Πόθεν έσχον – Του Πάνου Ροντογιάννη

Του Πάνου Ροντογιάννη

Πόθεν έσχον
Δήλωση ενός τριαντάχρονου

Τα μάτια μου τα καστανά τα πήρα απ’ τη γιαγιά μου
το μπόι απ’τον πατέρα μου και τα σγουρά μαλλιά μου.
Έχω πτυχίο από ΤΕΙ και ξέρω γλώσσα ξένη
για μένα η δόλια μάνα μου ακόμα σκάλες πλένει.

Ένα κορίτσι όμορφο μαζί μου όνειρα κάνει
όταν δουλειά θα πιάσουμε να βάλουμε στεφάνι,
έχει παππούλη πόντιο και βάβω από Κοζάνη.

Την τσέπη που δε γνώρισε δικό μου ευρώ ακόμη
κι ωστόσο τηνε ψάχνουνε του έφορα οι νόμοι,
το μέλλον μου το σκοτεινό και την βαθειά πικρία
που με ποτίζει διαρκώς η φτώχεια κι ανεργία
τα πήρα απ’της πατρίδας μου γενναίες κυβερνήσεις
που τόσα χρόνια συνεχώς μου εκτρέφουνε επίσης
την αηδία για μερικές αλλά και μιαν οργή
που περπατώ σαν άνθρωπος ανέλπιδος στη γη.

Έχω πικρό παράπονο γιατί με κοροϊδεύουν
και ξέρουν, δίχως ενοχές, πως τη ζωή μου κλέβουν.
Γέροντας τριαντάχρονος πια έχω καταντήσει.
Προτού να ιδώ ανατολή με πλάκωσε η δύση.
Θ’αρχίσω και τους πρόσφυγες τους δόλιους να ζηλεύω
γιατί σ’αυτούς δίνουν φαΐ κι εγώ θα ζητιανεύω.

Αυτά είναι τα «έχει» μου, τα αίσχη είναι δικά τους,
εκείνων που κυβέρνησαν για τα συμφέροντά τους.