«Κυκλάμινο (κυκλαδινό ) -κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα, Πού βρήκες χρώματα κι ανθείς πού μίσχο και σαλεύεις. Μέσα στο βράχο σύναξα το γαίμα στάλα-στάλα. Μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα» . Ο ποιητής είχε κουβέντα με το λουλούδι σε τέσσερις γραμμές και μίλησε -λόγω εποχής-με αλληγορικούς συμβολισμούς για την ομορφιά που ανθίζει και στην πέτρα, με λίγο χώμα, μια στάλα κλεμμένη υγρασία και φως, πολύ φως, του πελάγου, το «φωτεινό» φως και ….να το λουλούδι, η ζωή, η ομορφιά! Πόσο ολιγαρκές είναι το λουλουδάκι του βράχου! Η ζωή μπορεί να ανθίσει και να χωρέσει παντού! Δεν νοιάζεται για το μάτι του ανθρώπου… αν θα το δει, αν θα το θαυμάσει, αν θα εντυπωσιαστεί από την παρουσία του! Ανθίζει γιατί το καλεί η ίδια η ζωή, γιατί αυτός είναι ο προορισμός του σπόρου. Ταπεινό και σιωπηλό! Αφήνει τη δύναμη των χρωμάτων του να μιλήσει. Μια υπενθύμιση ελπίδας για ζωή, αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας! Εκεί που νομίζεις πως δε θα τη συναντήσεις. Ένα χαμόγελο στην τραχύτητα της πέτρας. Και αν το προχωρήσω θα το έλεγα και σύμβολο της Ελλάδας , μιας μικρής χώρας που έχει δημιουργήσει έναν από τους σπουδαιότερους πολιτισμούς στη Γη, σαν το ταπεινό κυκλάμινο που φυτρώνει μέσα από το βράχο. Κι όχι μόνο.., ο ποιητής εκφράζει τη βεβαιότητα, ότι ο άνθρωπος, εφόσον έχει τη θέληση, μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο, όσο σκληρές κι αν είναι οι συνθήκες που βιώνει και αυτός, αλλά και το κοινωνικό σύνολο, η επιμονή, η υπομονή και η δημιουργικότητα του ανθρώπου, θα τον βοηθούν να κάνει την ανατροπή, που ίσως να μην περίμενε να γίνει ποτέ! Μετά τον ποιητή , μιλάτε κι εσείς κε Μεσσήνη με τη φωτογραφία σας …με το Κυκλάμινο το Γραικό (cyclamen graecum), υπερτονίζοντας τα ανωτέρω, θαρρώ, εν όψει και του ερχομού ενός δύσκολου χειμώνα για την κοινωνία… Μου θυμίσατε όμως μεταξύ άλλων …ένα εξαίρετο αφιέρωμα της σελίδας…, « Το μονοπάτι φτάνει στο λόφο με τα κυκλάμινα»…(1-10-2014) με Φωτογραφίες της κας Ευφροσύνης Χαλικιοπούλου σε ποίηση της κας Νόνης Σταματέλου, το ποίημα «Κυκλάμινο» απ’ την Ποιητική Συλλογή του κ.Θοδωρή Γεωργάκη με τίτλο: «Ιππάριον Χαρίεν , αλλά και τα λόγια του γιατρού λογοτέχνη κ. Χ. Μαρκόπουλου που γράφει στο ποίημά του «Κυκλάμινα»: «Δεν πειράζει που δεν έμαθες να χαϊδεύεις τους κάκτους. αλίμονο σου όμως αν πατήσεις τα κυκλάμινα».
1 Σχόλιο
«Κυκλάμινο (κυκλαδινό ) -κυκλάμινο στου βράχου τη σχισμάδα, Πού βρήκες χρώματα κι ανθείς πού μίσχο και σαλεύεις. Μέσα στο βράχο σύναξα το γαίμα στάλα-στάλα. Μαντήλι ρόδινο έπλεξα κι ήλιο μαζεύω τώρα» .
Ο ποιητής είχε κουβέντα με το λουλούδι σε τέσσερις γραμμές και μίλησε -λόγω εποχής-με αλληγορικούς συμβολισμούς για την ομορφιά που ανθίζει και στην πέτρα, με λίγο χώμα, μια στάλα κλεμμένη υγρασία και φως, πολύ φως, του πελάγου, το «φωτεινό» φως και ….να το λουλούδι, η ζωή, η ομορφιά! Πόσο ολιγαρκές είναι το λουλουδάκι του βράχου! Η ζωή μπορεί να ανθίσει και να χωρέσει παντού! Δεν νοιάζεται για το μάτι του ανθρώπου… αν θα το δει, αν θα το θαυμάσει, αν θα εντυπωσιαστεί από την παρουσία του! Ανθίζει γιατί το καλεί η ίδια η ζωή, γιατί αυτός είναι ο προορισμός του σπόρου. Ταπεινό και σιωπηλό! Αφήνει τη δύναμη των χρωμάτων του να μιλήσει. Μια υπενθύμιση ελπίδας για ζωή, αισιοδοξίας και αγωνιστικότητας! Εκεί που νομίζεις πως δε θα τη συναντήσεις. Ένα χαμόγελο στην τραχύτητα της πέτρας. Και αν το προχωρήσω θα το έλεγα και σύμβολο της Ελλάδας , μιας μικρής χώρας που έχει δημιουργήσει έναν από τους σπουδαιότερους πολιτισμούς στη Γη, σαν το ταπεινό κυκλάμινο που φυτρώνει μέσα από το βράχο.
Κι όχι μόνο.., ο ποιητής εκφράζει τη βεβαιότητα, ότι ο άνθρωπος, εφόσον έχει τη θέληση, μπορεί να πετύχει το ακατόρθωτο, όσο σκληρές κι αν είναι οι συνθήκες που βιώνει και αυτός, αλλά και το κοινωνικό σύνολο, η επιμονή, η υπομονή και η δημιουργικότητα του ανθρώπου, θα τον βοηθούν να κάνει την ανατροπή, που ίσως να μην περίμενε να γίνει ποτέ!
Μετά τον ποιητή , μιλάτε κι εσείς κε Μεσσήνη με τη φωτογραφία σας …με το Κυκλάμινο το Γραικό (cyclamen graecum), υπερτονίζοντας τα ανωτέρω, θαρρώ, εν όψει και του ερχομού ενός δύσκολου χειμώνα για την κοινωνία…
Μου θυμίσατε όμως μεταξύ άλλων …ένα εξαίρετο αφιέρωμα της σελίδας…, « Το μονοπάτι φτάνει στο λόφο με τα κυκλάμινα»…(1-10-2014) με Φωτογραφίες της κας Ευφροσύνης Χαλικιοπούλου σε ποίηση της κας Νόνης Σταματέλου, το ποίημα «Κυκλάμινο» απ’ την Ποιητική Συλλογή του κ.Θοδωρή Γεωργάκη με τίτλο: «Ιππάριον Χαρίεν , αλλά και τα λόγια του γιατρού λογοτέχνη κ. Χ. Μαρκόπουλου που γράφει στο ποίημά του «Κυκλάμινα»: «Δεν πειράζει που δεν έμαθες να χαϊδεύεις τους κάκτους. αλίμονο σου όμως αν πατήσεις τα κυκλάμινα».