Το σύνδρομο του Τιτανικού* – Του Ανδρέα Γεωργάκη

Η Λευκάδα, το μικρό όμορφο νησί μας, το γεμάτο πολλά και άλυτα προβλήματα χρόνων, (ύδρευσης, αποχέτευσης, βιολογικού καθαρισμού, σκουπιδιών, πάρκινγκ κλπ) εξαιτίας της ολιγωρίας και της ανεπάρκειας των κρατούντων την εξουσία, δεν έχει καμία απολύτως ανάγκη από υποθαλάσσια ζεύξη. Αυτό το μεγαλόπνοο έργο  θα αφορούσε και θα ταίριαζε ίσως καλύτερα σ’ ένα τόπο που όλα τα άλλα μέγιστα θέματα του, έχουν λυθεί και που η ζεύξη θα αποτελούσε ένα ακόμα πρωτοποριακό βήμα προς το μέλλον…

Το νησί υποφέρει από τον υπερτουρισμό που το κατακλύζει τρεις μήνες τον χρόνο…δεν έχει μείνει σπίτι που να μην έχει παραδοθεί αμετάκλητα στις απαιτήσεις των επισκεπτών για διαμονή και οι πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης δίνουν και παίρνουν. Αλήθεια πιστεύετε πώς η Λευκάδα έχει την υποδομή να αντέχει κάθε χρόνο όλο και μεγαλύτερη ροή τουριστών? Έχει μήπως σύστημα ύδρευσης και αποχέτευσης επαρκές για όλα αυτά τα ανεξέλεγκτα πλήθη που μας επισκέπτονται ή μήπως διαθέτει αρκετούς χώρους πάρκινγκ που να είναι ικανοποιητικοί για να μπορεί κάποιος να αφήσει το αμάξι του κάπου και να μη χρειαστεί μετά λεωφορείο της γραμμής για να πάει στον προορισμό του? Ο τόπος μας ασφυκτιά, πνίγεται στα χέρια όσων αποφάσισαν την τύχη του αλλοιώνοντας την ταυτότητα του, πιστεύοντας ότι συμβάλλουν στην βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης ακολουθώντας φόρμουλες που δεν ταιριάζουν όμως στα δικά μας νησιώτικα πρότυπα και μοιραία, το μετατρέπουν σ ‘ένα μέρος αγνώριστο πια σε μας τους πιο παλιούς, νεκρό  τους χειμώνες και απαράδεκτο τα καλοκαίρια.

Τι είναι λοιπόν αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε να λύσουμε πρώτα πριν προχωρήσουμε σε έργα εκατομμυρίων ευρώ όπως η ζεύξη, τι μας ενδιαφέρει αλήθεια, να ικανοποιηθεί η ματαιοδοξία  πολιτικών προσώπων  ή τα άμεσα προβλήματα μας να βρουν απάντηση αμέσως? Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να δούμε μια πολιτική αρχή να νοιάζεται για τον τόπο πραγματικά, να είναι έτοιμη να σπάσει αυγά, να χαλάσει καρδιές και να δουλέψει για μας? Γιατί τους ψηφίζουμε? Αυτός δεν είναι ο πρωταρχικός τους ρόλος, να φροντίζουν για την ΕΥΖΩΙΑ και την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ μας  σε μια σταλιά τόπο που ζούμε?

Συνοψίζοντας λοιπόν, να συμπληρώσω για την ζεύξη, έργο όχι μόνο χρονοβόρο αλλά και εξαιρετικά δαπανηρό, ότι δεν θα έχει τα ανάλογα αποτέλεσματα εφόσον δεν θα ανακόπτει τις ουρές των αμαξιών που βλέπουμε με λύπη το καλοκαίρι,  γιατί αναγκαστικά θα δημιουργούνται  κάπου αλλού,  ίσως κοντά στην έξοδο και πέραν αυτής, δεδομένου ότι η Λευκάδα δεν διαθέτει τις ανάλογες υποδομές για να δικαιολογεί και μια τέτοια μεγαλειώδη κατασκευή. Πού άλλωστε να διοχετευτεί όλη αυτή η κίνηση που θα αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, ακριβώς λόγω  της ζεύξης, το έχουνε σκεφτεί αυτό? Εξάλλου η Λευκάδα μας είναι ένα μικρός όμορφος τόπος με ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ, που κάποιοι επιμένουν διαχρονικά να τα εξαλείφουν νομίζοντας ότι μπορούν να την μετατρέψουν σε ευρωπαϊκό θέρετρο εκπληρώνοντας τα δικά τους  οράματα που όμως δεν συνάδουν απαραίτητα και   με αυτά των κατοίκων.  Ας καταλάβουν επιτέλους ότι τα προβλήματα της Λευκάδας δεν βρίσκονται κάτω από την θάλασσα βαθιά μέσα στη μούτελη, αλλά επάνω στη γη της, ανάμεσα στους κατοίκους της που επιζητούν χρόνια τώρα, ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ και ΣΕΒΑΣΜΟ απ’ τους αρχόντους τους, στον τόπο που μεγάλωσαν και στον τόπο που  ζουν.

Ανδρέας Γεωργάκης
Παιδίατρος

Υ.Γ. Σχετικά με την δήλωση του βουλευτή Λευκάδας στο περιφερειακό συμβούλιο που μας ‘προτρέπει’, να σταματήσουν οι φωνές που μιλούν για εναλλακτικές λύσεις στην υποθαλάσσια διότι το θέμα έχει ξεκαθαρίσει, έχω να πω τα εξής…μέχρι το έργο της υποθαλάσσιας να αρχίσει να υλοποιείται, οι φωνές αυτές δεν θα πάψουν κι ούτε πρέπει να πάψουν, άλλωστε δεν ζούμε σε εποχές σκοτεινής λογοκρισίας και εν πάσει περιπτώσει αυτή η ζεύξη μας αφορά όλους κι επιβάλλεται να έχουμε την άποψή μας και να μπορούμε ελεύθερα να την εκφράσουμε, χωρίς επιβολές άνωθεν και χωρίς φόβο. Λύσεις εναλλακτικές επί του θέματος πιο συμφέρουσες από άποψη περιβαλλοντική, οικονομοτεχνική και χρονική έχουν άλλωστε προταθεί από ειδικούς επιστήμονες, όπως ο κ. Αντώνης Φίλιππας, ναυπηγός μηχανολόγος μηχανικός, η κα Χαρά Παπαδάτου, αρχιτέκτων, ο κος Χρήστος Τσιλιγιάνης, χημικός μηχανικός κ.ά.

*Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν.