Χαλικοκυλιστής ένα ακόμα μεταναστευτικό πουλί του Ιβαριού της Λευκάδας

Οι υγροβιότοποι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της φυσικής και πολιτιστικής κληρονομιάς ενός τόπου.  Είναι ο καθρέφτης της υγείας του περιβάλλοντος. Το Ιβάρι της πόλης της Λευκάδας  είναι ένας τέτοιος υγροβιότοπος. Η διατήρηση και η προστασία του είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανθρώπινη θέληση και προσπάθεια.

Μας χαροποιεί και μας ξαφνίζει ευχάριστα κάθε φορά που  παρουσιάζουμε ένα νέο είδος υδρόβιου πουλιού που  πλουτίζει τα νερά του Ιβαριού.

Το πουλί που παρουσιάζουμε σήμερα είναι ο Χαλικοκυλιστής.

Την φωτογράφιση και την ταυτοποίηση έκανε η Ευφροσύνη Χαλικιοπούλου και την ευχαριστούμε.

Ο Χαλικοκυλιστής

Στην Ελλάδα, ο χαλικοκυλιστής απαντά σχεδόν αποκλειστικά στις ακτές, σε παραλίες με άμμο ή βότσαλα και σε παλιρροιακές τοποθεσίες Στα ηπειρωτικά μπορεί, σπάνια, να βρεθεί σε όχθες λιμνών, όπως παλαιότερα στην Ισμαρίδα και την Μικρή Πρέσπα.

Υιοθετεί ποικιλία τεχνικών για να εντοπίσει και να συλλάβει το θήραμα. Αναζητά τροφή μέσα σε σωρούς από φύκια, τα οποία αναδεύει η σαρώνει με το ράμφος, προσπαθώντας να εκθέσει τα μικρά καρκινοειδή και τα γαστερόποδα που είναι κρυμμένα εκεί. Αναποδογυρίζει πέτρες -τεχνική στην οποία οφείλει τη λαϊκή του ονομασία.

Εκτός αναπαραγωγικής περιόδου, η διατροφή του αποτελείται από έντομα, καρκινοειδή, μαλάκια (κυρίως μύδια και κυδώνια), σκώληκες, εχινόδερμα, μικρά ψάρια, αλλά και θνησιμαία και αβγά πουλιών. Ειδικά για την περίπτωση των αβγών, φαίνεται ότι προτιμά εκείνα από γλάρους, γλαρόνια, πάπιες.

Είναι παρυδάτιο καλοβατικό πτηνό της οικογενείας των Σκολοπακιδών, που απαντά και στον ελλαδικό χώρο. Στην Ελλάδα απαντά το υποείδος Arenaria interpres interpres. Ο χαλικοκυλιστής είναι πλήρως μεταναστευτικό είδος  και, κατ’ουσίαν, δεν υπάρχουν μόνιμοι πληθυσμοί.

Πρόκειται για  ένα μικρό και «στρουμπουλό» πτηνό, εύκολα αναγνωρίσιμο λόγω του ανάμικτου σχεδίου χρωμάτων (pattern) στο πτέρωμα, εξ αιτίας του οποίου, τού έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός «χαραδριός-αρλεκίνος». Σε όλες τις εποχές, το πτέρωμα κυριαρχείται από το ασπρόμαυρο μοτίβο, αλλά κατά την αναπαραγωγική περίοδο, αυτό εμπλουτίζεται με πορτοκαλί-καφέ χρώματα στην άνω επιφάνεια, με μαύρα σημάδια. Το θηλυκό έχει ελαφρώς πιο αχνά χρώματα από το αρσενικό, χωρίς πολύ πορτοκαλί στο πτέρωμα και το κεφάλι είναι καφετί με περισσότερες ραβδώσεις.

Πληροφορίες από το διαδίκτυο.