Ο Παύλος Γερουλάνος, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, ήταν ομιλητής στην πολιτική εκδήλωση που πραγματοποίησε την Τέταρτη το απόγευμα στην αίθουσα εκδηλώσεων του πνευματικού Κέντρου, η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Τον πρώην υπουργό καλωσόρισαν ο Γιάννης Λάζαρης και ο Βαγγέλης Θερινός.
Στον μεταπολιτευτικό συνταγματικό κοινοβουλευτισμό ( το οποίο μάτωσε χρόνια η χώρα να κατακτήσει και τα κατάφερε το 1974 και μετά) η συνέχεια του ιδεολογικού κρατικοδιαχειριστικού εκσυγχρονισμού που είχε ιδιωτικοατομικό προσδιορισμό , ήταν ο ατομικός ιδεολογικός ναρκισσισμός και αυτός ως προείδια και προυπόθεση συλλογισμών για την αναγκαία συνέχεια της πολιτειακής ολότητας, και αυτός ήρθε από τον άλλο συνταγματικό πυλώνα ( τον χριστιανοδημοκρατικό ,δηλαδή την νέα. Δημοκρατία) , με την απουσία ( από κάποιους εκλήφθη και ως άρνηση ) για την παράδοση της κρατικής εξουσίας από τον απερχόμενο πρωθυπουργό, στον πρωθυπουργό που προέκυψε με τις συνταγματικές διαδικασίες των εκλογών τον Ιανουάριο του 2015.!!!! Προυπήρχε η αγωνιώδη έκφραση – της οποίας δεν είχε κατανοηθεί η θετικοτητά της- σύμφωνα με την οποία : ” το κράτος έχει συνέχεια” από την πρώην υπουργό της χριστιανοδημοκρατικής παρατάξεως της χώρας. Και καλά είναι να μην παρακάμπεται και η αίσθηση ότι και η ιδεολογία εξελικτικά και η διαχείρηση του κράτους και η τήρηση της πολιτειακής οριζόμενης συνταγματικότητας και η συμπεριφορά των εκάστοτε υπηρετούντων το μεταπολιτευτικό συνταγματικό κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας , απαιτούν την συνέχεια γιατί τότε εξασφαλίζεται η εξέλιξη. Επικοινωνισμοί, ημέτερα επιτηδεύματα, και κάθε λογής άλλοι ιδεολογισμοί και ναρκισσισμοί, δεν είναι αναδέξιμα από τους Έλληνες πολίτες στην ολότητά του. Αυτούς που ενστερνίστηκαν και τσιμέντωσαν το μεταπολιτευτικό κοινοβουλευτικό πολιτειακό δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας.
Αν το 1996 είχε στο σοσιαλδημοκρατικό κοινοβουλευτικό ως τότε χώρο στο μεταπολιτευτικό συνταγματικό πλαίσιο, αν το 1996 δεν είχαν γίνει όσα έγιναν για την επικράτηση της συγκεκριμένης τάσης η οποία κυβέρνησε τα επόμενα χρόνια , η χώρα δεν θα ήταν σήμερα καθημαγμένη. Η τάση αυτή – η οποία αυτοεπενδύθηκε με τον όρο εκσυγχρονισμός- , ήταν ένας ειδικός καθορισμός του σοσιαλδημοκρατικού κοινοβουλευτικού συνταγματικού πυλώνα. Με τον άλλο συνταγματικό κοινοβουλευτικό πυλώνα να είναι η περίπου Χριστιανοδημοκρατική εκδοχή , στον μεταπολιτευτικό πρωτόλειο ιστορικά κοινοβουλευτισμό της χώρας. Δεδομένου ότι από το 1995 ,1996 ως τις μέρες μας δεν έχει παρέλθει και ο ελάχιστος απαιτούμενος ιστορικός περίπου χρόνος ( 30 ετών) για να αρχίσει μια ελάχιστη ερευνητική ιστορική αναφορά , για τούτο και τα όσα έλαβαν χώρα στον χώρο αυτό, μένουν στην ιστορική αφάνεια , ως λειτουργίες και πρακτικές σε έναν συλλογικό κομματικό χώρο ( πυλώνα συνταγματικό) που όμως ουσιαστικά επηρέαζαν όλο το κοινοβουλευτικό μεταπολιτευτικό σύστημα , μια και τα κόμματα ήταν οι πυλώνες της πολιτειακής κοινοβουλευτικής οργάνωσης. Η σημασία του ειδικού καθορισμού που αποτέλεσε η συγκεκριμένη και κυβερνητική τάση του εκσυγχρονισμού, εδώ έγκειται. Διότι τελικά ήταν και μια προσπάθεια και ειδικού καθορισμού του συνολικού πολιτειακού μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού, μέσω του ειδικού καθορισμού του πυλώνα που στήριζε αυτόν τον κοινοβουλευτισμό. Το συμβολικό σημείο και πυκνό συνάμα παρεμβατικό στάτους που επιχειρήθηκε απ αυτή την συγκεκριμένη τάση του εκσυγχρονισμού, ήταν η καθιέρωση του ασύμβατου βουλευτή και επαγγέλματος( εγαζομένου), μια και στόχευε στην επαγγελματικοποίηση της πολιτικής κοινοβουλευτικής ζωής. Η διαφωνία τότε του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα , του προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου, ήταν εμφανής, μια και ,με δικά του λόγια :” αρνήθηκαν και αρνούνταν την προσφορά της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα”. Αλλά η απόφαση – αυτή που καθιστά τον ”εκσυγχρονισμό” ως προσπάθεια ειδικού καθορισμού και εγκλωβισμού ουσιαστικά στην αντικοινωνική του αναπαραγωγή- ήταν προ’υ’πόθεση των συλλογισμών και προείδια αυτών που ενστερνίστηκαν τον εκσυγχρονισμό και λειτούργησαν ως εκσυγχρονιστές στην κρατική διαχείρηση. Άσχετα αν η ατομική προείδια και οι ατομικοί συλλογισμοί των εκσυγχρονιστών, έμπαιναν επ αγαθό ή όχι της Ελληνικής πολιτείας και των πολιτών. Αρκεί να εξυπηρετούσαν επ αγαθό την ατομικοτητά των ως εκσυγχρονιστές.
και που να δεις τα καλύτερα πασοκο-νιάτα! Εκεί να δεις φρεσκαδούρες σαν τον Κουρουπλή και όλα τα ορφανά του Ακη (Κοτσακάς κλπ)! Αλλά δυστυχώς μετακόμισαν …στον ΣΥΡΙΖΑ!!!
4 Σχόλια
Στον μεταπολιτευτικό συνταγματικό κοινοβουλευτισμό ( το οποίο μάτωσε χρόνια η χώρα να κατακτήσει και τα κατάφερε το 1974 και μετά) η
συνέχεια του ιδεολογικού κρατικοδιαχειριστικού εκσυγχρονισμού που είχε ιδιωτικοατομικό προσδιορισμό , ήταν ο ατομικός ιδεολογικός ναρκισσισμός και αυτός ως προείδια και προυπόθεση συλλογισμών για την αναγκαία συνέχεια της πολιτειακής ολότητας, και αυτός ήρθε από τον άλλο συνταγματικό πυλώνα ( τον χριστιανοδημοκρατικό ,δηλαδή την νέα. Δημοκρατία) , με την απουσία ( από κάποιους εκλήφθη και ως άρνηση ) για την παράδοση της κρατικής εξουσίας από τον απερχόμενο πρωθυπουργό, στον πρωθυπουργό που προέκυψε με τις συνταγματικές διαδικασίες των εκλογών τον Ιανουάριο του 2015.!!!!
Προυπήρχε η αγωνιώδη έκφραση – της οποίας δεν είχε κατανοηθεί η θετικοτητά της- σύμφωνα με την οποία : ” το κράτος έχει συνέχεια” από την πρώην υπουργό της χριστιανοδημοκρατικής παρατάξεως της χώρας.
Και καλά είναι να μην παρακάμπεται και η αίσθηση ότι και η ιδεολογία εξελικτικά και η διαχείρηση του κράτους και η τήρηση της πολιτειακής οριζόμενης συνταγματικότητας και η συμπεριφορά των εκάστοτε υπηρετούντων το μεταπολιτευτικό συνταγματικό κοινοβουλευτικό σύστημα της χώρας , απαιτούν την συνέχεια γιατί τότε εξασφαλίζεται η εξέλιξη.
Επικοινωνισμοί, ημέτερα επιτηδεύματα, και κάθε λογής άλλοι ιδεολογισμοί και ναρκισσισμοί, δεν είναι αναδέξιμα από τους Έλληνες πολίτες στην ολότητά του. Αυτούς που ενστερνίστηκαν και τσιμέντωσαν το μεταπολιτευτικό κοινοβουλευτικό πολιτειακό δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης της χώρας.
Αν το 1996 είχε στο σοσιαλδημοκρατικό κοινοβουλευτικό ως τότε χώρο στο μεταπολιτευτικό συνταγματικό πλαίσιο, αν το 1996 δεν είχαν γίνει όσα έγιναν για την επικράτηση της συγκεκριμένης τάσης η οποία κυβέρνησε τα επόμενα χρόνια , η χώρα δεν θα ήταν σήμερα καθημαγμένη.
Η τάση αυτή – η οποία αυτοεπενδύθηκε με τον όρο εκσυγχρονισμός- , ήταν ένας ειδικός καθορισμός του σοσιαλδημοκρατικού κοινοβουλευτικού συνταγματικού πυλώνα. Με τον άλλο συνταγματικό κοινοβουλευτικό πυλώνα να είναι η περίπου Χριστιανοδημοκρατική εκδοχή , στον μεταπολιτευτικό πρωτόλειο ιστορικά κοινοβουλευτισμό της χώρας.
Δεδομένου ότι από το 1995 ,1996 ως τις μέρες μας δεν έχει παρέλθει και ο ελάχιστος απαιτούμενος ιστορικός περίπου χρόνος ( 30 ετών) για να αρχίσει μια ελάχιστη ερευνητική ιστορική αναφορά , για τούτο και τα όσα έλαβαν χώρα στον χώρο αυτό, μένουν στην ιστορική αφάνεια , ως λειτουργίες και πρακτικές σε έναν συλλογικό κομματικό χώρο ( πυλώνα συνταγματικό) που όμως ουσιαστικά επηρέαζαν όλο το κοινοβουλευτικό μεταπολιτευτικό σύστημα , μια και τα κόμματα ήταν οι πυλώνες της πολιτειακής κοινοβουλευτικής οργάνωσης.
Η σημασία του ειδικού καθορισμού που αποτέλεσε η συγκεκριμένη και κυβερνητική τάση του εκσυγχρονισμού, εδώ έγκειται. Διότι τελικά ήταν και μια προσπάθεια και ειδικού καθορισμού του συνολικού πολιτειακού μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού, μέσω του ειδικού καθορισμού του πυλώνα που στήριζε αυτόν τον κοινοβουλευτισμό.
Το συμβολικό σημείο και πυκνό συνάμα παρεμβατικό στάτους που επιχειρήθηκε απ αυτή την συγκεκριμένη τάση του εκσυγχρονισμού, ήταν η καθιέρωση του ασύμβατου βουλευτή και επαγγέλματος( εγαζομένου), μια και στόχευε στην επαγγελματικοποίηση της πολιτικής κοινοβουλευτικής ζωής.
Η διαφωνία τότε του ανώτατου πολιτειακού παράγοντα , του προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου, ήταν εμφανής, μια και ,με δικά του λόγια :” αρνήθηκαν και αρνούνταν την προσφορά της κοινωνίας προς το πολιτικό σύστημα”.
Αλλά η απόφαση – αυτή που καθιστά τον ”εκσυγχρονισμό” ως προσπάθεια ειδικού καθορισμού και εγκλωβισμού ουσιαστικά στην αντικοινωνική του αναπαραγωγή- ήταν προ’υ’πόθεση των συλλογισμών και προείδια αυτών που ενστερνίστηκαν τον εκσυγχρονισμό και λειτούργησαν ως εκσυγχρονιστές στην κρατική διαχείρηση.
Άσχετα αν η ατομική προείδια και οι ατομικοί συλλογισμοί των εκσυγχρονιστών, έμπαιναν επ αγαθό ή όχι της Ελληνικής πολιτείας και των πολιτών.
Αρκεί να εξυπηρετούσαν επ αγαθό την ατομικοτητά των ως εκσυγχρονιστές.
Φρεσκαδουρες βλεπω στην συγκεντρωση. Τα νειατα του τοπου, σαν εκδρομη απο το ΚΑΠΗ μοιαζει.Αντε και καλη Ανασταση.
και που να δεις τα καλύτερα πασοκο-νιάτα! Εκεί να δεις φρεσκαδούρες σαν τον Κουρουπλή και όλα τα ορφανά του Ακη (Κοτσακάς κλπ)! Αλλά δυστυχώς μετακόμισαν …στον ΣΥΡΙΖΑ!!!