«Το δώρο μου για την πόλη ήταν η ελιά»

Γράφει η Παρασκευή Σιδερά-Λύτρα

«Το δώρο μου για την πόλη ήταν η ελιά»

Μέρες φρικτού πολέμου είναι βέβηλο, θα πει κανείς,, να ασχολούμαστε με, «αντιπολεμική μικροφιλολογία» την ώρα που οι άνθρωποι σκοτώνονται, χωρίς να ξέρουν γιατί. Εντούτοις 8 Μαρτίου, ημέρα της γυναίκας, ας δώσουμε στον εαυτό μας το δικαίωμα, να ακούσουμε τις σκέψεις μιας σύγχρονης γυναίκας με κριτικό πνεύμα απέναντι σε όσα μάθαμε απ᾽ την παράδοσή μας.

Πολέμους έχουν κάνει βέβαια και γυναίκες, αυτοκράτειρες και βασίλισσες, όσο λίγες κι αν ήταν. Στις χιλιετηρίδες όμως των χρόνων ξέρουμε τους πολλούς άνδρες αρχηγούς πολεμάρχες.

Ποιητικά διαμαρτύρεται σύγχρονή μας ποιήτρια για το ότι αυτοί από τους παλαιούς χρόνους δεν δίστασαν να βάλουν στο χέρι της θεάς της σοφίας και της ειρήνης όπλο. Παραθέτω χωρίς σχόλια από την ποιητική συλλογή «ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Η ΓΥΝΑΙΚΑ» της Ντίνας Ρουτζούνη τους στίχους τους αφιερωμένους σε μία από τις γυναικείες μορφές της ιστορίας και της μυθολογίας, οι οποίες παριστάνονται ποιητικά στο πρώτο μέρος της αναφερθείσας συλλογής, στη θεά Αθηνά:

Με ονομάσανε
«Θεά της Σοφίας».
Το θηλυκό μυαλό
είναι γι᾽ αυτούς καύχημα
κι η γυναικεία ευαισθησία
– αυτή που συχνά πληγώνεται – 
χάρισμα
ξεχωριστό.

Το δώρο μου για την πόλη, 
ήταν η ελιά.
Εκείνοι μούβαλαν στο χέρι
ασπίδα και δόρυ.