της υλοποίησής της. Προβλήματα οικονομικά, περιβαλλοντικά και γραφειοκρατικά στην ευρύτατη έννοια – προβλήματα υπαρκτά μεν αλλά και βολικό άλλοθι, το οποίο επιλέγουν ως αποτελεσματική γραμμή άμυνας οι αιώνιες μεμψιμοιρίες, που στην πραγματικότητα συγκαλύπτουν την άγνοια και την αμηχανία εκείνων που τις διατυπώνουν και συμπυκνώνονται στο πασίγνωστο «αυτά δεν γίνονται». Αλλά δεν μπορώ να μην επισημάνω πόσο ειρωνικά θα ηχούσε κάτι τέτοιο σε μια χώρα, στην οποία όλα γίνονται και όλα επιτρέπονται – ιδίως εκείνα που απαγορεύονται!
[…Με την (αβάσιμη) ελπίδα να διαψευστούν τα γραφόμενα στην τελευταία παράγραφό μου].
Δεν θα απαντήσεις κανείς από τις επίσημες Αρχές για το εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα που ανοίγει το σχόλιο? Αυτοί που δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους δεν έχουν κάτι να πουν? Θα μου πεις αφού οι πολίτες δεν ενδιαφέρονται, αυτούς γιατί να τους νιάξει!!!